Kroniek van mijn schoolvakanties
Kerim Göçmen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Oorschot, 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12665 |
30/09/2013
Kerim Göçmen leek het wel geweten te hebben. Zijn nieuwe collectie van kortverhalen, Het geheim van de kromme neuzen, biedt de lezer een blik op het moderne Turkije dat onlangs de nieuwsberichten overspoelde. De opzet van de auteur is echter bescheidener dan te trachten de nuances van deze politieke problematiek te ontknopen. Hij toont in acht afzonderlijke verhalen de alledaagse levens van al even onderscheiden Turken.
Misschien is dit precies wat het boek zo aantrekkelijk maakt. Met een kennelijke vertrouwdheid stelt het een land voor waarin de sterke familiebanden op het platteland getart worden door de belofte van professioneel succes in de drukke grootstad. Het Turkije dat uit deze verzameling voortkomt, is vaak meer westers dan verwacht. De reden daarvoor wordt duidelijk in âDe Ruiterâ â een fictionele getuigenis, op een doordachte wijze door kinderogen gefocaliseerd, die het moderniseringsproces uit de jaren vijftig en de weinig gekende implicaties van het Amerikaanse Marshallplan in Turkije als thema neemt. Maar het verhaal dat ver boven de andere uitsteekt, is âHet geheim van de kromme neuzenâ, waaraan de bundel zijn mooie titel ontleent. 'Laat ik mijzelf bij gebrek aan een betere benaming een kwelgeest noemen,' begint de protagonist. Göçmen beschrijft hoe een jonge Turk, als kind ontvoerd, probeert zijn identiteit te achterhalen. 'Ik wil een verhaal dat een einde maakt aan mijn lijden, dat mij overtuigt dat het zo moet zijn gegaan.' Vooral de subtiliteit waarmee zijn relaas geschetst wordt, in vergelijking met de afgeronde, gesloten verhalen die het omgeven, is bewonderenswaardig.Â
Als terugkerend motief wordt in de meeste van deze verhalen gealludeerd op de oostelijke streken van het land, 'waar de Zwarte Zee tot diep in de buik van het Kaukasusgebergte doordringt.' Dit is de regio van het ruwe, ongekende, authentieke Turkije. Verhalen over de culturele gewoonten daar zouden een specifieke curiositeit â en bij implicatie een zekere originaliteit â met zich gebracht hebben. Deze bundel verzamelt een reeks van verhalen die de meesten al gelezen zullen hebben: een zakenman die een affaire begint, een echtelijk paar waarvan de succesjaren voorbijgestreefd zijn, een dorpsleraar die zelfmoord pleegt... Het lijkt me een gemiste kans om het Turkije van Istanboel tot Ankara niet af te wisselen met die vast intrigerende levens uit het oosten om zo een meer volledig en gevarieerd beeld van het land van de kromme neuzen te vormen. [Cedric Van Dijck]
Drs. Sytske Breunesse
De acht korte verhalen uit deze bundel spelen zich af in Turkije. Kerim Göçmen (pseudoniem) werd in 1957 in Turkije geboren. Hij begon aan de studie werktuigbouwkunde, maar zijn tante nodigde hem uit naar Nederland. Hier heeft hij politicologie aan de Erasmus Universiteit gestudeerd. Hij is nu beleidsmedewerker. Schrijven is zijn hobby; hij doet dat in het Nederlands. Enkele verhalen zijn eerder elders verschenen. Het zijn eenvoudige, indrukwekkende verhalen over gewone mensen, fijngevoelig geschreven met een goed inbeeldingsvermogen en een mooie woordkeuze. Ook is hij in staat een spanning op te bouwen. Mensen willen graag bij andere mensen horen, bij ze blijven. Dat lukt niet altijd. Het leven is vaak schipperen. Zo gaat een jonge advocate in Ankara elke zomer met vakantie terug naar haar geboorteplaats. Het is een gewone plattelandsplaats, maar zij verlangt ernaar. Langzaam wordt de spanning in het verhaal opgebouwd. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.