Dit is Miep
Kristof Devos
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds /Infodok, 2013 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST
Dood |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds /Infodok, 2013 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JONG |
31/05/2013
Kikker en het vogeltje van Max Velthuijs, De mooiste begrafenis van de wereld van Ulf Nilsson en Evan Eriksson: het zijn intussen klassiekers geworden voor jonge kinderen over het gevoeligste thema ooit, de dood. Nooit is voor altijd kondigt dit thema al suggestief in de titel aan. De openingsillustratie gebruikt meteen een bekend beeld voor de dood: een soort tunnel van licht. Daarin staat een lege stoel met erachter de schaduw van een meisje. De kleuren zijn uiterst sober: wit en rood. De tekst is minimaal en roept zowel de afwezigheid van het zusje op als de gesloten reacties van de ouders. Op de tweede prent gooit de jongen zijn blauwe schaduw over het huis, waarachter de rode schim van het zusje opdoemt. Blauw en rood blijven de kleuren waarin Kristof Devos het verhaal neerzet op het witte vlak. Ze combineren de kilte van de afstand met het rood van het verlangen.
De jongen denkt terug aan hoe hij samen speelde met zijn zusje, verstoppertje bijvoorbeeld, wat zij misschien nu ook wel aan het doen is. Op zijn indringende vragen krijgt hij geen antwoord van zijn ouders, tot zijn moeder plotseling zegt dat zijn zusje dood is en zijn vader hem een dode eekhoorn laat zien. Als hij van zijn mama te horen krijgt dat zijn zusje nu een ster is, wil hij meteen naar haar toe. Hij bouwt een hoge ladder, maar dan loopt het fout, of toch niet? Op de schutbladen achteraan lijken de blauwe en witte schimmen van zusje en broertje wel sterren geworden.
Nooit is voor altijd bevat enkele mooie flitsen, maar als geheel blijft het ver onder de kwaliteit van de eerder genoemde klassiekers. Daarvoor is het te geconstrueerd en te afstandelijk. Het greep me te weinig bij de keel en wist ook nauwelijks te ontroeren. Dat komt vooral door de soms gekunstelde bewoordingen, zoals in het volgende citaat: ‘tot mama opeens haar hoofd optilde. "Ze is dood. Zusje is dood." Dat woord kende de jongen niet. "Is dat een spel?" vroeg hij. "Nee," zei papa, "het is echt."' Bij de tekst staat een beangstigende illustratie, waarop de blauwe schaduwen van de ouders dreigend op de kleine, bange jongen neerkijken. Ik kreeg het er koud van, en tegelijk kon ik allerminst warm lopen voor de tekst. De paar vonken die het samenspel van tekst en illustraties bewerkstelligt, zijn niet genoeg om het verhaal te doen beklijven.
[Jan Van Coillie]
Ingeborg Hendriks
'Op een dag was zusje weg', zo begint dit poëtische prentenboek over verlies en rouw. 'De jongen' blijft verward achter. Vanuit zijn perspectief wordt verteld hoe het leven verder gaat, en tegelijkertijd lijkt stil te staan. Zijn ouders trekken zich in zichzelf terug en zijn niet in staat om te praten. Op basis van de informatie die hij mondjesmaat verzamelt, gaat de jongen op zoek naar de betekenis van de dood. Is zijn zusje dood als de bebloede eekhoorn in de tuin of leeft ze voort tussen de sterren? En hoe krijgt hij zijn zusje terug? Dit hoge, smalle prentenboek wordt gedragen door expressieve pentekeningen in blauw en rood, die de pijn van het verlies hartverscheurend voelbaar maken. De wereld van de jongen wordt vanuit afwijkende perspectieven getoond, waarbij werkelijkheid en fantasie door elkaar heen lopen. Aan het eind ontsnapt de jongen uit de benauwenis van zijn huis via een lange ladder door het raam. Is dit een daad van wanhoop of biedt dit de uitweg waar hij op hoopt? Dat wordt overgelaten aan de interpretatie van de lezer. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar.
Miet Declercq
ua/an/22 j
Op een dag verdwijnt zusje en blijft haar broer verweesd achter. Hij verstaat niet wat 'dood' is. Mama wijst naar de sterren en papa laat hem een dode eekhoorn zien. Hij begrijpt niet wat 'altijd' en 'nooit' is. Hij begint na te denken en dat moet met veel lawaai en laterl begint hij ook veel tekeningen te maken: hij zoekt naar een oplossing om zijn zusje terug te zien.
Heel poëtisch verteld verhaal over verlies en omgaan met verdriet. De illustraties zijn veelzeggend en drukken heel sterk uit wat de kleine jongen voelt. Ze zijn overwegend blauw en oranje van kleur maar zijn des te sterker aanwezig omdat ze gekrast zijn en wat overschiet zijn stroken wit die als het ware een tunnel vormen waarin de personages zich bewegen. Alleen de jongen krijgt soms een heel blad waarop hij zijn kwaadheid kan uitleven. Hij is duidelijk getekend en lijkt op een stripfiguurtje, van de ouders zie je alleen hun schaduw. Daardoor getuigt het geheel van een grote somberheid en verlatenheid. Het verhaal is in de derde persoon verteld, er zijn geen dialogen. Er is alleen het registreren van de tijd die anders is na de dood van 'zusje'. Het is mooi verteld maar het verhaal voelt heel afstandelijk aan. Ook het formaat van het boek en de over doen wat stijfjes aan. Pesoonlijk vind ik dit boek met zorg gemaakt en heel raak verteld maar het is moeilijk om betrokken te raken. Het einde is moeilijk te begrijpen en komt verwarrend over. Misschien voor kinderen vanaf zes jaar met wat voorleeservaring.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.