De oorlogsbedevaarten : kroniek van de vergeten IJzerbedevaarten 1940-1944
Carlos Van Louwe
Pieter Verstraete (Auteur), Peter Van Goethem (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Acco, 2011 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : IRAN 945.6 |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Acco, 2011 |
Continenten: Azië CAZI.IRAN |
31/01/2012
Iran komt niet altijd positief in de media. Het bewind gevoerd door president Ahmadinejad en ayatollah Khamenei beperken de levensvrijheid van de inwoners van de Islamitische Republiek. Dat het gros van de bevolking het daar vaak ook moeilijk mee heeft, bewijst de groene revolutie van 2009. De president werd op een bizarre manier herkozen en velen kwamen op straat om hun ongenoegen te uiten. De stringente machtsuitoefening van president Ahmedinejad drukt op alle lagen van de bevolking en vooral op de jongeren, die de grootste groep vormen. Pieter Verstraete, doctor in de Pedagogische Wetenschappen, en Peter Van Goethem, licentiaat Pedagogische Wetenschappen, beiden verbonden aan het productiehuis Freshwater Films, raakten in de ban van Iran en de tweeslachtige houding van de bevolking. Doordrongen van de ideeën van de moderne Franse filosoof Michel Foucault, die het in zijn essays vooral had over de intrinsieke en onlosmakelijke relatie tussen macht en verzet, namen ze de proef op de som en trokken vijf weken door Iran met een welbepaald doel. Ze stelden zich de vraag of en op welke manier kunstenaars zich verhielden tot de strikte censuurmaatregelen die de regering na de verkiezing van Ahmadinejad aan de culturele sector had opgelegd. De vele berichten uit Iran deden immers het ergste vermoeden: gevangenisstraffen voor regisseurs, opgelegde sluitingen van publieke tentoonstellingen, steeds veranderende richtlijnen over wat wel en niet mag worden afgebeeld in de visuele kunsten en ga zo maar door.
In een inleidend hoofdstuk in Iran koppelen ze eerst hun visie aan die van Foucault en leggen ze hun werkwijze uit. Daarna volgen vier uitgebreide essays over hun bevindingen. In een eerste, ‘Censuur van de kunst’, omschrijven ze het geheel van regels en normen die aan de Iraanse kunstenaars worden opgelegd. De nadruk ligt op de manier waarop aan censuur wordt vormgegeven, hoe de kunstenaars deze ervaren en de effecten hiervan op kunstenaars en hun werken. In ‘De kunst van het ontwijken’ focussen de auteurs vooral op de manier waarop kunstenaars creatief met censuur en andere repressieve maatregelen omgaan. Ze belichten ook de undergroundscene, maar tonen ook dat kunstenaars zelfs oog in oog met bepaalde machtsmechanismen toch uiting geven aan hun vrijheid. Het derde essay, ‘De kunstprothese van ayatollah Khamenei’, bestaat uit de metafoor gebruikt door vele kunstenaars over het complexe proces van censuur en verzet: de lichamelijke wonde of handicap. In ‘Een gedocumenteerd gebaar’ ten slotte trachten de auteurs een persoonlijk antwoord te geven op hun onderzoeksvraag en wat er allemaal schuilgaat achter het hele apparaat. Op zich is dit best wel een interessante studie over een zeer specifiek onderwerp. In vaak moeilijke bewoordingen proberen de auteurs de lezer te overtuigen van de tweeslachtige verhoudingen van het land. Soms zeer filosofisch en diepgaand, vaak te detaillistisch. Het werk lijkt vooral bedoeld voor wie Iran en het concept ‘vrijheid’ of ‘censuur’ verder wil uitdiepen. [Kris Mattheeuws]
Redactie Vlabin-VBC
Het bewind van de Iraanse president Ahmadinejad en ayatollah Khamenei beperkt de levensvrijheid van de inwoners. Tijdens de groene revolutie van 2009 uitte de bevolking zijn ongenoegen. De auteurs, pedagogen en filmmakers, raakten in de ban van Iran en de tweeslachtige houding van de bevolking. Doordrongen van de ideeën van de Franse filosoof Foucault, die het vooral had over de relatie tussen macht en verzet, trokken ze vijf weken door Iran. Ze onderzochten er op welke manier kunstenaars omgaan met de strikte censuur in hun sector. Eerst koppelen ze hun visie aan die van Foucault en leggen ze hun werkwijze bloot. Dan volgen vier uitgebreide essays over hun bevindingen. Ze beschrijven de censuur, maar ook de creatieve manier om ermee om te gaan. Uiteindelijk trachten ze een persoonlijk antwoord te geven op hun onderzoeksvraag. Deze interessante, soms filosofische, soms te gedetailleerde studie vertelt in moeilijke bewoordingen over de tweeslachtige verhoudingen in Iran. Het boek is vooral bedoeld voor wie Iran en het concept 'vrijheid' of 'censuur' verder wil uitdiepen. Verlucht met paginagrote foto's en afbeeldingen. Noten na elk hoofdstuk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.