Meneer Doktoor : verhalen over leven en dood, lijf en lust 1937-1964
Peter Vandekerckhove
Peter Vandekerckhove (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Manteau, 2012 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : SOCIALE WETENSCHAPPEN : 335 VAND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Manteau, 2012 |
VOLW. : NON FICTIE : 335 VAND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Manteau, 2012 |
VOLW. : NON FICTIE : 335 VAND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 335 VAND |
28/02/2013
Peter Vandekerckhove is stichter van het verhalenhuis de Raconteurs. Hij plaatst zichzelf in zijn werk als televisiemaker én auteur in de traditie van de Angelsaksische oral history. Vandekerckhove wil getuigenissen registreren en bewaren voor het nageslacht. Na het succes van zijn Meneer doktoor legde hij zijn oor te luisteren bij een ander archetype uit de samenleving: de burgemeester als burgervader. Met een tv-reeks en een boek als gevolg.
In Meneer de burgemeester laat Vandekerckhove een veertigtal burgemeesters aan het woord, tussen 62 en 90 jaar oud. De meeste getuigen zijn mannen, naast enkele vrouwelijke uitzonderingen en Gaston Onkelinx als enige Waalse burgervader. De verschillen zijn klein, van Hechtel-Eksel, over Zaventem tot Sint-Eloois-Winkel. De gemeentepolitiek staat dicht bij de mensen. Het verschil tussen de politieke partijen is lokaal kleiner dan gedacht. Sommige burgemeesters overstijgen de verschillen zelfs door zich aan de kiezer aan te bieden met een eigen neutrale lijst: hoe je populariteit kan omvormen tot een succesrecept. Het boek opent met de campagne en de verkiezingsstrijd. Tussen alle anekdotes over plakploegen en huis-aan-huisbezoeken, vallen de woorden van Noël Demeulenaere op. Hij vertelt vlotjes hoe hij als schepen en burgemeester van Wielsbeke een stroman was van lokaal grootindustrieel Roger De Clercq. De getuigen schetsen verder de taken en verplichtingen van de burgemeester. Pensenkermissen en eetfeesten horen daar onvermijdelijk bij. Daar waar vandaag efficiënt en transparant bestuur nagestreefd wordt, tonen de verhalen aan wat daarvan de oorzaak is. Veel burgemeesters gingen soms ver in hun sociaal dienstbetoon. De burgemeester staat dicht bij ‘zijn mensen’. Hij leert hen kennen in blijdschap en verdriet. Als eerste burger van de gemeente heeft hij de vinger aan de pols en ziet hoe samenlevingsmodellen onder druk staan en wijzigen. Het worden boeiende verhalen over het groeiende aantal scheidingen, homohuwelijken, vreemdelingen en de opkomst van Vlaams Belang.
Wat bijna alle getuigen bindt, is de afkeer van ‘Brussel’. De federale overheid legt de vrijheid van de burgemeesters steeds meer aan banden. De bezwaren zijn talloos: tegen het rits-principe voor vrouwelijke vertegenwoordiging op de kieslijsten, tegen de fusies van gemeenten, tegen de bouwvoorschriften en tegen de vele verplichte administratieve adviezen. ‘Brussel’ bewerken, op de kabinetten en administraties, vereiste soms een onorthodoxe aanpak. Vandekerckhove legt met Meneer de burgemeester opnieuw een aspect van ons collectief geheugen vast. Daarvoor verdient hij lof. De auteur beweert geen historicus te zijn, en daarin schuilt ook een klein minpunt. De getuigen vertellen volop, maar hun woorden worden nooit geconfronteerd met kritische vragen of analyses. De inleidingen bij de hoofdstukken zijn daarvoor te summier. [Michel Helaers]
Redactie Vlabin-VBC
De auteur, stichter van het verhalenhuis De Raconteurs en televisiemaker, wil getuigenissen registreren en bewaren voor het nageslacht. In dit geslaagde boek dat een tv-reeks begeleidt, opvolger van 'Meneer doktoor' (2006), laat hij een veertigtal Vlaamse burgemeesters aan het woord, allen tussen 62 en negentig jaar oud. De meesten zijn mannen. Het boek opent met de verkiezingsstrijd, vol anekdotes over plakploegen en huisbezoeken. De getuigen schetsen de taken van de burgemeester. 'Pensenkermissen' en eetfeesten behoren tot hun dagdagelijkse realiteit. Veel burgemeesters staan dicht bij hun mensen; ze delen in hun blijdschap en verdriet. De boeiende verhalen die we te lezen krijgen, gaan over het groeiende aantal scheidingen, homohuwelijken, allochtonen en de opkomst van Vlaams Belang. Bijna alle burgemeesters zijn allergisch aan de bemoeienissen van de federale overheid. De auteur is geen historicus en daarin schuilt ook een klein minpunt. De getuigen worden nooit geconfronteerd met kritische vragen. De lay-out is sober, de tekst geïllustreerd met zwart-witfoto's. Achteraan vinden we een namenregister.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.