Niemand ziet het
Dolf Verroen
Dolf Verroen (Auteur), Thé Tjong-Khing (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERR |
31/03/2013
Dolf Verroen schreef al meer dan honderd titels bij elkaar. Slaaf kindje slaaf, dat vertelt over het koloniale plantageleven en bekroond werd met onder andere de Deutscher Jugendliteraturpreis 2006, is wellicht een van de grootste uitschieters in zijn oeuvre. Met Mijn geweldige tovertante gaat hij de fantastische toer op. Daarmee ligt hij in de lijn van illustrator Thé Tjong-Khing, die zich de laatste jaren steeds meer als sprookjesverteller en -illustrator profileerde. Twee grote namen, maar het vuurwerk bleef helaas uit. Ondanks de thematiek die de fantasie prikkelt, blijft Mijn geweldige tovertante vrij braaf in alle opzichten.
In eerste instantie is het hoofdpersonage Appie erg braaf. Hij wordt afgeschilderd als een watje, dat vaak wat afwachtend is tegenover de gekke invallen van zijn tante. En tante Cordelia heeft zotte ideeën. Ze verandert zichzelf in een draak om de gierige bakker een lesje te leren, of in een vleermuis om de directeur van het kindertehuis de stuipen op het lijf te jagen. Cordelia heeft ook een pesterig kantje. Zo verandert ze zichzelf in een octopus terwijl Appies vader waterpolo speelt, of tovert ze rode vlooien in de broek van het pestjoch in de dierentuin. Het toveren beperkt zich vooral tot transformaties en zodra het Cordelia niet lukt om een hond als verjaardagscadeau voor Appies moeder te toveren, geeft ze er de brui aan. En dat is dan ook meteen het einde van het boek.
Verroen schrijft vlot. Dialogen wisselt hij af met relatief korte zinnen waarin hij op zoek gaat naar sprekende beelden. Die zoektocht lijkt niet altijd geslaagd. Om Appies angsten te beschrijven grijpt hij af en toe naar clichématige formuleringen. ‘Mijn handen zijn nat van het zweet. Het is of mijn keel langzaam dichtgroeit. Ik kan bijna niet meer slikken.’
De emoties weet Thé Tjong-Khing met zijn fijne lijntekeningen wel uit te drukken door veelzeggende lichaamshoudingen of sprekende ogen. Tante Cordelia geeft hij kleur door haar steeds op een andere manier af te beelden. Nooit heeft ze een zelfde kapsel of outfit. Haar ‘anders’ zijn geeft hij weer door haar in een familieportret een beetje boven de grond te laten zweven. Kenmerkend zijn haar verschillende gekleurde schoenen die ook mooi terugkeren aan de poten van de draak. Op deze details na volgen de illustraties veilig Verroens verhalen.
Mijn geweldige tovertante leest vlot en is leuk geïllustreerd, maar komt nergens echt uit de verf. Door de thematiek doet het verhaal wat denken aan Roald Dahl, maar het mist de vonk om voor echte spetters te zorgen. [Brenda Froyen]
Silvester van der Pol
Appie-Happie (ik-figuur) heeft een tovertante. Moeder is dol op haar, maar vader vindt haar een heks. Appie zelf zit in zijn loyaliteit daar ergens tussenin. Deze tante wil soms dat Appie haar komt helpen met het bestrijden van onrecht. Dan verandert ze van gedaante en neemt hem mee op avontuur. Appie voelt daar weinig voor, maar tante laat hem weinig keus. Het is bepaald geen onverdeeld genoegen een tovertante te hebben. Dit onconventionele verhaal dat negen hoofdstukken beslaat wordt in een heldere en alledaagse toon verteld. Het handelt over mensen van vlees en bloed die niet in eenvoudige of lachwekkende stereotypen worden neergezet. Dat vergt wel enige souplesse van de jonge lezer die ook al niet hoeft te rekenen op een daverend en wensvervullend slot. Maar juist de onverwachte gebeurtenissen en wendingen zorgen ervoor, dat je toch steeds verder wilt lezen. De onmisbare illustraties versterken het karakter van de vertellingen. Eerder werkten auteur en illustrator samen in onder andere 'De prinses en de paradijstuin'. Goed geschreven verhaal met nogal vreemde wendingen en een onverwacht slot. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
Tante Cornelia kan echt toveren volgens Albert Cornelis, Appie-Happie genoemd. In dit boek vertelt hij over de fratsen die zijn tante uithaalt, soms tot wanhoop van zijn vader. Een ding is zeker: ze trekt bijna altijd de kaart van Appie-Happie. Ze verandert zich in een draak en doet de bakker brood geven aan een arm gezin. Als Apie brutaal is tegen zijn moeder komt Tante Cornelia hem bang maken in de vorm van een verschrikkelijk insect. Appie heeft moeite met rekenen en is doodsbang voor de toets. Tante Cornelia probeert hem te doen spijbelen. Ze zegt: Stel je voor examen doen in iets waar je niet goed in bent ... Wie gaat er nou naar school? Jongen, doe toch normaal. De school is verschrikkelijk. Scholen moesten verboden worden. Tante Cornelia grijpt in in het zwembad bij de waterpolowedstrijd van vader; ze verandert zich in een octopus. Al die gedaanteveranderingen komen overdreven en ongeloofwaardig over. Het hele boek is overdreven maar de illustraties zijn wel heel leuk. Een klein beetje een griezelverhaal, maar misschien nog meer het verhaal van een onzekere jongen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.