Sierens en co : toneel
Arne Sierens
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Vrijdag, 2011 |
JEUGD : VERHALEN ROOD (9-11 J.) : SIER |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Vrijdag, 2011 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SIER |
31/12/2011
Theatermaker Arne Sierens vond de tekeningen van zijn vaste scenograaf Guido Vrolix zo prachtig, dat hij die laatste op het hart drukte een kinderboek te maken. Vrolix zag dit wel zitten, op één voorwaarde: Sierens moest de tekst schrijven. Heel wat mails over-en-weer later was Scoop klaar, een verhaal — zo kondigt de achterflap veelbelovend aan — over dromen verwezenlijken, doorzettingsvermogen en de kracht van verbeelding.
Hoofdpersonage is de elfjarige Obi, die samen met zijn hardwerkende moeder in een kleine stad woont. Moeder is haast nooit thuis en op school wordt hij gepest, dus bijt Obi zich vast in zijn droom: een beroemd fotograaf worden. Om door te breken moet Obi volgens zijn oom en raadgever een ‘scoop’ hebben. Hij moet van een bijzondere gebeurtenis als eerste een foto hebben. Verwoed gaat Obi op zoek naar spectaculair nieuws. Dat blijkt niet makkelijk, in een saaie stad als de zijne. Bovendien is Obi niet snel genoeg en krijgt hij een pak slaag wanneer hij tijdens het fotograferen van een zoenend koppel door de jongen in kwestie betrapt wordt. Maar Obi geeft niet op. Hij verkoopt de spullen van zijn verdwenen vader en schaft met de buit een telelens aan. Als ook zijn nieuwe project — een fotoreeks over de intieme bezigheden van de stadbewoners — fout afloopt, zijn vriend hem in de steek laat en de pesterijen op school erger worden, zinkt de moed hem in de schoenen. Tot de vlotte Nasreen hem uitnodigt promotiefoto’s van haar basketbalteam te komen maken. De jonge fotograaf krijgt steeds meer kansen, ontwikkelt een eigen stijl en wordt langzaam maar zeker wie hij altijd wou zijn.
Sierens vertrekt vanuit een mooi idee. Door zijn droom na te jagen, vergeet Obi de wereld rondom zich. Bovendien ontdekt de jongen pas door verschillende keren te vallen, telkens weer op te staan en onvermoeibaar verder te gaan, waar hij echt goed in is. Ook de keuze voor een elfjarig hoofdpersonage dat net als Sierens theaterpersonages niet veel geluk kent en al op een jonge leeftijd weet hoe eenzaamheid voelt, is interessant. Obi’s wilskracht en incasseringsvermogen kunnen enkel inspireren.
Toch kan Sierens’ debuut als jeugdauteur niet voldoende overtuigen. Daarvoor rammelt de opbouw van het verhaal net iets te veel. Door de zwakke spanningsboog, het haperende ritme en de nauwelijks gemotiveerde plotwendingen, zoals de plotse keuze voor fotografie en de ontmoeting met Nasreen, is de spanning soms zoek en haak je als lezer makkelijker af. Ook het hoofdpersonage mocht beter uitgewerkt worden: Sierens beperkt zich tot het waarneembare in Obi’s portrettering. Op een mooi beeld als ‘Obi had het gevoel dat hij binnenin helemaal dichtgroeide’ na, krijg je zelden een glimp van wat zich in het hoofd van de elfjarige afspeelt. Zo blijf je als lezer een toeschouwer, die moeilijk bij het verhaal betrokken raakt. Zeker voor kinderen die minder affiniteit hebben met Obi’s leefwereld mist de tekst identificatiemogelijkheden. Tot slot is Sierens er niet helemaal in geslaagd het verhaal vanuit een elfjarige te vertellen. Dat Obi wel erg stoer is en niemand nodig heeft, kan nog net, maar dat hij likkebaardend foto’s neemt van vier verweesd kijkende kinderen voor hun afbrandende huis, lijkt een brug te ver. Ook qua woordkeuze is de voeling met de wereld van het doelpubliek soms zoek. Moeilijke, technische woorden als ‘scoop’, ‘feeling’ of ‘actieradius’ worden onvoldoende verklaard, andere woorden zijn te plechtig (‘opereren’, ‘lachkannonade’) of geforceerd (de talrijke buddy’s, honey’s en celebrity’s). En of elfjarigen zitten te wachten op een uitgebreide beschrijving van hoe Obi’s oom wijn degusteert, inclusief vakjargon als ‘walsen’, ‘tranen’ en ‘boeket’, of op een referentie aan Fellini’s La Dolce Vita, is nog maar de vraag.
Bijzondere aandacht verdienen de kunstige illustraties van Guido Vrolix. Zij krijgen in het boek evenveel ruimte als de tekst. Zijn felgekleurde computertekeningen bestaan hoofdzakelijk uit vlakken en silhouetten zonder details. Behalve een suggestief lijntje voor wenkbrauwen of een mond, krijgen de figuren geen gelaat. Dus moet Vrolix op zoek naar andere manieren om expressie in zijn illustraties te stoppen. Dat lukt wonderwel. Via lichaamshouding, compositie en kleur bijvoorbeeld, slaagt de illustrator er in emoties als woede en trots, maar ook eenzaamheid en onzekerheid, die in het verhaal weinig aandacht krijgen, uit te drukken. Sommige beelden ontroeren zelfs, zoals het silhouet van een in de steek gelaten Obi met neerhangende schouders tegen een knalrode achtergrond, of de Obi-die-de-wereld-aankan met de kap op het hoofd rechtsonder in een groot wit vlak, vrijgevochten en eenzaam tegelijk. In deze illustraties voegt Vrolix met zijn krachtige, geheel unieke beeldtaal betekenis toe aan de tekst, verrijkt hij de tekst zelfs.
In een interview met Cobra TV noemt Arne Sierens Scoop ‘ook een beetje mijn levensverhaal’. Sierens weet intussen waar hij goed in is: straf theater maken. Als hij echt van kinderboeken droomt, zal hij net als Obi weer opstaan en verder ploeteren. En op het einde van de rit ook ontdekken of hij ook daar goed in kan zijn. [Marit Trioen]
Hannelore Rubie
Obi is vaak alleen. Zijn vader is al twee jaar weg, zijn moeder maakt lange werkdagen en op school wordt hij gepest omdat hij dik is. Obi is vaak bij zijn oom, die hem regelmatig dure cadeaus geeft. Zoals nu een prachtige fotocamera! Vanaf het moment dat Obi de mogelijkheden van het toestel ontdekt, is zijn leven steeds gericht op het maken van goede foto’s en een (bekend) fotojournalist worden. Iets wat, ondanks enige ‘tegenslagen’, bijna als vanzelfsprekend lukt. De tekst kent veel dialogen, zonder ergens echt diep te gaan; de taal is zodanig gekozen dat het verhaal zakelijk en afstandelijk blijft en in scènes geschreven lijkt. De prachtige prenten (grote kleurvlakken / geen lijnen, geen gezichtsuitdrukkingen, vet van kleur en techniek) zijn kleine en grote, soms paginaoverstijgende kunstwerkjes. Ze trekken de aandacht naar zich toe en houden tegelijkertijd afstand. Tekst en prenten geven de lezer het gevoel toeschouwer te zijn – toeschouwer van hoe Obi de werkelijkheid leert vormgeven. Boeiende samenwerking van twee bekende, veelbekroonde Belgische duizendpoten, die verschillende kunstvormen in elkaar vervlechten. Opvallende, kunstzinnige uitgave waarin de boodschap 'maak je dromen waar' op een eigenzinnige manier verbeeld en vertaald wordt. Vanaf ca. 10 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.