De crisiseconomie : hoe een herhaling van de Grote Depressie kan worden voorkomen
Paul Krugman
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Balans, cop. 2012 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : ECONOMIE : 354 KRUG |
31/03/2013
Paul Krugman ziet de liquiditeitsval als het grootste probleem van de financiële crisis. Ook Europa is in die liquiditeitsval gelopen. De rente staat zo goed als op nul, waardoor mensen nog meer beginnen te sparen. En aangezien sparen uitgestelde consumptie is, valt de economische groei nog verder terug. Krugman bepleit een gecontroleerde stijging van de inflatie. Zo zullen we opschuiven naar een negatieve rente en worden we vanzelf gedwongen meer te consumeren.
Eigenlijk zitten we nu al in die situatie. Aangezien het gros van de Belgen nog steeds het spaarboekje verkiest, beleven we een stille welvaartsdaling. De beroepsbevolking ligt hier niet van wakker, onder meer omdat België een automatische loonindex volgt. Als de inflatie stijgt, dan krijgen we na verloop van tijd toch meer euro’s. Maar die zullen we vrolijk oppotten, zodat de liquiditeitsval nog meer pijn doet. Op onze zoektocht naar groei leggen we dus zelf een bijkomende hindernis: stijgende loonkosten.
Hoewel niemand zal ontkennen dat loonkosten in toom moeten worden gehouden, is het niet realistisch om te denken dat de automatische indexering snel zal verdwijnen. Het verdient alleszins aanbeveling om, zoals Krugman, feit en fictie te scheiden. Loonkosten vormen een essentiële factor bij het rendabel maken van investeringen. Maar energiekosten en administratieve verplichtingen wegen vaak even zwaar, zo niet zwaarder door. Om ons concurrentievermogen te versterken, moet de index worden hervormd, maar zaligmakend is dat dus niet. Bovendien zou niemand voetstoots aannemen dat hij plots even weinig verdient als zijn of haar collega uit Roemenië. Net zomin als we van blijdschap zouden juichen bij het verdwijnen van de gemengde economie, de royale sociale zekerheid of het wettelijk pensioen. Krugman trekt op dit punt terecht van leer tegen de ‘bezuinigers’ die blind het mes willen zetten in overheidsuitgaven.
De Europese economie kan en moet als een feniks uit haar as herrijzen, door op termijn weer groei te creëren, meer handel te drijven, nieuwe banen te scheppen, nieuwe producten en diensten te ontwikkelen. Niet door toe te laten dat de samenleving een klopjacht organiseert op zoek naar slechte Europeanen. Het is niet omdat er misdadige fouten zijn gemaakt bij het beheer van de banken, dat er blind moet worden gestraft.
Bovendien blijft de hamvraag onbeslist: hoe intens kan en moet een overheid zich moeien met de reële economie? De politieke machteloosheid tegenover de drama’s bij Ford Genk of PSA-Peugeot in Aulnay-sous-Bois spreekt boekdelen. Tegen die harde economische waarheid is geen competitiviteitsschok opgewassen. De ‘dévaluation compétitiveé’ blijft een illusie als de arbeidsmarkt en het investeringsklimaat niet in de volle breedte worden versoepeld. En dan nog. Slim bezuinigen blijft van het allergrootste belang. Krugman mag intussen volop pleiten voor het bijdrukken van meer geld, zodat de overheid er mee voor kan zorgen dat er werkgelegenheid wordt gecreëerd. Er lopen toch niet al te veel Europeanen rond die zo’n operatie blindelings zouden riskeren, net zomin als ze nog zouden goedkeuren dat de vrije markt zich zonder controle zou ontwikkelen.
(Dit is een abstract van een artikel van Harold Polis. De volledige tekst is verschenen in De Leeswolf 9, 2012.)
[Harold Polis]
Ir. K.W. Sijtsma MBA
De economische crisis is een feit. Eigenlijk zitten we in een economische depressie. Dit boek is een pleidooi voor een expansief banen scheppend beleid dat eigenlijk al lang geleden had moeten worden ingevoerd. Gebaseerd op de lessen van de geschiedenis en de conclusies van generaties van economische analyse komt de auteur met talloze suggesties voor maatregelen, activiteiten en een geïntegreerde aanpak. Centraal staat dat de overheid meer geld moet uitgeven, de private sector herstellen, banen scheppen en juist niet bezuinigen. Met hoofdstukken over onder meer de depressie-economie, de lessen uit de 'Gouden Tijd', uit de 'Donkere Eeuwen' en de 'Eurodämmerung'. Gedachtegoed voor economen, adviseurs, bankiers, beleidsambtenaren en politici. De auteur is Nobelprijswinnaar Economie, universitair docent in Amerika en schreef meer boeken en artikelen over dit onderwerp voor een breed publiek. Gericht op een breed lezerspubliek met belangstelling voor de tijdgeest, economische zaken en politiek. Toegankelijk geschreven.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.