De held van Madrid
Markéta Pilátová
Markéta Pilátová (Auteur), Edgar de Bruin (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PILA |
15/05/2012
De debuutroman van de Tsjechische schrijfster en journaliste Markéta Pilátová valt moeilijk samen te vatten. Al van bij het begin wordt de lezer op het verkeerde been gezet door de introductie van twee nevenpersonages. Een zekere Marta woont in Sao Paulo, Brazilië, en is net uit Praag teruggekeerd. Ze zorgt voor haar moeder, die antroposofische interesses heeft. Vervolgens verandert het vertelstandpunt en is een zekere Lena aan het woord die blijkt de leiding te hebben op een of andere ranch — waar en wanneer is niet meteen duidelijk. Deze twee dames ontmoeten elkaar op een bepaald moment in Praag en blijken jeugdvriendinnen te zijn.
De hoofdpersonages in Mijn ogen leiden je naar huis zijn echter twee andere vrouwen: Maruška en Luiza. Maruška woont voor de Tweede Wereldoorlog in Praag en heeft een relatie met haar grote liefde Jaromír. Door de oorlog wordt hij gedwongen om Tsjechië te verlaten — hij is half Joods — en Maruška achter te laten. Zij wil niet op de vlucht slaan en duikt onder bij een oom op het platteland. Jaromír emigreert naar Brazilië, waar hij trouwt met Luiza, een dochter van Duitse immigranten. Als beide dames op gevorderde leeftijd zijn, ontmoeten ze elkaar in Praag en gaan op zoek naar het verleden van de man die ze allebei hebben liefgehad. Blijkbaar was hij een dubbelagent, heeft hij in een concentratiekamp gezeten, zelfmoord gepleegd en hen allebei gebruikt voor politieke doeleinden.
Pilátová heeft een nodeloos complexe roman geschreven. De meerwaarde van de introductie van meerdere nevenpersonages is op het einde van het boek nog altijd niet duidelijk. De auteur verspringt om de paar pagina’s van vertelperspectief, zodat je niet altijd meteen weet waar en wanneer de handeling zich afspeelt. Dit dwingt voortdurend tot terugbladeren en herlezen. Mocht Pilátová een dikker boek hebben geschreven en haar personages meer hebben uitgewerkt, dan hadden we misschien een bevattelijke roman gelezen. Nu zijn de relaties tussen de personages nooit echt duidelijk. Er worden bovendien veel te veel feiten verteld, die voor de lezer moeilijk allemaal te onthouden zijn. Daardoor mist het boek vaart en is het lezen ervan vaak niet minder dan een kwelling. Wie dacht dat Pilátová werkt naar een hoogtepunt, komt ook bedrogen uit: er is geen enkele vreemde wending of spectaculaire ontknoping. Wellicht zullen veel lezers het boek na enkele hoofdstukken aan de kant leggen. Mijn ogen leiden je naar huis kon een goede roman zijn over mensen die ontheemd zijn, die alles achterlaten en opnieuw beginnen, een roman over de Holocaust en het communisme in Tsjecho-Slowakije. Het is echter jammer genoeg een vervelende en teleurstellende roman geworden. Complexiteit impliceert niet noodzakelijk diepgang. [Kris Velter]
Drs. K. Mercks
Markéta Pilátová (1973), van oorsprong journaliste, is met haar debuutroman meteen een van de nieuwe sterren in de Tsjechische literatuur. Haar eigen verbijf in Brazilië stelde haar in staat het lot van enkele Tsjechische emigrantenfamilies uit diverse generaties te volgen. Uit die stof ontstond deze roman, die beide culturen met elkaar confronteert, hetgeen vaak bizarre beelden oplevert. Het verhaal wordt beurtelings verteld door een van de personages. Geleidelijk wordt het geheim ontrafeld van 'Yaromir' (Jaromír), een man die in menig opzicht een dubbelleven leidde. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.