De sixties : seks!, drugs!, rock-'n-roll!, revolutie!
Rudolf Hecke
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
EPO, 2012 |
VERDIEPING 3 : FEESTPALEIS : OVER MUZIEK-FILM : 785.8 GAINSBOURG |
15/03/2013
De eerste Nederlandstalige biografie over Serge Gainsbourg schrijven: dat was het opzet van Rudolf Hecke. Getuige het boek Gainsbourg is de Vlaamse muzikant, producer en studiobaas daar alvast in geslaagd. Herman Selleslaghs zorgt voor enkele indrukwekkende foto's. Het verhaal overtuigt minder. Al ligt dat niet aan het onderwerp, maar wel aan de persoon van de schrijver zelf, die het verhaal soms lelijk in de weg zit.
Dat merk je al van in het begin van het boek. Na liefst twee voorwoorden — een van Tom Barman, een van Rick De Leeuw — die ons nog maar eens attent moeten maken op de ondertussen bewezen en aanvaarde genialiteit van de Franse componist Gainsbourg, begint Hecke zijn verhaal met een hoofdstuk waarin hij de lezer meetroont naar zijn eigen jeugd om zijn fascinatie voor Gainsbourg te verklaren. Dat is nobel, maar betekent ook dat het eigenlijke verhaal pas na een twintigtal bladzijden echt op gang komt. Onmiddellijk blijkt dat auteur Hecke geen half werk heeft geleverd. Hij kent het leven én de voorgeschiedenis van zijn onderwerp duidelijk door en door en slaagt erin de verschillende levensfasen van zijn idool duidelijk onderscheiden weer te geven en te duiden. Zo lezen we mee hoe de timide Lucien Ginsburg zijn voornaam dumpt, zijn familienaam aanpast en niet alleen op eigen houtje het Franse chanson vernieuwt, maar het binnenstebuiten keert en in de tweede helft van de jaren zestig en begin jaren zeventig een uniek geluid creëert dat zijn tijd jaren, zelfs decennia vooruit blijkt te zijn en pas na zijn dood in eerste instantie in Frankrijk maar nadien ook wereldwijd naar waarde wordt geschat. Hecke vertelt het allemaal met veel kennis van zaken, hoewel de bespreking van de muziek op de verschillende langspeelplaten wat mager uitvalt. Dat is jammer, omdat Hecke als muzikant, producer en fan meer dan goed geplaatst is om tekst en muziek van commentaar te voorzien.
Dat komt natuurlijk omdat Hecke ook Gainsbourgs liederlijke levenswandel in het verhaal moet verwerken. De diverse partners en minnaressen passeren de revue, met hoofdrollen voor Brigitte Bardot, Bambou én natuurlijk eeuwige muze Jane Birkin, met wie Gainsbourg het schandaalsucces 'Je t'aime … moi non plus' scoort. Hecke toont haarfijn aan waar het met Gainsbourg zowel privé als in zijn carrière mis begint te lopen als die vervelt tot Gainsbarre en de zelfdestructieve pose het overneemt van de artiest en man zelf en Gainsbourg bijna als selffulfilling prophecy aan zijn einde komt.
Het pleit voor Hecke dat hij zijn onderwerp met de nodige égards, maar ook met genoeg kritische distantie benadert. Hij is niet blind voor de zelf- en allesvernietigende persoonlijkheid van Gainsbourg, en weet perfect welke Gainsbourgs beste jaren als componist zijn (eind jaren zestig, begin jaren zeventig). Dat niveau heeft Gainsbourg later nooit meer geëvenaard. Interessant zijn ook Heckes uitgebreide beschrijvingen van Gainsbourgs passages op Belgische podia. De auteur laat een hoop getuigen uit de tijd aan het woord, die het boek een stevige meerwaarde geven.
Rudolf Hecke schetst een eerlijk beeld van Gainsbourg: groot artiest, lieve papa, maar tegelijkertijd lompe klootzak en meelijwekkend sujet. Tussen de regels — maar jammer genoeg ook al te vaak erop — lees je dat Hecke zich graag identificeert met zijn held. Alsof het enfant terrible uit de Belgische pop een boek heeft geschreven over het enfant terrible uit het Franse chanson. Alleen is Heckes bijdrage aan de Belpop nauwelijks meer dan wat sympathiek gerommel in de marge. En is Hecke gewoon een sympathieke, brave jongen, getuige ook de familiefoto's die vreemd genoeg ook dit boek (ont)sieren. De persoonlijke, verhalende aanpak van Hecke vermijdt dat hij zich verliest in biografische details, maar het zorgt er jammer genoeg wel voor dat de auteur tussen Gainsbourg en de lezer komt te zitten.
Daar komt bij dat de stijl van het boek gezocht en soms uitermate bizar is: de barokke, pompeuze zinnen barsten uit hun voegen van de vaak tenenkrullende metaforen. Vreemd en jammer dat een eindredacteur hier niet op heeft ingegrepen, want met de kennis over Gainsbourg die Hecke bezit, had dit een prachtig boekwerk kunnen opleveren.
[Wouter Bulckaert]
Ria Warmerdam
Biografie van de in 1991 overleden Franse zanger, liedjesschrijver, acteur en provocateur Serge Gainsbourg (1928). Een controversieel muzikant en taalgenie, die onbehouwen, kettingrokend, drankzuchtig en vrouwenjagend door het leven ging en ondertussen een omvangrijk en gelauwerd oeuvre opbouwde. Hij had één internationale hit ('Je t'aime, moi non plus'), maar onder Franstaligen was hij wereldberoemd en zijn invloed was en is groot. De Vlaming Hecke (zelf popmuzikant) ontmoette Gainsbourg in 1985 en was sindsdien verkocht. Ruim 25 jaar liefde en research zijn in deze biografie gestouwd. Dat leverde een bijna topzwaar boek op met heel veel, misschien te veel, feitelijke details. Tegelijkertijd kan Hecke lyrisch en poëtisch vertellen over zijn idool, waarbij hij zijn eigen mening niet voor zich houdt. Enthousiast geschreven, chronologisch van opzet en met mooie zwart-witfoto's van Herman Selleslags (1938), een van de bekendste Vlaamse fotografen. Eerste oorspronkelijk Nederlandstalige biografie over het Franse fenomeen. Met discografie, bibliografie en register.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.