Fragiele staten : van probleem tot oplossing
Kofi Annan
Kofi Annan (Auteur), Nader Mousavizadeh (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas Contact, 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 339.4 ANNA |
28/02/2013
De altijd minzame Kofi Annan was van 1997 tot en met 2006 de zevende secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De man met de buitenaards rustige uitstraling schreef, als je het boek aandachtig leest, een kritisch verhaal over de VN. Als geen ander slaat en zalft hij. Hij wil de wereld verbeteren met geduld, onderhandelingen en verzoening. Het zijn waarden die hij uit Afrika meekreeg. In Ghana worden geschillen beslecht onder de ‘palaverboom’.Annan is evenwel geen pacifist. Hij wil niet werkloos aan de kant blijven staan als volkeren vermoord worden of als de mensenrechten met voeten getreden worden. Als mensen van honger omkomen, niet omdat er droogte heerst, maar omdat een groep mannen hen verhindert aan voedsel te komen, ‘wat doe je dan? Blijven zitten? Onderhandelen? Of iets anders?’Concreet betekende het dat de VN onder Annan niet langer de andere kant zouden uitkijken als leiders hun macht misbruikten. Annan wou dat het volk en het individu weer centraal kwamen te staan in de beleidsvoering, zoals bij de oprichting van de VN de bedoeling was geweest. De verantwoordelijkheid om mensen te beschermen (‘Responsibility to Protect’) werd belangrijker dan de aanspraak van landen op non-interventie in interne aangelegenheden.De blauwhelmen van de VN konden nu dus ook optreden in situaties waar nog geen noemenswaardige vrede te beschermen viel en zonder expliciete instemming van alle strijdende partijen. Soevereiniteit kon niet langer ingeroepen worden als excuus voor wreedheden. Zo werden er troepen gestuurd naar onder andere Somalië om de gevolgen van de burgeroorlog af te wenden en voedseltransporten bij de bevolking te krijgen. De blauwhelmen bleken echter al snel niet opgewassen tegen de complexe taken die hen werden opgelegd. Ze waren met te weinig en te licht bewapend om in deze rust te kunnen brengen. De missie liep helemaal verkeerd toen de Amerikaanse Special Forces een klopjacht begonnen op krijgsheer Aideed. Tientallen Amerikaanse soldaten kwamen om. Ze werden naakt door de straten van Mogadishu gesleurd en de beelden gingen de wereld rond. In deze omstandigheden werd het ook steeds moeilijker om landen te vinden die bereid waren om troepen te leveren. De VN-missie in Somalië werd eind 1993 stopgezet.Kofi Annan schetst gelijkaardige problemen bij de missies in Rwanda en Bosnië. Hoewel de internationale gemeenschap klaarstaat om humanitaire rampen te veroordelen, is er heel wat minder animo om soldaten in te zetten en budgetten vrij te maken. Bovendien loopt ook de bevelvoering niet van een leien dakje. Zowel de Veiligheidsraad, het Secretariaat van de VN en de lidstaten die troepen detacheren willen een vinger in de pap. Dat leidt tot desastreuze vertragingen en stuurloosheid.Onomwonden stelt de voormalige secretaris-generaal dat aan de samenstelling van de Veiligheidsraad van de VN gesleuteld moet worden om de geloofwaardigheid te verhogen. Zo stelt hij zich ernstige vragen bij het feit dat drie van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad nog steeds niet het Statuut van Rome geratificeerd hebben. Dit statuut werd in 1998 ondertekend en legde de basis voor de oprichting van het Internationaal Strafhof voor het vervolgen van personen die verdacht worden van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Annan hoopt dat steun voor het Internationaal Strafhof een voorwaarde zou zijn voor landen om deel te kunnen uitmaken van een hervormde raad.Kofi Annan noemt zichzelf een koppige optimist. Dat moet haast wel. laat zien hoe onvolkomen en hoe onmisbaar de Verenigde Naties zijn. Het schetst een beeld van tragische mislukkingen en gedeeltelijke successen. Het toont aan dat een organisatie als de Verenigde Naties eigenlijk nog in zijn kinderschoenen staat en dat internationale missies mensenwerk zijn. Het is een boek vol hoop én wanhoop. [Isabel Vanzieleghem]
Drs. H.H.M. Meyer
De memoires van een man (1938) die streed voor de Ghanese onafhankelijkheid, veertig jaar voor de Verenigde Naties werkte, van 1996 tot 2006 secretaris-generaal was van deze organisatie, en nog regelmatig door de VN gevraagd wordt voor vredesmissies. Een unieke kans voor iedere lezer die in buitenlandse politiek en in wereldgeschiedenis van de laatste jaren geïnteresseerd is om de achtergronden te zien van de wereldpolitiek die in belangrijke mate het wel en wee bepaalde van de bevolking in uiteenlopende gebieden zoals Rwanda, Kosovo, Bosnië, Soedan en Irak. De problemen om de Veiligheidsraad te overtuigen dat inzet van van troepen die de vrede moesten handhaven in deze gebieden noodzakelijk was. Hoe die vredestroepen (onder meer Nederlanders) optraden, met welk succes en hoe dat kwam. De diplomatie die nodig was om elkaar bestrijdende partijen aan de onderhandelingstafel te krijgen en wel zo dat die onderhandelingen ook nog succes hadden. De strijd tegen de honger. En dan nog zo geschreven dat het niet alleen voor vrijwel iedereen leesbaar is, maar ook nog spannend.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.