Congo blues : roman
Jonathan Robijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11095 |
31/12/2013
De insteek voor de ‘verhalenroman’ van Jonathan Robijn, De stad en de tijd, is best wel origineel: we ontmoeten personages die allemaal een bijzondere relatie aangaan in Brussel. De verhalencyclus begint op een symbolisch moment, een moment de gloire voor Brussel: de Wereldtentoonstelling van 1958. Wat zo sterk is aan deze verhalenbundel, is dat elk personage en elke verhaallijn de lezer boeien. De verhalen zijn ook subtiel met elkaar verweven. Alle personages hebben een of andere bijzondere passie: voor parfums, voor koffie, voor muziek, of – hoe kan het ook anders in een Brussels verhaal – voor chocolade. Die passies proberen ze te delen met de mensen van wie ze houden.
De rode draad in deze verhalenroman is de Belgische gedachte. België brengt de Nederlands-, Frans- en anderstalige personages samen. Zo zijn er talloze verwijzingen naar Belgische symbolen en Belgische lieux de mémoire: het Afrikamuseum in Tervuren, Congo, het koningshuis, het Atomium… Uiteraard fungeert het kosmopolitische Brussel als ideale locatie. Daarnaast evolueren de verhalen mee met hun tijd. Terwijl Brussel tijdens de Wereldtentoonstelling een multicultureel hoogtepunt bereikte, karakteriseren de laatste verhalen uit de bundel zich door een toenemend individualisme. Het laatste verhaal is daar de ultieme exponent van: tegengestelde overtuigingen vernietigen bijna letterlijk de stad. Het is meteen ook het verhaal dat het minst kan bekoren.
Dit debuut van Robijn is zonder meer ijzersterk geschreven. De lezer switcht moeiteloos van het ene verhaal naar het andere en geniet van de romantische, haast negentiende-eeuwse sfeer van Brussel. Bovendien is Robijn heel goed in het creëren van geloofwaardige en tegelijk inspirerende personages. Elk verhaal heeft de kracht om uit te groeien tot een roman. Van alle België-boeken die we al gelezen hebben, is dit het boek dat we zullen onthouden. Robijns stijl is literair en meeslepend. Nergens merk je dat hij een debuterend auteur is. Met andere woorden, deze verhalenroman creëert hoge verwachtingen voor nieuw werk van Jonathan Robijn. [Sarah Verhasselt]
Gerard Oevering
De schrijver (1970) is socioloog en psycholoog, en werkte voor Artsen zonder Grenzen. Dit debuut, een verhalenbundel, speelt zich af in Brussel. Elk verhaal is verweven met iets kenmerkends uit de decennia na 1950: de wereldtentoonstelling in het eerste en een jihadistische zelfmoordenaar in het laatste verhaal. Telkens staat een ontmoeting centraal. Vrouwen nestelen zich in het hoofd van een man met alle gevolgen van dien. Verlies van idealen, egocentrisme, leugens, bedrog en wantrouwen bepalen deze relaties. Alle personages hebben een afwijking. De zelfmoordenaar overleeft zijn zelfmoordaanslag, de chocolatier en voyeur Marcus loopt in de val van zijn moeder, de prostituee die een hoge militair bezoekt blijkt zijn eigen dochter te zijn, de zinnelijke Marthe krijgt een kind van een Congolees en laat haar gezin in de steek. De sfeer van de verhalen met hun onverwachte einde doet soms denken aan de verhalen van Belcampo. Wat de structuur betreft lijken de verhalen veel op elkaar, maar de schrijver lardeert de psychologische miniatuurtjes met mooie observaties. Mooie verhalen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.