Ik heb geen vijanden, ik ken geen haat : Chinese mensenrechtenactivist in gevangenschap
Xiaobo Liu (Auteur), Xia Liu (Samensteller)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : China 945.6 |
Besprekingen
31/05/2012
Zoals een van de vertalers in het voorwoord treffend omschrijft, bleef de stoel van Liu Xiaobo, de bekende Chinese mensenrechtenactivist, in 2010 leeg bij de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede. Hij bevond zich op dat moment in Beijing, waar hij een elf jaar durende gevangenisstraf uitzit omwille van ‘poging tot omverwerping van de staat’. Deze aanklacht is gebaseerd op de publicatie en verspreiding van 'Charta 08', het manifest voor politieke hervorming en democratisering in China, waarvan de tekst integraal terug te vinden is in dit boek.
Naast de tekst van 'Charta 08' bevat het boek een selectie van Liu Xiaobo’s artikelen, die kritische reflecties zijn op de tijdgeest, alsook politieke commentaren op de moeizame weg naar moderniteit in China. Deze kritische opiniestukken handelen over diverse onderwerpen en stellen volgende fenomenen aan de kaak: de werking, cultuur en het machtsmisbruik van de Communistische Partij, het Chinees nationalisme, het gebrek aan mensenrechten en democratie, de wijdverspreide corruptie, het dictatoriale regime van de éénpartijstaat, de ondergang van normen en waarden in de huidige Chinese maatschappij en het opportunisme, pragmatisme en de ‘het-doel-heiligt-de-middelen’-gedachte van het Chinese volk. De nood tot politieke hervorming is hoog, maar zal volgens de auteur enkel tot stand komen door spontane bewegingen afkomstig uit de burgermaatschappij. Daarom is het internet volgens hem 'echt het beste geschenk dat God het Chinese volk kon geven'. Liu Xiaobo neemt geen blad voor de mond: scherp taalgebruik is een kenmerk dat eigen is aan zijn politieke essays. De onderwerpen van de essays mogen dan wel erg divers zijn, toch bevat zijn werk door de gestructureerde manier van schrijven een grote consistentie aan filosofische visies.
Tijdens het Tiananmen-incident van 1989 schrijft Liu Xiaobo, in zijn toenmalige hongerstakingsverklaring, voor het eerst de woorden ‘Ik heb geen vijanden, ik ken geen haat’. In zijn slotverklaring voor het vonnis herhaalt hij deze woorden, wat blijk geeft van een nog steeds aanwezige afkeer van het vijanddenken, dat volgens Xiaobo een belemmering is voor de ontwikkeling van de democratie. Hij is dan ook een groot voorstander van respect, sociale rechtvaardigheid, menselijke waardigheid en geweldloosheid. Met een grote passie — je voelt als het ware zijn verontwaardiging — schrijft hij zijn vertoog voor mensenrechten en politieke hervorming en gaat hij herhaaldelijk op zoek naar de oorzaak van de 'zielloze morele status' van de Chinese maatschappij.
In de politieke essays komt Liu Xiaobo niet alleen als een somber en cynisch activist naar voren, maar ook en vooral als mens. Zijn menslievendheid komt in het bijzonder tot uiting in de gedichten die deel uitmaken van het boek. Dit ontroerend stukje poëzie, voornamelijk geschreven tijdens zijn gevangenisschap en opgedragen aan zijn geliefde vrouw Liu Xia, vormt een verfrissend contrast met de zware brok aan politieke essays. Behalve de gedichten en politieke essays, bevat dit ruim 400 pagina’s dikke boek verder nog de verklaringen van het proces voorafgaande aan zijn veroordeling, die duidelijk maken waarom hij voor de Chinese overheid een gevaarlijk dissident is.
Ik heb geen vijanden, ik ken geen haat bevat een overvloed aan feiten, gebeurtenissen, namen en uitgebreide, kritische politieke beschouwingen. Het is bijgevolg niet direct een boek waar je ’s avonds met een glas wijn even mee bekomt van een drukke werkdag. Desalniettemin is dit werk, dat op een wetenschappelijke, politiek-filosofische en historische wijze de lange en vreedzame strijd voor fundamentele mensenrechten en politieke hervorming in China beschrijft, een absolute aanrader zowel voor specialisten in het vakgebied als voor iedereen met een gezonde interesse in politieke ontwikkelingen. [Lise Merken]
Dr. H.W. Bomert
De Nobelprijs voor de Vrede in 2010 werd toegekend aan de Chinese mensenrechtenactivist en dissident Liu Xiaobo (geboren in 1955). Hij kon zijn prijs niet zelf in ontvangst nemen, omdat de Chinese overheid hem – overigens niet voor het eerst – gevangen had gezet. Ondanks de toekenning van de Nobelprijs is Liu Xiaobo, zowel de persoon als het politieke en maatschappelijke gedachtegoed waar hij voor staat, bij ons relatief onbekend. In dit boek zijn veel teksten van zijn hand samengebracht: meer filosofische essays naast politieke pamfletten, ongezouten kritiek op de Chinese binnenlandse en buitenlandse politiek naast meer persoonlijk getinte poëzie. Ook treft de lezer teksten aan die betrekking hebben op de rechtszaak waarin Liu in 2009 tot elf jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, waaronder een indrukwekkende slotverklaring. In al zijn teksten staat het morele, maatschappelijke en politieke bankroet van het huidige China centraal.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.