Oorlogsgeheimen
Jacques Vriens
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Van Holkema & Warendorf, cop. 2013 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : KLEUTER : SPROOKJES, VOORLEESVERHALEN EN GEDICHTEN VRIE |
30/04/2013
Anders dan de titel doet vermoeden heeft Lampkapje & de wolf weinig gemeen met het sprookje van Roodkapje. Geen grootmoeder, geen wolf, geen jager. Wel een klein meisje, Bella. Het koninklijk kind is de beste maatjes met Henkie, de zoon van de tuinman. Op een dag beslist de koning de jongen uit de Tuin van Eden te bannen. Aanvankelijk is het kind ontroostbaar. Maar het koningspaar houdt voet bij stuk want, zo lijmen ze het kind, haar schoonheid maakt haar superieur. De prinses groeit op tot een zelfingenomen, brutale lellebel die geen prins haar waardig acht. Er komt een heks aan te pas om het verhaal een nieuwe wending te geven. Die kol tovert het knappe snoetje om in een lelijke heksenkop. Alleen een kus van een man kan die betovering verbreken. Maar wat doet een wanhopig meisje in afwachting van de verlossende kus? We zijn al bijna aan de laatste pagina vooraleer Bella onder haar lampkap verdwijnt. ‘Elke dag zette de prinses een andere op.’ Annet Schaap tekende er een gamma kleurige luchters bij. De jonge lezer zal er met plezier zijn favoriet uitkiezen. Zeven jaar lang loopt de prinses met het onding op haar koninklijke heksenkop voordat haar vader met een oplossing komt aandraven. Want het komt uiteraard goed. ‘Ze leefden nog lang en gelukkig’. Je raadt ongetwijfeld wie de verlossende kus gaf.
Op een knipoog in de titel na (de Wolf is de achternaam van Henkie) heeft het verhaal niets gemeen met Roodkapje. Vriens ontleende wel een paar elementen uit andere sprookjes, de oude vrouw die het beeldschone meisje verleidt en op die manier in de val lokt (Sneeuwwitje) en uiteraard de verlossende kus (Kikkerkoning), maar ook deze elementen zijn weinig meer dan een ingrediënt in een salsa van gebeurtenissen. De frisse toets, het idee van de lampenkap, is erg summier uitgewerkt. Ze heeft geen functie in de afwikkeling naar de plot en is dan ook niet meer dan een rariteit tussen de klassieke verhaalelementen.
Met veel woorden vertelt Jacques Vriens dit conventionele verhaal dat weinig aan de verbeelding overlaat. De woordenstroom mag het boek dan wel een hoog ‘sit back and relax’-gehalte geven, overtuigen doet hij niet. De rist gebeurtenissen levert weinig spanning op en zowel in tekst als in beeld zijn stereotiepen niet ver weg. Simpele Henk brilt, Bella heeft lang, blond haar.
Het boek eindigt met een deugdzame uitspraak van het domme blondje: ‘Ik ben dom geweest, want ik heb al die jaren alleen maar aan mezelf gedacht, want ik was vergeten wat echte vriendschap is’. [Gerda Tersago]
Toin Duijx
Prinses Bella speelt in de paleistuin vaak met Henkie, de zoon van de tuinman, maar haar vader is tegen deze vriendschap. Bella vindt zichzelf beeldschoon en wil nog mooier worden. Als haar vader zegt dat het tijd wordt om een man te zoeken, blijkt geen man mooi genoeg voor de verwaande prinses. Een heks kan dit niet aanzien en smeert Bella een toverdrankje aan waardoor ze niet mooier, maar juist lelijker wordt (en haar hoofd onder een lampenkap moet verbergen). Alleen een kus van een man kan de betovering doorbreken. Het verhaal is opgezet als een klassiek sprookje, dat begint met ‘Er waren eens’ en eindigt met ‘leefden nog lang en gelukkig’. De ijdelheid van Bella wordt erg goed uitgewerkt, vooral in relatie tot haar vriendschap met de zoon van de tuinman. De prentvertelling kent een gedegen spanningsopbouw, is doorspekt met veel humor en is in vlotte taal geschreven, waardoor het zich uitstekend laat voorlezen. De auteur laat weer zien een meesterverteller te zijn. De wervelende illustraties ondersteunen de spanning en humor van het verhaal. Het boek is mooi vormgegeven, met een aantrekkelijk omslag. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar.
Elke Verhulst
ua/an/22 j
Dit is een sprookjesverhaal. Het gaat zoals vele sprookjes over een mooie prinses, een koning en koningin, prinsen die de hand van de beeldmooie prinses willen, een goede heks, enzovoort. Het is een beetje een mengeling van gekende sprookjes. Ik herken alvast: Assepoester, Sneeuwwitje, Rapunzel, De kikker en de prinses. En dit alles in een nieuw kleedje gestoken.
Het begint met de mooie vriendschap tussen prinses Bella en Henkie De Wolf, de zoon van de tuinman. Op een dag verbiedt de koning zijn dochter nog te spelen met Henkie. Bella is ontroostbaar maar haar ouders praten op haar in en na een tijdje gelooft Bella dat ze de mooiste is en vergeet ze Henkie. Het volk vereert haar om haar schoonheid en Bella doet er alles aan om nog mooier te worden. Een compliment en een roos van Henkie, die nu tuinman is, stelt ze echter niet op prijs en ze laat hem in de kerker gooien...
Enkele jaren later proberen een paar prinsen naar haar hand te dingen. Alleen ‘mooie’ prinsen worden uitgenodigd op het paleis. De eerste twee vliegen ook de kelders in omdat Bella ze niet kan luchten en daarna is er geen enkele meer die de gok waagt. Dan komt de heks (als oud vrouwtje) op het toneel. Na een aanvaring tussen de heks en Bella, vervloekt de heks Bella. Door een zoen van haar eigen vader, wordt Bella lelijk. Echt lelijk.
Ze durft zich nergens meer te laten zien, zelfs de dieren lopen weg van haar. Enkel een zoen van een man kan haar weer mooi maken. Maar niemand kan of durft haar te zoenen, zelfs haar eigen vader niet. Tenslotte zet ze een lampenkap op haar hoofd wanneer ze naar buiten moet. Zeven jaar later heeft ze een hele verzameling lampenkappen en noemt iedereen haar prinses Lampkapje.
Dan denkt de koning plots aan de drie mannen die nog steeds in de kelder zitten. Zou één van hen haar durven te zoenen? Het vervolg kan je raden.
Het voorspelbare wisselt af met leuke wendingen. Maar de voorspelbaarheid overheerst wel het hele verhaal. Sommige elementen refereren naar andere sprookjes, maar voor mij had hier meer humor mogen inzitten. Op dat vlak is het wat te braaf allemaal. Er zat meer in. Het idee van een prinses met een lampenkap vind ik heel tof gevonden. Op de schutbladen vinden we allerlei soorten lampenkappen terug. Dat spreekt tot de verbeelding, maar het komt pas laat in het verhaal aan bod.
Voor de doelgroep, kleuters, is het waarschijnlijk wel een leuk voorleesverhaal, maar misschien wat te lang. Eerder voor 6+ aan te raden. De leuke tekeningen zijn simpel, maar creatief.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.