Harnas van Hansaplast
Charlotte Mutsaers
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12381 |
31/10/2013
Diezelfde dubbelheid die ook in de rest van Charlotte Mutsaers’ oeuvre centraal staat — de werkelijkheid verwondert en verwondt tegelijk — komt in bijna alle gedichten in Dooier op drift voor. Wie geboren wordt, komt in een wereld terecht waarin heel wat moois te beleven valt, maar ook het tegendeel van dat alles. De werkelijkheid is vaak een bron van dreiging en schoonheid tegelijk. Wie geboren wordt, moet onvermijdelijk ook sterven en daarover gaan nogal wat verzen. De titel van de bundel wijst al in de richting van die fundamentele dubbelheid van het bestaan: de dooier staat als kern van het ei symbool voor het begin van het leven, maar alles wat begint te leven gaat elke dag een beetje meer dood (doder, dooier). Wie steeds ‘dooier’ gaat, raakt niet noodzakelijk meer, maar ook niet noodzakelijk minder op drift. De mens is altijd een driftwezen: een wezen dat zich laat sturen door zijn driften en drijvend op die golven van gebeurtenis naar gebeurtenis zwermt, met vallen en opstaan. Dat vallen en opstaan veronderstelt tegelijk dat de mens zich wapent tegen de hardheid van het bestaan.
Het eerste van de twee titelgedichten geeft niet alleen een goed beeld van Mutsaers’ centrale thematiek, het laat ook zien hoe de dichteres te werk gaat: het gedicht is opgebouwd rond een narratieve kern, die wordt gekleurd door een groteske fantasie en een meer dan eens aan Van Ostaijen herinnerende taalmuziek. Betekenis ontstaat door de opeenvolging van klanken, woorden en beelden.
Wat Mustaers doet in haar werk, is vragen om respect voor elke weg die wordt afgelegd tussen kribbe en graf, maar tegelijk ook schreeuwen van pijn wanneer dat niet gebeurt. Mensen die andere mensen kapotmaken, maar ook mensen die dieren kapotmaken: ze worden in deze bundel met afgrijzen bejegend, niet noodzakelijk het afgrijzen van de grote woorden, maar wel dat van de gepaste terechtwijzing, met juist weinig woorden, maar woorden die veel zeggen. Ook in haar verhouding tot woorden toont Mutsaers zich een denker van dubbelheid. Woorden zijn het materiaal waarzonder ze niet kan, maar ze zijn ook instrumenten van wreedheid.
‘La honte d’être un homme, y a-t-il une meilleure raison d’écrire?’ De vraag die Deleuze zich ooit stelde, heeft Mutsaers in een van de gedichten in deze bundel letterlijk tot de hare gemaakt. De vraag zou kunnen dienen als motto bij Dooier op drift, ja misschien zelfs bij haar hele oeuvre. Waar het Deleuze om te doen is, is het ontwikkelen van een vorm van denken en spreken die aandacht vraagt voor een in alle opzichten consequente vorm van menselijkheid. Tolerantie en respect voor de ander zijn waarden waarvan we misschien te vaak de mond vol hebben zonder ons in de praktijk veel te bekommeren om de vraag wat die waarden veronderstellen dat we doen. Dooier op drift staat vol met gedichten die deze gedachte uitdragen.
(Dit is een abstract van een artikel van Jürgen Pieters. De volledige tekst is verschenen in De Leeswolf 3, 2013.)
[Jürgen Pieters]
Ko van Geemert
Charlotte Mutsaers is bekend als beeldend kunstenaar en schrijfster. Op haar 70ste verjaardag (2 november 2012) verscheen deze uit 37 gedichten bestaande poëziebundel ‘Dooier op drift’: “[…] ‘Pik richt je op / tik voor mij / op z’n kop / het allerzachtste / der eitjes’ // ‘Ik heet / geen Pik, / daar komt nog bij / een zoutloos ei / maakt niemand blij’ […]” Er zijn overigens twee gedichten die deze titel dragen. We kunnen deze bundel beschouwen als Mutsaers' poëziedebuut, al verschenen enkele gedichten eerder (in 2009) in ‘Slagboom in bloei’. De eigenzinnige poëzie van Mutsaers zit vol fantasie en originele beelden: “Words words / onderschat ze niet / taaier dan draadjesvlees / scherper dan scheermessen / vachtloze voorbodes van / v e r d r i e t”. En net als in haar overig werk zijn de dieren nooit ver. Haar gedichten doen niet zelden denken aan stripverhalen. Kleurrijke verhalen met een dubbele bodem: 'Ik heb het al vaker gezegd: / men kan niet aan mij zien / wat ik allemaal weet'. De bundel heeft een fors formaat; op de achterzijde een foto van Mutsaers.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.