De blanke Masai
Corinne Hofmann
Corinne Hofmann (Auteur), Wim Van der Zande (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Boekerij, 2011 |
VERDIEPING 2 : BATAVIA : WAARGEBEURD : HOFM |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Boekerij, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HOFM |
15/04/2013
Die weisse Massai, het in 1998 verschenen boek waarin de Zwitserse schrijfster Corinne Hofmann (1960) haar levensverhaal optekende, werd een ware bestseller die ook in het Nederlands werd vertaald (De blanke Masai). De auteur vertelt er op een heel openhartige manier over haar eerste bezoek aan Kenia en hoe zij halsoverkop verliefd werd op Lketinga, over haar huwelijk en de geboorte van haar dochter Napirai en hoe nadien de relatie stukliep. Hofmann hield honderden lezingen over haar wedervaren en besliste daar op een bepaald moment definitief een punt achter te zetten. Meer nog, Afrika werd naar de achtergrond verschoven. Toch kon ze de roep naar het land niet van zich afschuiven.In Mijn droom van Afrika, haar vierde boek, beschrijft zij hoe Afrika, meer specifiek Kenia, haar niet loslaat en hoe zij bij een nieuw bezoek aan het land haar gewezen schoonfamilie weer ontmoet, dit keer in het gezelschap van haar dochter, die meteen voor het eerst kennismaakt met de Afrikaanse samenleving. Hofmann brengt het relaas behoedzaam op gang: eerst wijst zij erop dat zij bij een bezoek aan India nooit de ervaring heeft gehad van een direct contact met de plaatselijke bevolking. Nadien volgt een verslag van de avontuurlijke voettocht die zij maakte door Namibië, waarbij zij dan reeds vermeldt dat ‘Afrika me altijd zal blijven aantrekken, waar ik ook ben. Het land zit diep in me geworteld’. Dan volgt het uitgebreide relaas van haar terugkeer naar Kenia: de confrontatie met de sloppenwijken van Nairobi, waar zij een aantal bewoonsters ontmoet en hun weinig opwekkende levensverhaal aanhoort. Waar zij wel door getroffen wordt, is de levensmoed en -kracht waarvan deze vrouwen, ondanks alles, getuigen. Veel aandacht en waardering van de kant van Hofmann gaat ook uit naar het werk van hulporganisaties als Solidarité, die met kleine, op de persoonlijke situatie van de mensen gerichte acties het leven voor hen weer zin geven. Hoogtepunt van het boek is het relaas van Hofmann over de tocht die zij samen met haar dochter Napirai naar Kenia heeft gemaakt. Geen vals sentiment hier, maar een emotioneel sterk geladen getuigenis over de ontmoeting met de familie en de manier waarop haar dochter tegen het land en de mensen aankijkt.
In haar nawoord benadrukt Hofmann nog eens dat ‘de band met mijn Afrikaanse familie altijd zal blijven bestaan’, meer nog: ‘Een groot deel van de aantrekkingskracht van Afrika zit voor mij natuurlijk ook in het ondoorgrondelijke, het chaotische en het onvoorspelbare, in de wildernis en in de dieren, die onlosmakelijk bij Afrika horen. […] Voor mij is Afrika pure hartstocht, een passie.’ De oorspronkelijke titel meteen van het boek (Afrika, meine Passion), dat zonder literaire pretenties is geschreven, maar indruk maakt op de lezer als een persoonlijke en doorleefde getuigenis. [Jooris Van Hulle]
Redactie
In haar drie vorige boeken ('De blanke Masai', 1999; 'Terug uit Afrika', 2003; 'Weerzien in Kenia', 2005)* vertelde de Zwitserse auteur hoe ze verliefd werd op een Masai-krijger, naar Kenia verhuisde om daar met hem samen te gaan wonen, in 1989 met haar vijftien maanden oude dochtertje wegvluchtte van haar abnormaal jaloerse Masai-man en terugkeerde naar Europa waar ze met haar dochtertje een nieuw leven opbouwde. In dit boek beschrijft ze haar nieuwe reizen naar Afrika, onder meer een lange voettocht door Namibië en een reis naar Kenia, haar ontmoetingen met allerlei mensen en hulporganisaties en de projecten waar ze mee bezig zijn, onder andere in de sloppenwijken van Nairobi. In het laatste gedeelte van het boek doet ze verslag van haar reis, samen met haar dochter Napirai, naar Kenia, waar Napirai haar vader en halfzusjes ontmoet en andere familie leert kennen en ook Corinne allerlei mensen weer terugziet. Conclusie van Corinne: de band met haar Afrikaanse familie en met Afrika is er alleen maar sterker op geworden. Vlot geschreven, heel persoonlijk verhaal over Afrika, waarin ook de levensverhalen van opmerkelijke mensen die Corinne op haar reizen ontmoet, zijn opgenomen. In het midden een katern kleurenfoto's.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.