De onzichtbare berg
Carolina De Robertis
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cargo, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11686 |
31/12/2012
Andermaal waagt een jonge auteur van Zuid-Amerikaanse origine zich aan het heikele thema van de kinderontvoeringen in het Argentinië van de jaren zeventig. Met name werden tijdens de gruwelijke militaire dictatuur die het land toen in zijn greep hield, tegenstanders van het regime niet enkel naar hartelust gearresteerd, maar vaak ook vanuit vliegtuigen in zee gedumpt, werden zwangere vrouwen in de gevangenis gefolterd en hun baby’s nadien ‘uitbesteed’ aan hogere officieren. Pas jaren na het einde van de dictatuur en slechts mondjesmaat is de waarheid omtrent deze bestialiteiten aan het licht gekomen. Stel je even voor wat er dan gebeurt: je bent achttien, opgegroeid in een nette burgerlijke familie, en door al wat je stilaan te horen krijgt en wat er rondom je heen gebeurt, besef je dat de ouders met wie je samenleeft niet je ware ouders zijn, dat je vader deel uitmaakte van de gore kliek die je échte vader en moeder om het leven heeft gebracht. Het is moeilijk te bevatten wat er dan in je hoofd omgaat. Alles om je heen lijkt ineen te stuiken, je bestaan zelf roept vragen op, je staat voor de loodzware opdracht om het leven opnieuw zin te geven.
Perla, de hoofdfiguur in deze roman, is zo iemand. De weg naar het terugvinden van haar ware identiteit verloopt bij haar niet in de eerste plaats middels een materieel proces van zoeken en speuren, maar doordat — o wonder — op de eerste bladzijde van het boek een kletsnatte man zich bij haar aandient, die vergroeid blijkt te zijn met water en de zee als het ware met zich meedraagt. Veel blijft onuitgesproken, maar het besef groeit algauw bij de lezer (niet meteen bij Perla): hij is 'een van hen'. Gestaag blijkt de man de trigger te zijn die Perla op het spoor zet van haar identiteit. Uiteindelijk verdwijnt hij onaangekondigd, net zoals hij gekomen is. Intussen leert Perla met horten en stoten de tragische werkelijkheid onder ogen zien, ze zoekt naar bevestiging in de materiële gegevens en komt tot het enige besluit dat ze nemen kan als ze haar leven opnieuw richting wil geven: uit haar oude thuis weggaan. Want, mijmert Perla: 'moeten we niet het onzegbare achter ons laten om werkelijk vrij te worden?'.
Dit ongewone verhaal over Perla’s bewustwording wordt gekenmerkt door een vreemde mengeling van realiteit en fictie. De realiteit, dat is: het historisch gebeuren met zijn barbaarse uitingen (er wordt flink geroerd in de pot drek), en de nasleep ervan; ook de actuele context waarin het verhaal zich afspeelt. Daar binnenin nestelt zich dan het fictieve, maar niettemin reële optreden van de ongenode gast. Hetgeen de lezer toch een beetje onwennig maakt: hoe rijm ik beide te samen? Sta ik hier voor het vleesgeworden innerlijk bewustzijn? Is dit een deus ex machina of zoiets? Net zo onwennig voelt men het verhaal zelf aan: het wordt goed gepresenteerd, in een fluwelige taal zelfs, maar vertoont geen echt opgebouwde spanning (de ontknoping laat zich al snel raden); de toon kan sensibel vrouwelijk heten, met de klemtoon dus op het innerlijk beleven, maar is niet van aard om echt aangrijpend te worden. Misschien is het thema ál te delicaat om adequaat onder woorden te brengen? Dat zou best wel eens kunnen. [Hugo Van Hoecke]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.