Personages : gedichten
Miguel Declercq
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12451 |
28/02/2013
De titel van deze bundel zou in feite ook op de dichter Miguel Declercq kunnen slaan. Nadat hij aan het eind van de vorige eeuw een opmerkelijke intrede maakte met een paar postmoderne dichtbundels en een intrigerende roman, bleef het een decennium lang stil, tot de dichter onlangs opnieuw boven water kwam. Dat stilzwijgen wordt in de nieuwe bundel regelmatig behandeld. Het lijkt erop dat de dichter zelf last kreeg van een soort van woordindigestie, waarvan hij nu is genezen (of zichzelf genezen acht). De bundel opent inderdaad met een vers ‘Na het avontuur’, dat ook poëticaal gelezen kan worden. Er is sprake van ‘over het paard getild en doodgeknuffeld’ en een spreken in onverstaanbare ‘palindromen’. Tegelijk echter zijn die wendingen ook nogal kritisch, aangezien alle dynamiek en ieder leven aan lijken te ontbreken. Niet toevallig kantelt het vers door erop te wijzen dat de noden zich buiten de literatuur aandienen en niet in het experiment: de natuur gaat ten onder, dieren verdrinken in een apocalyptisch beeld van de opwarming van de aarde: ‘Het was alsof ze gedichten schreven / van een andere orde’. Precies die wending naar de wereld en het leven is iets wat in de gedichten vaak wordt verwoord, en telkens gaat dat gepaard met een soort van overlevingsstrategie.
Tegelijk blijft deze lyriek echter relatief illusieloos. De opflakkeringen hebben meer te maken met kleine zaken dan wel met een geheel optimistische visie op het bestaan. Andere mensen, het eigen spiegelbeeld en zelfs de poëzie confronteert de ik met zichzelf op een enigszins ontluisterende en alleszins bevreemdende wijze. In feite is heel de bundel zo een zoektocht naar een herwonnen evenwicht tussen het postmoderne schrijven en de realiteit. Paradoxaal genoeg wordt dat conflict echter in de gedichten vooral gethematiseerd en geënsceneerd, waardoor het in laatste instantie toch om een specifieke literaire thematiek blijkt te gaan. In feite komt Declercq bij momenten dicht bij de manier waarop nieuw-realisten zoals Herman de Coninck trachtten de werkelijkheid letterlijk een plaats te geven in hun poëzie. Declercq is echter een kind van zijn tijd. Zijn verwoordingen zijn veel beeldender en stilistisch meer gemaniëreerd. Af en toe zijn de gedichten ronduit speels, en op het einde van de bundel (in feite na de bundel, want het boek eindigt niet zoals gebruikelijk met het colofon) gaat de dichter zelfs over in de (niet onverdienstelijke) tekenaar.
Declercq is duidelijk boven water gekomen en elke poëzieliefhebber zal daarover verheugd zijn. Tegelijk is zijn jongste bundel duidelijk overgangswerk. Aan de ene kant blijft het onmiskenbaar een voortzetting van veel postmodern gedachtegoed, aan de andere kant markeert het een wending die de literatuur weg van de literatuur wil voeren. Benieuwd hoe dat verder gaat… [Dirk De Geest]
T. van Deel
Ruim tien jaar heeft de Vlaamse dichter en romancier gezwegen alvorens ‘Boven water’ te komen met deze, gelijknamige, bundel. Een van de laatste gedichten heet ‘Op het droge’: 'Dit gedicht / is als een klap in het gezicht / van deze tijd. / Terwijl het water stijgt, / terwijl ik moeizaam ouder word, / terwijl mijn wereld als een kaartenhuisje rond me instort, / komen er woorden uit mijn hand.' De voorgeschiedenis krijgt gestalte in zo’n veertig karakteristieke, sterk samenhangende gedichten, waarin het lijden aan de wereld, de verwarring en tegenstrijdigheid, het aan de grond zitten, het dolen en niet thuiskomen de grondtoon vormt. Maar: 'Op een dag wordt ge wakker en licht ge het anker. Uw schepen verbrandt ge / opdat ze niet weer uitentreuren / in verkeerde handen zouden vallen.' Lang niet altijd is Declercq zo expliciet, hij is ook een meester in het stemmig en suggestief aan elkaar lassen van allerlei (realistische) beelden, zoals in: 'De regen valt met bakken uit de hemel. / De maan hangt als een vingernagel in de lucht. / Een hond blaft ons wakker. De regen verregent. / De maan hangt te hangen. Wij blaffen terug. / En met dat we blaffen, schiet iedereen wakker.' Goed dat Declercq zijn afwezigheid heeft weten te overwinnen met behoud van zijn weinig vleiende wereldbeeld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.