Jane Austen : een leven
Claire Tomalin
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Viking, 2011 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : OVER LITERATUUR-SCHRIJVERS : ENGE 851.6 DICK |
15/01/2013
In haar Dickens-biografie schetst Claire Tomalin in de eerste plaats het leven van een ‘ingoed’ man. Charles was als kind een goede leerling, maar toen hij twaalf was belandde zijn vader in de gevangenis wegens schulden. Hij werd van school geplukt en tewerkgesteld in een schoensmeerfabriek. Vastbesloten om niet in het spoor van zijn spilzieke vader te verzeilen, verdeelde hij zijn karige weekloon in zeven in papier gedraaide porties. Het zou zo uit een van zijn eigen romans kunnen komen, maar het betreft een periode uit Dickens’ leven die hij angstvallig verzweeg (net zo’n taboe als die opa aan moeders kant, die wegens zwendel het land moest ontvluchten). Nochtans was het een cruciale factor voor de vorming van zijn sociale bewustzijn. Als jurylid redde de jonge Charles een van babymoord beschuldigde wees van de doodstraf. Hij was gevoelig voor sociaal onrecht en ondersteunde zijn uitgebreide familienetwerk financieel. Dickens had geen politieke ambities maar trok in zijn journalistieke werk regelmatig van leer tegen sociale wantoestanden. Hij was een filantroop in hart en nieren en werkte actief mee aan de redding van ‘gevallen vrouwen’. Zijn persoonlijke episode van armoede en schaamte maakt dat Dickens van zijn 12de tot zijn 58ste onverdroten werkte om zijn fortuin en het welzijn van zijn naasten veilig te stellen. Als schrijver was hij voortdurend bezig met geld te verdienen. Keer op keer nam hij meer hooi op zijn vork dan goed was. Zo werkte hij tegelijkertijd aan de afleveringen van Oliver Twist en Nicholas Nickelby. Die werden, zoals de meeste van zijn romans, eerst in episodes gepubliceerd voor ze in boekvorm verschenen. Hij was bovendien een gewild orator, wat zijn latere welstand in de hand werkte.
De verdienste van Tomalin is dat ze ook de donkerdere, grimmige kantjes van Dickens weet te beschrijven, die in de plooien van de geschiedenis dreigen te verdwijnen. Hij was op het schizofrene af getormenteerd, bazig en rancuneus. Hij verkoos zijn kinderen in Frankrijk op kostschool te sturen omdat dat veel goedkoper was. Hij hield er een riante levenswijze op na, met overdadig gebruik van sigaren en alcohol, die zijn gezondheid zwaar ondermijnden. De vraag of Dickens een alcoholicus was, blijft circuleren. Hij dronk stevig voor elk optreden en moest op latere leeftijd ondersteund worden bij het afdalen van het podium. Dickens was altijd al een dandy geweest die zich met zijn kleurige verschijning afzette tegen de populaire zwarte kledij van die tijd, maar de laatste decennia van zijn leven zag hij er opvallend oud uit voor zijn leeftijd. De beschermer van ‘gevallen vrouwen’ onderschreef bovendien de dubbele Victoriaanse moraal door zijn vrouw (met wie hij ongelukkig getrouwd was), te verstoten en publiekelijk te vernederen, terwijl hij in het geheim tot het eind van zijn leven een relatie had met de 27 jaar jongere actrice Nelly Ternan. Een episode die Tomalin eerder uitgebreid documenteerde in The invisible woman (1990). Claire Tomalin bewijst met Dickens dat ze nog steeds tot de top van het Britse biografiegenre behoort.
(Dit is een abstract van een artikel van Kris van Zeghbroeck. De volledige tekst is verschenen in De Leeswolf 2012, nr.3.) [Kris van Zeghbroeck]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.