De boom met het oor
Annet Schaap
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Lemniscaat, 2012 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : KLEUTER : VRIJE TIJD
Muziek |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Lemniscaat, 2012 |
KLEUTER : VRIJE TIJD
Muziek |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lemniscaat, 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Muziek |
31/08/2012
Valentijn leert viool. Volgens de juf gaat het al heel goed, en van zichzelf vindt hij dat hij fantastisch speelt. De anderen zijn minder opgezet met zijn spel, maar dat heeft hij zelf niet door. Met dit gegeven bouwt Philip Hopman in woord en vooral beeld een fantasierijk en tegelijk grappig verhaal. Daarbij vullen tekst en illustraties elkaar sterk aan, zoals je dat van een dubbeltalent mag verwachten. De prenten beslaan telkens een dubbele pagina, wat alle ruimte biedt voor Hopmans tekentalent. Na de tekstloze openingsprent die een middeleeuwse stad laat zien vol bedrijvigheid, zoomt de illustrator in op Valentijn, die vioolles krijgt. De kamer hangt vol violen en schilderijen met vioolspelende mensen. De overheersende kleur is zachtblauw, maar Valentijn staat in een gele gloed. Je merkt meteen de contradictie tussen de lovende woorden van de lerares en het meisje naast de haard, dat haar handen over haar oren houdt. Die spanning is nog groter op de volgende prent. De tekst klinkt heel neutraal: ‘Het is feest in de stad, want de koningin is jarig. Valentijn gaat plechtig klaarstaan. Hij speelt de Dans van de kaboutertjes’. Op de illustratie zie je vertrokken gezichten, een glas dat breekt, mensen die wegduiken of omvallen, een keffende hond en een kat met rechtopstaande haren. Zelfs de vogels vliegen ijlings weg. Pas op de volgende bladzijde volgen de reacties van de mensen: ‘Vreselijk!’ krijst een mevrouw. ‘Afschuwelijk!’ roept de slager. ‘Ga weg!' brult de burgemeester. Valentijn is verbaasd. Het ging toch best goed?
Dat hij niet op zijn kop laat zitten, blijkt al snel. Even buiten de stad is een oud paard met kar in de sloot gesukkeld. Als Valentijn op zijn viool speelt, springt het meteen overeind. De boer is gered, maar de egeltjes en lammetjes vluchten weg en een prinses valt bijna van haar op hol geslagen ros. Verderop in het bos wacht hem een wolf met vreselijke buikpijn omdat hij te veel biggetjes at. Na enkele noten lost hij een enorme poep, maar niet de biggetjes, of wat had je gedacht… Nog wat later redt Valentijn een ridder door met zijn muziek een draak te verjagen. De ridder heeft nog wel een klus voor Valentijn. Hij troont hem mee naar zijn belegerde kasteel en jawel, met zijn viool jaagt de jongen het hele vijandige leger op de vlucht. Valentijn is een held en mag zelfs voor de koning en de koningin spelen. De slotzinnen beloven spektakel: ‘Zie je wel, denkt Valentijn, ik ben gewoon geweldig! Ik zal eens even flink mijn best doen.’ Het hele hof zit keurig klaar… De slotprent laat veel aan de verbeelding over. Je ziet het dak van het paleis vanuit vogelperspectief, met de landerijen eronder. Alles lijkt (nog) vredig, al kan je toch al merken dat dit maar schijn is.
Hopmans penaquarellen bevatten tal van humoristische details, zoals de dame die achterovertuimelt bij Valentijns vioolspel en van wie je enkel haar blote benen en ondergoed ziet. Het indrukwekkendste in dit boek zijn de wisselende perspectieven. Hierdoor lijkt het wel alsof de vuurrode draak je van het blad tegemoet vliegt. En op de slotprent wordt je blik als vanzelf geleid van de torenspits over de lager gelegen torens naar het landschap eronder. En wie niet alleen aandachtig kijkt, maar ook goed luistert, hoort misschien Valentijns vioolspel… [Jan Van Coillie]
J.H.J.B. Boelens
Tenenkrommend, maar vol enthousiasme speelt Valentijn voor iedereen viool, met onvermoed effect. Hij denkt zelf dat het geweldig klinkt, want volgens de juf gaat het al heel goed en hij mag toch in het kasteel voor de koning en de koningin spelen? Het eerste prentenboek dat Philip Hopman zelf schreef, is meteen een voltreffer. De summiere tekst accentueert en ondersteunt het verhaal dat op de sfeervolle, sprookjesachtige illustraties te aanschouwen is. Na herlezing valt er meer uit het verhaal te halen en te bespreken. Op de zwierige en sprekende aquareltekeningen – met oog voor detail – valt veel te zien en te ontdekken. De grote bladvullende illustraties beslaan steeds een dubbele pagina, inclusief de binnenplatten. Rechthoekig formaat met toepasselijk vormgegeven titel naast een vioolspelend jongetje op het sfeervolle omslag. Prachtige, verzorgde en aandoenlijke uitgave met een diepere laag, ook inleefbaar voor niet-instrumentbespelers. Vanaf ca. 4 jaar.
Magali Haesendonck
ua/an/22 j
Heerlijk verhaal over een klein stoer mannetje met de klinkende naam Valentijn. Het boek kwam uit rond Valentijnsdag. Het gevaar zat er dus in dat het een zoetsappig romantisch verhaal zou worden, maar dat was buiten Philip Hopman gerekend. Valentijn volgt vioollessen en zijn juf is tevreden; alleen zijn derde vinger, die kan nog beter. Op de voorgrond van de eerste prent zie je echter al een voorbode voor de rest van het verhaal: een meisje dat krampachtig de oren dicht houdt terwijl Valentijn speelt. Even later is het feest in de stad, want de koningin is jarig. Valentijn speelt de Dans van de kaboutertjes. Valentijn snapt er niets van, maar hij wordt verjaagd uit de stad. Net buiten de stad ziet Valentijn dat er een ongeluk is gebeurd. Een oud paard krijgt de kar niet meer uit de sloot getrokken. Uiteraard heeft onze violist meteen medelijden en besluit hij een vrolijk deuntje te spelen. Op de tonen van de Tiritomba springt het paard met een ruk overeind. En zo helpt Valentijn heel wat mensen en dieren, met zijn muziek. Als hij er op het einde in slaagt om de stad te redden van een belegering, wordt hij op het kasteel uitgenodigd. Valentijn is ervan overtuigd dat hij geweldig is en besluit flink zijn best te doen. En zo eindigt dit bijzonder grappige verhaal, met een paar opvliegende duiven op het dak van het kasteel en wat opgeschrikte schildwachten.
De setting, een middeleeuwse burcht en het potsierlijk geklede ventje Valentijn zorgen voor een originele sfeer. Het verhaal is allesbehalve zeemzoetig uitgewerkt, integendeel. De gezichtsuitdrukkingen van de vastberaden Valentijn in combinatie met die van zijn getormenteerd publiek zorgen op zichzelf al voor dolle pret. De prachtige, sprekende prenten aangevuld met korte en krachtige tekstjes maken de nieuwste boekentelg van Philip Hopman tot een pareltje.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.