Je ogen verraden je
Steven Van der Hoeven
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nieuw Amsterdam, 2011 |
VERDIEPING 2 : BATAVIA : WAARGEBEURD : VAND |
15/09/2012
Je ogen verraden je is het autobiografische relaas van een man die in zijn vroege jeugd seksueel werd misbruikt. De auteur, Steven van der Hoeven, is nu als redacteur werkzaam bij Feyenoord. Het boek is ingedeeld in vier delen en eindigt met een nawoord. In het eerste deel maken we kennis met de jonge ik-figuur. Hij is de op één na jongste in een christelijk gezin van acht kinderen. Het is niet evident om zo een bende voldoende ruimte en tijd te geven. Toch is het een warm nest. De moeder bedenkt bijvoorbeeld speciale verwenweken voor ieder kind. Voetbal speelt vooral bij de jongens en zeker bij het hoofdpersonage een belangrijke rol. In dit deel maken we ook kennis met Ries Kouwen, zijn sporttrainer en voormalig militair.
In het tweede deel lezen we hoe diezelfde Ries meer een meer een held wordt voor de ik-persoon. Ries schenkt de jongen aandacht, besteedt tijd aan hem en geeft hem ook ruimte, letterlijk dan, een plaats waar hij onder meer ongestoord televisie kan kijken. Gezellig samen op de bank naar politieseries kijken. Later verschijnen er, aanvankelijk schijnbaar toevallig, ook erotische en pornografische scènes. Tot het misbruik erop volgt. Deel drie beschrijft de ontmaskering van Ries. Het bestuur van de jeugdcommissie voetbal stuurt alle ouders van zijn leden een brief waarin ze hen informeren over seksueel misbruik van een van hun leden door de trainer, Ries Kouwen. Steven, de ik-figuur, ontkent dat ook hij door Ries is misbruikt. Hij ontkent tegenover zijn ouders en hij ontkent tegenover de politierechercheur die met het onderzoek is belast, ogenschijnlijk staalhard en ijskoud. Tot Ries Kouwen zelf bekent en ook de naam van Steven noemt. Erover praten met iemand lukt de ik-figuur echter niet. In deel vier zit Steven niet meer op school en is aan het werk. Echt goed lukt dat werk niet, net zo min als zijn privéleven. Op een dag op het werk, zo maar, stort hij in. Alles wat hij nog kan zeggen tegen zijn moeder als hij thuiskomt is ‘gaat gewoon niet meer’. Deel vier eindigt met de vraag: ‘Kan ik weer gewoon worden?’ Het nawoord begint met de woorden ‘Het gaat inmiddels alweer de nodige jaren goed met me.’ Maar dat ging niet vanzelf.
Je ogen verraden je is een pijnlijk boek om te lezen. Minutieus beschrijft de auteur hoe geraffineerd een pedofiel te werk gaat, zo geraffineerd dat het slachtoffer zich uiteindelijk medeplichtig gaat voelen aan het misbruik. De auteur gaat ook niets uit de weg, hij stelt zich uiterst kwetsbaar op en beschrijft zeer expliciet wat Ries Kouwen met hem doet. Opvallend is de haast afstandelijke sfeer van het boek. Het is alsof de auteur in zijn hoofd een film afdraait en stap voor stap, handeling voor handeling beschrijft wat het ik-personage doet, handelingen die daarom niets met het misbruik te maken hebben (ongelooflijk bijvoorbeeld hoe vaak de koelkast open en dicht gaat, hoe vaak hij veters losmaakt of dichtknoopt). Pas in deel vier laat de auteur langzaam emoties toe. Hoe pijnlijk het boek ook is, toch eindigt het positief. Zoals Van der Hoeven zelf zegt: ‘Ook voor wie dit heeft meegemaakt, is er hoop.’ Een waardeoordeel schrijven over dit boek is heel moeilijk. Het lezen ervan is een moeizaam proces. Voor auteur zelf zal het belangrijk zijn geweest dit relaas neer te pennen. Je ogen verraden je is een krachtig en luid antwoord op vele jaren van stilte en eenzaamheid. Hopelijk kan het boek steun bieden aan mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. [Marita Dries]
H. Kok
De schrijver van deze autobiografie is redacteur en werkt bij Feyenoord. Het is een minutieus verslag van de planmatige manier waarop een twaalfjarige jongen tot zijn vijftiende jaar wordt misbruikt door zijn sporttrainer. Het wordt voelbaar waarom de jongen er niet in slaagt het misbruik te doorbreken. Zelfs als de dader bekent en ook andere jongens misbruikt blijkt te hebben, kan hij er niet over praten. Jaren van eenzaamheid, isolement en depressie volgen, waarbij hij zich op de been houdt met bier en softdrugs, tot zijn lichaam breekt en hij zich voorzichtig begint te uiten. Het herstel duurt zes jaar en vergt drie intensieve therapieën. Uit het nawoord wordt duidelijk dat de dader een recidivist is die, zelfs onder behandeling, zijn misbruikpraktijken gewoon doorzet. Het is een indrukwekkende geschiedenis. Door de manier van vertellen – het soms haast emotieloze feitelijke relaas – raken de details de lezer des te harder. Dat maakt het boek tevens uniek in vergelijking met andere waargebeurde misbruikverhalen. Een boek voor een breed publiek, dat vooral gelezen zou moeten worden in de wereld van de sport. Vanaf ca. 17 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.