Wandering spirit
Mick Jagger
Mick Jagger (Auteur), Keith Richards (Auteur), Charlie Watts (Auteur), Ronnie Wood (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Spectrum, 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 785.73 THE ROLLING STONES XXL |
15/12/2012
The Rolling Stones bestaan vijftig jaar en dat moet gevierd worden. Jammer genoeg niet met een nieuw album, maar wel met een fotoboek. Zoals de titel het belooft, bestrijkt het boek inderdaad chronologisch vijftig jaar Stonesgeschiedenis. Dat de band überhaupt nog bestaat, en dat vier van de vijf originele bandleden nog in leven zijn, mag overigens een klein wonder heten. Van The Beatles, waarmee The Rolling Stones tot uit den treure mee zullen geassocieerd blijven, heeft de helft al het tijdelijke met het eeuwige verwisseld, terwijl ze het als groep ook maar tien jaar volhielden. Dat heeft wel tot gevolg gehad dat The Beatles een mythische, godgelijke status hebben gekregen omdat ze als band nooit in verval zijn geraakt, terwijl The Stones eigenlijk al decennialang aan het aanmodderen zijn en met steeds grotere tussenpozen de ene onopvallende na de andere middelmatige cd op de markt gooien. 'Tien jaar werken, veertig jaar rondhangen', stelt drummer Charlie Watts in zijn woord vooraf. Je kunt hem moeilijk tegenspreken. Want zeg nu zelf, wie kan voor de vuist weg één echte Stonesklassieker opnoemen die dateert van na Start me up uit 1981 — zo'n dertig jaar geleden, dus?
Toch heeft dit fotoboek best zijn merites. Het vuistdikke koffietafelboek bevat immers meer dan duizend foto's en illustraties (zoals concertaffiches of krantenknipsels) die de evolutie van The Stones mooi in beeld brengen. 'How you've changed' lezen we in een van die krantenartikels met een foto van The Stones in drag, en het had het motto van dit boek kunnen zijn. Niet alleen de sound van de band, maar ook hun outfits zijn door de jaren heen aan een hoop veranderingen onderhevig geweest. De identieke colbertjasjes en de coltruien uit het prille begin moeten al vlug de plaats ruimen voor extravagantere kledij. Door de verwrongen tronies begrijp je overigens waarom ze die kostuums zo vlug gedumpt hebben. The Stones zijn dan ook altijd heel erg bewust geweest van hun imago en bijbehorende poses. Toch is het opvallend hoe braaf The Stones lijken in die toch wel turbulente jaren zestig. De decadentie waarmee The Stones geassocieerd worden, doet maar echt zijn intrede in de vroege jaren zeventig. Het pleit voor de zelfkennis van The Stones dat liefst twee derde van het boek opgaat aan die beginjaren, hun gloriejaren dus. De promofoto's moeten daarna steeds meer plaats ruimen voor concertfoto's, want The Stones zijn op dat moment echt een stadionact aan het worden, terwijl ze zich op plaat meer dan eens vastrijden in mislukte experimenten. De jaren tachtig, de periode waarin de Stones aan interne ruzies en dubieuze platen bijna ten onder gaan, komen er met slechts vijftien pagina's overigens bekaaid af. De laatste twee decennia staan dan weer in het teken van de echte extravaganza: steeds grotere podia, steeds spectaculairdere shows, steeds meer setlists die — de occasionele nieuwe song niet te na gesproken — nog vrijwel uitsluitend met uitgekauwde greatest hits worden gevuld. The Stones zijn dan op plaat creatief definitief gestagneerd en op het podium helaas te veel een revival- en nostalgieact geworden, maar de shows lokken de mensen nog steeds en masse naar de concert venues — want je weet toch maar nooit of het deze keer echt de laatste keer zal zijn. Fan van de Rolling Stones zijn, het is onvoorwaardelijk, en voor het leven, blijkt ook uit de excentriek uitgedoste concertganger die het fotoboek passend afsluit.
Het boek bevat enkele pareltjes van foto's. Zo zie je The Stones gewillig poseren met een aantal jonge fans aan de ingang van hun hotel — dat is gewoonweg ondenkbaar in de huidige tijden, waarin zelfs de kleinere rockgoden van hun publiek worden afgeschermd door een strak georganiseerde security. Keith Richards komt in beeld voor zijn afgebrande huis — nadat hij weer eens in bed in slaap is gevallen met een sigaret tussen zijn lippen — en een beteuterde jonge Mick Jagger krijgt een boete voor foutparkeren. Allemaal iconische, vaak hilarische snapshots uit een schijnbaar lang vervlogen tijd. Jagger, Richards, Watts en — hoewel hij ondertussen al bijna veertig jaar bij de band hoort nog steeds nieuweling — Ron Wood kruiden de foto's met korte, droge, verhelderende commentaren. Vreemd overigens dat de oorspronkelijke bassist Bill Wyman voor deze uitgave ofwel niet gevraagd is, ofwel geen bijdrages heeft willen leveren. Hij maakt voor veel Stonesfans nog steeds onlosmakelijk deel uit van de Stonesgeschiedenis, maar is in de tekstfragmenten ten enenmale afwezig.
Een mooi fotoboek dus, maar dwingend en noodzakelijk is het nergens. Een biografie is het evenmin. Daarvoor zijn de tekstfragmenten te summier, de foto's soms te lukraak gekozen uit dikwijls eenzelfde bron — die van de Engelse krant The Daily Mirror — en mis je als niet-kenner van The Stones toch wel een groot deel van het verhaal. En dan is het jammer dat over een band die toch zo'n bewogen bestaan heeft gekend, in dit boek zo weinig te lezen valt. [Wouter Bulckaert]
Drs. H.H. Ahaus
Op 12 juli 2012 was het precies vijftig jaar geleden dat de Rolling Stones hun eerste optreden gaven in de Londense Marquee Club. Ter gelegenheid van dit jubileum is dit fraaie Stones-fotoboek uitgebracht, aangeprezen als het enige door de band geautoriseerde boek bij het vieren van deze mijlpaal. Het bevat meer dan duizend illustraties: voor het merendeel ‘gewone’ foto’s (grotendeels uit de archieven van de Daily Mirror, van bekende fotografen als Mankowitz, Périer, Hoffmann, Cooper, O’Neill en Townsend), maar daarnaast ook posters, schetsontwerpen van albumhoezen, kauwgomplaatjes, puzzels en andere memorabilia (uit de collectie van superverzamelaar Ali Zayeri). De foto’s – in kleur en zwart-wit, soms paginagroot – zijn chronologisch geordend en voorzien van korte bijschriften. Het boek begint met persoonlijke voorwoorden van de bandleden Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts en Ronnie Wood. Incl. fotocredits, register en dankwoord. Luxe uitvoering: hardcover, fors formaat (30x25 cm). Voor de fans min of meer een must.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.