Slagveld van Europa : duizend jaar oorlog in de Zuidelijke Nederlanden
Marc Gevaert
Marc Gevaert (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds, 2011 |
VOLW. : NON FICTIE : 903.1 GEVA |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds, 2011 |
VOLW. : NON FICTIE : 903.1 GEVA |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds, 2011 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 903.1 GEVA |
31/03/2012
Met Beroemde levens, beruchte zelfmoorden bevestigt ex-radiojournalist Marc Gevaert zijn naam als auteur van boeken over uiteenlopende historische onderwerpen met een geschiedenisboek waarin zelfmoord de leidraad is. En zoals gebruikelijk heeft hij zich daarvoor uitstekend gedocumenteerd. Gevaert onderstreept dat zijn boek geen wetenschappelijke ambities heeft. Hij beschouwt het als een poging om te illustreren hoe door de eeuwen heen individuen, groepen van mensen en soms hele samenlevingen in de geschiedenis een plaats hebben verworven met zelfmoord, zelfdoding of euthanasie. De cruciale vragen die Gevaert zich daarbij stelt, zijn wat deze mensen heeft aangezet tot zelfmoord en voor welk levenseinde ze hebben gekozen.
In de mate van het mogelijke worden vergelijkbare zelfmoorden in eenzelfde hoofdstuk ondergebracht, wat erop neerkomt dat de auteur de zelfmoorden centreert rond een gemeenschappelijk motief. Deze motieven kunnen zeer verscheiden zijn: het kan gaan over eer (zoals bij de samoerai en de kamikazepiloten), miskenning of ontgoocheling (bij politici, chef-koks, acteurs), liefde (Antonius en Cleopatra), uitzichtloze toestanden zoals ongeneeslijke ziekte (Koestler, Hemingway) gedwongen zelfmoorden (Hannibal of de overlevende echtgenote in India) en massazelfmoorden.
In de eerste hoofdstukken worden culturen met elkaar vergeleken. Daaruit blijkt dat in de grote monotheïstische godsdiensten zelfmoord altijd scherp werd veroordeeld, daar waar in de oosterse culturen een soepeler standpunt werd ingenomen. In de verdere hoofdstukken komen individuele gevallen aan bod en de laatste hoofdstukken zijn gewijd aan fictieve of reële figuren waarvan de dramatische omstandigheden die leidden naar de uiteindelijke zelfmoord literair of muzikaal op artistieke wijze werden vereeuwigd (Madame Bovary, Anna Karenina, Romeo en Julia...).
Het grondige opzoekingswerk - getuige het bronnenmateriaal - heeft een zeer gevarieerd gezelschap bijeengebracht van bekende maar ook minder bekende en zelfs onbekende personen. Het interessante is dat al deze personen precies en omstandig worden gesitueerd in hun historische context. De auteur bezorgt de nodige achtergronden om de levensgeschiedenis en de omstandigheden te vatten die hebben geleid tot hun wanhoopsdaad. Diepere ethische of filosofische beschouwingen komen enkel aan bod daar waar ze relevant kunnen zijn om de houding van de zelfmoordenaars in de gangbare opvattingen van hun omgeving te plaatsen. Zo wordt iets uitvoeriger ingegaan op de opvattingen van de Griekse en Romeinse stoïcijnse filosofen, de accomoderende visie van Socrates, de totaal afwijzende christelijke leer van de kerkvaders en de rooms-katholieke instituties, de soms uiteenlopende visies van de filosofen en schrijvers van de Verlichting en enkele denkers van de negentiende-eeuws (Durkheim, Nietzsche). Een bevreemdende invalshoek om over geschiedenis te schrijven, maar zoals Gevaert in de ondertitel aangeeft, biedt hij wel een andere kijk op geschiedenis. [Robert Antonissen]
Redactie Vlabin-VBC
In dit goed gedocumenteerde werk bevestigt deze ex-radiojournalist zijn naam als auteur van historische boeken. Hij heeft geen wetenschappelijke ambities, maar wil alleen illustreren hoe, door de eeuwen heen, individuen, groepen van mensen en soms hele samenlevingen een plaats in de geschiedenis hebben verworven met zelfmoord, zelfdoding of euthanasie. De auteur groepeert, in de mate van het mogelijke, de zelfmoorden met gemeenschappelijk motief. Deze motieven gaan van eer (zoals bij de samoerai en de kamikazepiloten), miskenning of ontgoocheling (bij politici, chef-koks, acteurs), liefde (Antonius en Cleopatra), uitzichtloze toestanden zoals ongeneeslijke ziekte (Koestler, Hemingway) en gedwongen zelfmoorden (Hannibal, de overlevende echtgenote in India) tot massazelfmoorden. De laatste hoofdstukken zijn gewijd aan figuren waarvan de zelfdoding op artistieke wijze werd vereeuwigd. Diepere ethische of filosofische beschouwingen komen enkel aan bod wanneer ze relevant kunnen zijn om de houding van de zelfmoordenaars in de gangbare opvattingen van hun omgeving te plaatsen. Kleine letter; met namenregister en bibliografie.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.