Vampire Academy : de filmeditie
Richelle Mead
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Full Moon, cop. 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MEAD |
15/05/2012
Het duistere oefent al eeuwenlang een zeer grote fascinatie uit op de mens, die immers niet enkel gericht is op het goede, het mooie en het wijze. Soms duikt iets donkers op, een onvoorspelbare destructieve kracht. In de kunsten is dit ontelbare keren tot uiting gebracht. Vampiers zijn een van deze verpersoonlijkingen van de oncontroleerbare menselijke impulsen. Ze hebben de macht om taboes te doorbreken. Zo doen ze zich te goed aan mensen, een vreemd soort kannibalisme dat afgrijzen wekt. Vaak heeft het drinken van bloed door middel van scherpe tanden ook een seksuele ondertoon, wat het doorbreken van het verbodene nog versterkt. In de jeugdliteratuur kent het vampierthema een enorme opgang. De uitgeverijen kunnen de romans niet vlug genoeg drukken en uitstallen. De honger van adolescenten naar bovennatuurlijke suspens lijkt niet te stuiten. Maar waar het aanbod groot is, dient het kaf van het koren te worden gescheiden, want de massale productie wint het vaak van de kwaliteit. Bovendien worden deze boeken in meerdere delen uitgegeven, wat hen een soms tergend lange levensduur geeft. Dat komt ook de verhaalopbouw meestal niet ten goede. Het bekende procedé ‘vertraag de goede afloop’ wordt veelvuldig toegepast. De cyclus 'Academicus Vampyrus' van Richelle Mead telt reeds meerdere delen, waarvan het vierde deel Bloedbelofte, en het vijfde Geestesband, onlangs verschenen.
Mead heeft een wereld gecreëerd met verschillende bevolkingssoorten. Er zijn de Moroi, een superklasse van vampiers die geen mensen doden, maar wel over specifieke gaven beschikken. Zij hebben een koninkrijk uitgebouwd met een vrij strak systeem van regels. Daarnaast zijn er de dhampiers, betekenisvol zonder hoofdletter gespeld, die alles in het werk moeten stellen om de Moroi te beschermen en te helpen. Jonge dhampiers krijgen een doorgedreven opleiding zodat ze uitstekend in staat zijn om deze taak te vervullen. De vijanden van de Moroi zijn de Strigoi. Zij zijn vampiers die elk greintje goedheid verloren hebben en uit zijn op macht en verderf. Ze doden mensen en drinken wellustig hun bloed. Het hoofdpersonage Rose is een jonge dhampier met veel talent en een groot doorzettingsvermogen, die in de wieg is gelegd om de hoeder te worden van een koninklijke Moroi. Door haar vechtkunst kan ze een belangrijk wapen vormen in de strijd tegen de Strigoi. Haar beste vriendin is Lissa, een Moroi prinses, die haar beide ouders verloor in de strijd tegen de Strigoi. Rose doet alles om Lissa te beschermen. Maar ze heeft ook een verregaande loyauteit voor Dimitri, haar leraar en geliefde. Dimitri is in een vorig deel door Strigoi te grazen genomen en daardoor eveneens in een bloeddorstig monster veranderd. Rose heeft echter de belofte gedaan om Dimitri uit zijn lijden te verlossen door hem te steken met een zilveren staak. Voor zover de Moroi en de dhampiers weten, is dat de enige mogelijkheid om Strigoi te doden. Om deze belofte in te lossen, zit er voor Rose niets anders op dan Lissa achter te laten en alleen op zoek te gaan naar Dimitri. Ze raakt verzeild in Siberië, waar ze bondgenoten, maar ook vijanden ontmoet. Ze vindt Dimitri en probeert haar belofte te vervullen, maar ook Lissa heeft haar nodig. In Geestesband slaagt Lissa er in na een hard en moeilijk gevecht om Dimitri opnieuw in een mens te veranderen. De jongen is echter zo vol zelfhaat over zijn daden die hij als Strigoi heeft gepleegd, dat hij het niet langer kan opbrengen om de liefdevolle relatie met Rose terug aan te knopen. Bovendien spelen allerlei intriges in de koninklijke entourage van de Moroi waar het meisje in verstrikt raakt. Als de koningin wordt vermoord, wijzen alle aanwijzingen richting Rose. Geestesband eindigt met een knoert van een cliffhanger waarbij de protagoniste een executievonnis wacht. Mead verzekert zichzelf op deze manier van nog enkele delen van de cyclus. Het adagium dat schrappen de kunst van het schrijven is, neemt Mead niet aan. Het verhaal meandert verder, met wijdlopende verhaallijnen die na verloop van tijd weer samenkomen. Rose is de ik-figuur die terugblikt. Mead heeft erg vindingrijk bedacht dat Rose in het hoofd van Lissa kan kijken en zo Lissa’s belevenissen op afstand kan meevolgen. De mogelijkheid om gelijktijdig op verschillende plekken een plot te ontwikkelen, geeft de roman de broodnodige afwisseling. Bovendien kan een vriend haar in haar dromen komen bezoeken. Adrian werkt op deze manier als een geweten dat Rose een spiegel kan voorhouden. Hierdoor worden morele dilemma’s waar het hoofdpersonage mee worstelt, kort uitgewerkt. Mead slaagt erin om de verschillende verhaallijnen in de hand te houden en de lezer niet te laten verdwalen in de veelheid aan personages en plots. Haar schrijfstijl is lang uitgesponnen, met veel dialogen. De taal is sober, met een eenvoudige woordkeuze. In combinatie met de vele pagina’s tekst maakt dit het verhaal hier en daar, ondanks het vampierthema, wat bloedeloos, en daardoor verslapt de aandacht van de lezer. Het lukt Mead niet om ondanks de sterkte van de plot met woorden en zinnen een eigen, nieuwe wereld te creëren. Het decor is te mager uitgewerkt. Het verhaal is op zich spannend genoeg, maar zoals zo vaak bij dergelijke cycli had een inperking van de lengte van het verhaal een meerwaarde betekend. Dit vierde en vijfde deel van de reeks missen een rijker taalgebruik om de personages voldoende vlees en bloed mee te geven waar je als lezer stevig je tanden in wil zetten. [Cindy Vanhove]
Sandra Oosterveen
Rose (18) is naar Rusland gegaan en zoekt Dimitri. Hij is tijdens een gevecht gesneuveld en een Strigoi geworden: een onsterfelijke vampier. Rose wil Dimitri doden. Ze vindt hem en ontdekt dat ze nog steeds verliefd op hem is. Lissa is op de academie achtergebleven en het lijkt erop dat ze een nieuwe hartsvriendin vindt. Rose is jaloers, maar ze maakt zich ook zorgen, want Lissa gedraagt zich steeds vreemder. Dit vierde deel uit de serie 'Academicus Vampyrus'* is duidelijk anders dan de drie voorgaande delen. Het leven op de academie staat voor Rose niet meer centraal. Er worden nieuwe verhaalpersonen geïntroduceerd en beschrijvingen gegeven, bijvoorbeeld van Dimitri’s familie in Siberië. Het verhaal bevat veel flashbacks, waarin Rose denkt aan haar tijd met Dimitri op de academie. Het vertelperspectief wisselt. De verhaallijn van Rose is in ik-perspectief en de lijn van Lissa in de derde persoon. De vertaling is beter dan voorgaande delen; de zinnen zijn minder gekunsteld en het woordgebruik is gevarieerd. Dit alles maakt dat het een zeer goed leesbaar boek is vol spanning en afwisseling, geschikt voor lezers vanaf ca. 15 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.