De maan en het vuur : roman
Cesare Pavese
Cesare Pavese (Auteur), Bianca Garufi (Auteur), Alejandro Zambra (Medewerker), Luc De Rooy (Vertaler), Evalien Rauws (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Karaat, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9505 |
15/01/2013
De relatie tussen Giovanni en Silvia, die om beurten het woord nemen (de hoofdstukken van Giovanni werden door Pavese geschreven, die van Silvia door Garufi) is juist afgelopen. Giovanni moet wennen aan het idee dat hij niet voorbestemd was met Silvia samen te leven. Hij is een typisch Pavese-personage, iemand die van het toevallige iets noodlottigs maakt. Silvia blijft de norm voor alle vrouwen. Niet alleen voor de vrouwen na haar, maar zelfs voor de vrouwen die hij voor haar heeft gekend. Dat Silvia over zichzelf zegt dat ze niet in staat is om verliefd te worden, vertelt in de eerste plaats iets over Giovanni, die blijkbaar telkens voor dat soort vrouwen valt. Het verklaart waarom hij meteen toezegt wanneer Silvia hem enige tijd na hun breuk vraagt om met haar mee te gaan naar haar geboortedorp.
Silvia heeft Giovanni een verklaring gegeven waarom ze op haar dertiende van huis wegliep en niet verliefd kan worden. Haar eerste liefde zou zijn omgekomen in de oorlog. Giovanni kan dat begrijpen, omdat het van de liefde iets absoluuts maakt. Maar het is een leugen. Er zijn andere dingen gebeurd in Silvia’s leven, die te maken hebben met de reden van haar terugkeer. Silvia heeft een telegram gekregen dat Giustino ernstig ziek is. Giovanni begrijpt aanvankelijk dat dit haar broer is, maar in werkelijkheid is het haar zoon. De lezer krijgt dit al vrij snel te horen, maar Giovanni tast lange tijd in het duister, vooral ook omdat het niet past bij zijn beeld van Silvia. Dat Silvia bij aankomst doet alsof ze verloofd zijn, vergroot voor Giovanni alleen maar het raadsel. Het maakt hem wrokkig tegenover Silvia, die hij wil laten boeten voor wat in feite zijn eigen onvermogen is om een vrouw te zien als wie ze werkelijk is.
Voortdurend gaat het in deze roman om de wijze waarop de een de ander waarneemt en zich vervolgens aan dat beeld spiegelt. Maar er zijn nog andere tegenstellingen die van belang zijn: de stad tegenover het platteland, het heden tegenover het verleden en de mogelijkheden van de vrije wil tegenover de wetmatigheden van het bloed.
Het boek eindigt abrupt wanneer de waarheid van Silvia’s verleden eindelijk tot Giovanni doordringt: een waarheid waarin verkrachting en incestueuze praktijken een rol spelen. Het is door dat einde net alsof de roman de mythe van de psychoanalyse wil inlossen: dat als je eenmaal de verdrongen, of zoals hier: de verzwegen waarheid achterhaald hebt, het verhaaltje uit is, het probleem opgelost, de genezing een feit. Er is te veel in dit boek dat zich daartegen verzet. De noodlottigheid van wat ‘diep in ons bloed’ zit, zoals het in het boek heet, doet de mogelijkheden om die te overwinnen teniet. Het is iets waartegen de eigen wil niets vermag. In die zin had het boek dan toch een iets ander einde verdiend.
(Dit is een abstract van een artikel van Marc Reugebrink. De volledige tekst is verschenen in De Leeswolf 2012, nr.4.)
[Marc Reugebrink]
Dr. M.C.A. v.d. Heijden
Pavese (1908-1950) en Garufi (1918-2006) schreven om en om (Pavese begon) een hoofdstuk. De roman werd na Pavese's dood ontdekt en uitgegeven (1959). Pavese en Garufi hadden beiden een antifascistisch verzetsverleden. Pavese, vertaler van vooral Amerikaanse auteurs, werd na de oorlog een van de belangrijkste Italiaanse schrijvers van zijn eeuw. Ondanks zijn literaire successen - hij kreeg de belangrijke premio Strega - was hij een tobber, vaak verliefd, nooit in staat tot een durende relatie. Hij koos zelf de dood. Hij werkte voor de uitgeverij Einaudi; zo ook Garufi, schrijfster en psychoanalitica. Pavese raakte weg van haar. De roman, met ongetwijfeld een autobiografische ondergrond, beschrijft de problematische liefde van de mannelijke hoofdpersoon, die door de vrouw niet beantwoord wordt. Als ze naar haar familie in een afgelegen dorp gaan, blijkt hem dat zij in haar prille jeugd iets traumatisch meegemaakt heeft. Het verhaal heeft een open einde. De vertalers komt lof toe. Ze voegen een eigen nabeschouwing toe, en een essay van Alejandro Zambra. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.