Ooit gelukkig
Nico Dijkshoorn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Net binnen |
Contact, 2012 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : DIJK |
15/10/2012
Het lijkt erop dat Nico Dijkshoorn zijn pad aan het verleggen is: van wild om zich heen schoppende televisie-columnist, via experimenteel dichter (onder het pseudoniem P. Kouwes), presenteert hij zich nu als romancier. Hij publiceerde onlangs een persoonlijke roman over zijn vader, met wie hij zijn hele leven lang een troebele relatie had.
Het grootste (eerste) deel van de roman toont hem als een egocentrische, bijna dictatoriale man die amper oog heeft voor zijn gezin. Het geheel komt vrij karikaturaal over — niet dat we uitsluiten dat zo'n types bestaan, maar dit ligt er toch wel erg dik op. Bovendien hanteert Dijkshoorn in zijn beschrijvingen en sfeerschilderingen een staccato stijl — snel en afgebeten — die we ook al zagen in zijn gedichten. Het maakt de karakterschets van vader Klaas alleen maar scherper. De man is een gewezen honkballer, die wil dat zijn kinderen ook die richting opgaan. Beroepshalve werkte hij als automonteur, later interesseerde hij zich vooral voor antiek. Met al die details is het des te opvallender dat we zowel over de moeder van de vertellende Nico als over de andere zonen amper iets vernemen. Bovenop het feit dat Klaas als zeer egocentrisch wordt geportretteerd, komt daarbij dat Dijkshoorn hem als enige personage wat diepgang geeft; alle anderen komen niet uit de verf.
Het geblaas van Klaas wordt halverwege de roman wel wat veel, maar gelukkig slaat de toon van de schrijver, mede door de gebeurtenissen, net op tijd om naar mededogen. Niet alleen krijgt moeder Nel een kleine beroerte, en lijdt ze sindsdien aan afasie, ook vader Klaas gaat steeds meer vergeten. De diagnose is Alzheimer.
Ronduit pijnlijk is de daaropvolgende verzuring van de relatie van de ouders van Nico. Geen van beiden verstaat echt wat er met de ander aan de hand is, en de zonen besluiten dat het tijd is dat Klaas en Nel naar de dagopvang voor bejaarden gaan. Als lezer wil je ze wel toeschreeuwen dat ze dat al veel eerder hadden moeten doen.
Kortom, vooral het tweede deel van Nooit ziek geweest springt eruit: betrokken, gevoelig en met aandacht voor de emoties van zijn personages beschrijft Dijkshoorn het aftakelingsproces van Klaas en Nel. De kwaliteiten van de schrijver Dijkshoorn komen vooral hier goed tot hun recht. De lezer mag hopen dat hij dat pad zal blijven volgen bij zijn volgende publicaties. [Marjan Bex]
Gerard Oevering
Dijkshoorn (1960) is een veelzijdig kunstenaar: dichter en mucicus. Hij beschrijft hier door de ogen van zijn alter ego Nico scènes uit het huwelijk van zijn ouders. De structuur is scènisch en op het eerste gezicht in een luchtige stijl geschreven. De columnist Dijkshoorn is vooral in het begin van het boek aanwezig. Vader Klaas, ‘nooit ziek geweest’ en fanatiek honkbalfan, heeft zichzelf tot onweerstaanbare grappenmaker benoemd. Een terreur voor zijn omgeving. De moeder staat in zijn schaduw. Nico’s gebrek aan talent voor honkbal bepaalt de stroeve verhouding tussen vader en zoon. Het komt tussen hen tot een uitbarsting. Een tweede thema is de aftakeling van beide ouders. De moeder krijgt tia’s, de vader dementeert. Ze reageren steeds agressiever op elkaar. De beschrijving van het aftakelingsproces, de conflicten, de zorg van de zonen ondanks alles, de reacties van Nico, zijn levensecht beschreven. Staat aanvankelijk de harde afrekening met de ouders centraal, naarmate de roman meer een geschiedenis van aftakeling wordt, gaat het inlevingsvermogen overheersen. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.