Blauwe plekken
Anke De Vries
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Lemniscaat, 2010 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Knuffels |
31/12/2009
Een kind dat zijn knuffel verliest, en er na lange tijd en bewogen avonturen toch weer mee wordt verenigd, het is verhaalstructuur die al vaker werd aangewend in de jeugdliteratuur, denk maar aan het klassieke Monkie van Dieter Schubert en het recente De wonderlijke reis van Edward Tulane van Kate DiCamillo (De Leeswelp 2007, p. 26). In Raf raakt een giraffeknuffel (Raf) om onbekende redenen verloren, tot groot verdriet van Benjamin. Maar de volgende dag al ontvangt Benjamin een prentenkaart vanuit Afrika. Raf blijkt in de Sahara gevonden te zijn en trekt nu door het continent, op weg naar huis. Hij schrijft zes kaarten naar Benjamin waarin hij bondig verslag doet van zijn avonturen bij de flamingo's, olifanten, apen en giraffen. Hij bereidt Benjamin ook voor op het feit dat hij uiterlijk nogal veranderd is: bruiner geworden, langere nek gekregen (omdat de apen aan hem trokken), een vrolijke Afrikaanse look aangemeten. Net op de verjaardag van Benjamin komt Raf weer thuis, opgezonden in een grote doos.
Het hele avontuur van Raf is onwaarschijnlijk qua timing en geografie. Misschien hebben de ouders van Benjamin het hele verhaal verzonnen om hem een nieuwe knuffel te doen aanvaarden, maar daar komt in het verhaal geen duidelijke aanwijzing voor. Maar het ongerijmde stoort helemaal niet. Het verlies van een dierbare knuffel, wat zovele kinderen overkomt, wordt hier getransformeerd in een leuke fantasie, resoluut geschreven vanuit kinderperspectief, die vooral werkt omwille van de fascinerende prenten van Charlotte Dematons. Anders dan in haar geroemde kijkboeken, waarin ze panoramische prenten vol details schildert, gaat ze hier voor dichte, rustige, intieme beelden. Voor een stuk houden die prenten een zoekopdracht in, omdat ze voor een kleuter niet altijd meteen herkenbaar zijn. Wanneer Raf vrolijk aan Benjamins arm bengelt, moeten kleuters die arm, waarvan enkel een dikke mouw en want worden getoond, herkennen. Bij de flamingo's en de giraffen krijgen we alleen de lange poten te zien, bij de olifanten komt zoveel opspattend water te kijken dat je toch twee keer moet kijken om alle figuren en contouren te onderscheiden. Prachtige, dynamische prent trouwens, die olifantenpoel. Ook de scène bij de giraffen (betoverend Afrikaans avondrood) is bijzonder mooi. Naast het kijk- en zoekplezier dat de prenten bieden, spreken ze het verhaal ook soms tegen. Bij de apen heeft Raf het helemaal niet zo leuk als hij in zijn prentenkaart schrijft, want hij wordt hard heen en weer getrokken. Ook knap is het bed van Benjamin: een knusse bende van heel aaibare knuffels, terwijl in de tekst benadrukt wordt dat Benjamin "verdrietig en helemaal alleen" naar bed gaat. Zo erg, maar ook zo relatief is het verdriet om een verdwenen knuffel. [Chris Bulcaen]
Cecile Beijk-van Daal
Raf, de speelgoedgiraf van het jongetje Benjamin, verdwijnt plotseling en laat alleen van zich horen door nu en dan vanuit verre oorden een briefkaart te sturen. De sfeervolle, vakkundig geschilderde illustraties en de tekst laten nogal wat vragen open. Waarom is Benjamin nergens te zien? Wat zijn die roze stokken boven Raf? En waarom staat er geen naam of nummer op de brievenbus? Dat vroegen de kinderen aan wie ik het verhaal voorlas en met wie ik het bekeek. In het vierkante boek hebben de paginagrote prenten, die over twee bladzijden lopen, een grotere rol dan de tekst. Alle aandacht gaat in de tekeningen uit naar Raf en dat zorgt voor een bepaalde spanning tussen tekst en beeld. De grote ruimtes, van onder andere een woestijn, laten veel aan de verbeelding van de lezer over, maar geven genoeg informatie over de loop van het verhaal, de plek waar Raf zich bevindt, hoe hij zich voelt en de sfeer. De illustrator won het Gouden Penseel 2008 voor haar boek 'Sinterklaas' en een Zilveren Penseel 2006 voor haar illustraties in het sprookjesboek 'Grimm'. Een raadselachtig, geheimzinnig, voor kleuters wellicht wat moeilijker prentenboek. Voorlezen met enige uitleg. Vanaf ca. 4 jaar.
Katrien Steyaert
ua/an/22 j
“Benjamin en Raf zijn altijd samen. Waar Benjamin ook naartoe gaat, Raf gaat met hem mee.” Zoals veel van zijn leeftijdsgenootjes kan een kleine jongen – zijn naam is wellicht niet toevallig gekozen - zijn zachte knuffeldier Raf geen seconde missen. Maar dan gaat het mis. Raf verdwijnt, Benjamin is ontroostbaar. Zelfs verse sneeuwvlokken kunnen hem niet opbeuren want “sneeuw zonder Raf, daar is niets aan!” Gelukkig duurt de stilte van Rafs kant niet lang. Er valt een exotische postkaart in de brievenbus waarop de giraffenknuffel een groet uit Afrika heeft gekrabbeld. Hij bevindt zich in de woestijn. “De zon brandt op mijn kop en ik ben zo bruin als chocola.” Het contrast met het winterse Nederland kan niet groter zijn. Een postkaart later dobbert hij rond tussen roze vogels waarvan hij de naam niet kent, en nog later doucht hij met de olifanten. Hij kan zijn geluk niet op als hij ten slotte bij zijn levende soortgenoten – torenhoge giraffen – mag blijven eten. Het verhaal houdt een mooi ritme aan: elke paginagrote scène vormt een subtiele variatie op de vorige; de spanning wordt mondjesmaat opgebouwd. Trouw brengt Raf verslag uit aan het thuisfront van zijn avontuurlijke reis langs de kleurrijkste fauna en flora van Afrika. Belandde hij daar per vliegtuig? Hoe reist hij van de ene naar de andere bestemming? Wou (gi)Raf op zoek naar zijn roots? Het wordt in het midden gelaten, maar dat is net de sterkte van het boek: de summiere tekst op Rafs postkaarten en de sfeervolle, royale prenten van Charlotte Dematons laten heel wat ruimte voor fantasie en eigen inbreng. Spitsvondige details zetten de voorlezers en luisteraars op weg. Zo verklapt de eerste postzegel met piramides dat Rafs eerste halte Egypte was, terwijl de laatste postzegel afgestempeld is in Zuid-Afrika. De geduldige geadresseerde blijft dezelfde: “Benjamin – Berenstraat 3 Haarlem - Holland – THUIS”. Als Raf daar uiteindelijk terug aankomt – net op tijd voor Benjamins verjaardag! – is hij bruiner, groter en molliger. Elke verandering is terug te voeren op een episode in het verhaal, van de brandende woestijnzon tot de jungle-apen die hem uitrekten. Maar de vriendschap tussen kind en knuffel is alleen maar hechter geworden. Ze hebben mekaar zoveel te vertellen! Zonder veel woorden laat dit levendige prentenboek trouw en avontuur hand in hand gaan. Uitgeverij Lemniscaat bracht het boek onlangs als stijlvolle vertelplaten op de markt, zodat nog meer kinderen tegelijk een veelzijdig maar in prentenboeken onderbelicht continent kunnen doorkruisen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.