Mama is anders
Heidi Vanrompay
Heidi Vanrompay (Auteur), Katherina Ritzoglou (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2012 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : VANR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2012 |
JEUGD : VERHALEN BLAUW (12-14 J.) : VANR |
15/02/2013
Viki wordt brutaal aangerand door Patrick, een buurjongen en vriend van haar broer. Hij dreigt ermee haar hondje te doden indien ze ook maar iets verklapt. Viki is doodsbang, heeft schuldgevoelens en wordt agressief tegen haar beste vrienden. Uiteindelijk neemt ze haar vriendin Sara en een attente leraar in vertrouwen. Sara licht haar moeder in, waarna de bal aan het rollen gaat. Viki’s ouders, de politie, slachtofferhulp en een therapeut halen Viki stap voor stap uit de luchtbel waarin ze zich geregeld afsluit van de realiteit en de pijn.
Zoals Heidi Vanrompay zelf in interviews aangeeft, heeft Hier doet het geen pijn een therapeutisch en didactisch doel. Haar eigen pijnlijke jeugdervaringen verwerkte de auteur met de hulp van gespecialiseerde hulpverleners tot een bemoedigende boodschap aan jonge slachtoffers.
Viki’s verhaal ontwikkelt zich netjes stap voor stap: de personages en hun onderlinge relaties worden voorgesteld, de sfeer rond de verkrachting en de daad zelf, het verwerkingsproces van Viki en van haar directe omgeving komen aan bod.
Het verhaal is geschreven vanuit een personele verteller, meestal Viki, sporadisch onderbroken door haar vriendin Sara, broer Bart, of Viki’s moeder. Viki groeit op in een ouderwets modelgezin met een hardwerkende en daardoor vaak afwezige vader, een altijd aanwezige, ‘bemoederende’ moeder en een oudere broer die toezicht moet houden en met wie Viki zich geregeld meet. Termen als ‘verantwoordelijkheid’ en 'plicht’ staan vooral voor ‘gehoorzaamheid’. Viki — waarschijnlijk twaalf of dertien — gedraagt zich nogal naïef voor een hedendaagse puber. Vanrompay laat de sfeer van haar jeugdherinneringen in het pre-Dutrouxtijdperk te zwaar domineren om dit verhaal voor hedendaags te laten doorgaan. De handtastelijkheden van Patrick duren al geruime tijd en vinden plaats in een clubhuis, waar ook Viki’s broer aanwezig is, maar toch worden ze blijkbaar noch door Viki, noch door haar broer als bedreigend of ongepast ervaren. In het post-Dutrouxtijdperk gaat in een dergelijke situatie ook bij jonge kinderen een knipperlicht branden. Dat Viki’s zeer beschermende ouders dan wel streng toezien op bijvoorbeeld het gebruik van mobieltje en computer, komt bevreemdend over. Nog vreemder anno 2012 is dat de ouders en de leraar niet meteen naar de buurjongen zelf en naar de politie stappen.
Daarnaast wijzen ook kleinere details erop dat verleden en heden door elkaar lopen; Viki heeft het bijvoorbeeld over zakenmannen die rookkringetjes blazen in de trein, terwijl ze wel droomt van een mobieltje met touchscreen en sporadisch een jongerenterm als ‘vet’ en 'vetcool’ gebruikt.
Goed getroffen is Viki’s gevoel van ‘besmeurd’ zijn: het ondraaglijke gevoel van een stroperige pudding in haar buik, het walgelijke gevoel dat ze weg wil snijden door in haar arm te kerven. De expressieve zwart-rood-witte illustraties van Katherina Ritzoglou tonen op een kunstzinnige, sterke manier Viki's angst en onmacht. Het verhaal en de suggestieve tekeningen maken duidelijk dat die gevoelens niet in één keer verdwijnen, maar dat er tijd, openheid en veel gesprekken voor nodig zijn.
Een laatste gesprek heeft Viki met Sara, haar vriendin. Dat ook zij ooit een beroep deed op slachtofferhulp, is overduidelijk didactisch bedoeld, maar het kan slachtoffertjes helpen. Hier doet het geen pijn meer, met een woord vooraf van Inge Vervotte en een brief met tips aan de lezers, is van nut als een bemoedigende getuigenis. [Jet Marchau]
Marije van der Schaaf
Viki kan het goed vinden met Patrick, de vriend van haar broer. Maar als ze op een middag met hem mee naar huis gaat, verkracht hij haar. Viki durft niemand te vertellen wat er is gebeurd. Maar haar geheim is te groot om alleen te dragen. Uiteindelijk neemt ze haar vriendin Sara in vertrouwen en daarna ook haar familie. Er komt allerlei hulpverlening op gang, wat zeer uitgebreid wordt beschreven, waardoor het verhaal soms meer het verslag lijkt van alle mogelijke stappen die je kunt volgen: wijkagent, zedenpolitie, vertrouwenspersoon op school, slachtofferhulp, psychologische hulp. Dit had korter gekund. Niet van deze tijd is dat er met geen woord gerept wordt over de mogelijkheid van zwangerschap. Het verhaal wordt afgewisseld met gedichtjes en abstracte illustraties in zwart en rood. De tekst van de verkrachtingsscène is in diapositief gedrukt op zwart papier, wat de scène extra dreiging meegeeft. Achterin staan meer dan twintig pagina’s hulpverleningsinformatie, vanuit verschillende invalshoeken. Met nuttige adressen, voor Vlaanderen en Nederland. Vanaf ca. 13 jaar.
Hilde Ureel
ua/an/22 j
Viki is een vrolijke jonge tiener. Ze maakt plezier met haar vriendinnen en thuis geniet ze van haar vrije tijd na school, vaak samen met haar hondje Molly. Haar rustige leventje wordt echter brutaal verstoord wanneer ze seksueel misbruikt wordt door een vriend van haar broer. Viki probeert dit alleen te verwerken omdat ze schrik heeft dat die jongen Molly zal vermoorden. Wanneer ze het moeilijk heeft, trekt ze zich terug in haar zeepbel waar ze de pijn en de angst niet meer voelt. Gelukkig merken haar ouders en haar vriendin dat er iets met Viki aan de hand is. Uiteindelijk vertelt Viki haar geheim aan Sara, die op haar beurt hulp zoekt bij haar moeder. Via de moeder van Sara komen de ouders van Viki te weten wat er scheelt met hun dochter. Ondanks de kwaadheid en het verdriet dat dit bij iedereen veroorzaakt, wordt er toch een positieve en open sfeer gecreëerd. Geleidelijk aan krijgt Viki weer meer vertrouwen, durft ze te praten over hetgeen ze meegemaakt heeft en aanvaardt ze hulp van de mensen rondom haar en van professionele hulpverleners.
De angst, de schuldgevoelens en de innerlijke strijd van Viki worden uitvoerig beschreven, maar ook de kracht die ze heeft om te vechten tegen hetgeen haar overkomen is. Er wordt een zeer realistisch beeld gegeven van de aangifte van de feiten en de daaropvolgende procedures. Alhoewel je als lezer wel de indruk hebt dat er veel tijd over gaat. Ook de verschillende mogelijkheden op vlak van hulpverlening worden duidelijk uitgewerkt.
Het verhaal is zeker hoopgevend, je merkt dat Viki met de steun van een aantal mensen opnieuw sterker en meer weerbaar wordt, ook al is ze heel erg gekwetst.
Het verhaal is vlot geschreven, het taalgebruik is zeer goed aangepast aan de doelgroep. De korte gedichtjes tussen de tekst door geven mooi de kern van de verhaallijn weer. De illustraties in zwart en rood zijn eerder abstract doch sluiten nauw aan bij de sfeer van het boek. Dezelfde kleuren zien we ook op de cover; het meisje in de zeepbel geeft een duidelijk beeld van Viki's gevoel.
Achteraan het boek wordt nog veel informatie gegeven en krijg je een overzicht van nuttige adressen in België en Nederland.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.