De Gaudí sleutel
Esteban Martín
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Bruna, cop. 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1506 |
15/06/2012
Een succesvol schrijver van midden vijftig, Pol Albión, ontvangt van een notaris de wilsbeschikking van zijn overleden oom en daarbij ook een persoonlijke brief. Zijn oom, die een drukkerij bezat en in wiens huis Pol zijn jeugd heeft doorgebracht, verzoekt hem na een gedwongen decennialange afwezigheid terug te keren naar het dorp en de drukpers Babel te zoeken: het familie-erfgoed. De brief vormt voor Pol aanleiding om het verleden van ongeveer een halve eeuw voordien opnieuw voor zijn geestesoog te laten passeren en, op instigatie van zijn uitgeefster Anna, zijn herinneringen op te schrijven. Deze oefening brengt hem terug naar de jaren zestig, de periode die hij als wees met onbekende ouders bij zijn (adoptief)oom Luis en tante Magdalena sleet.
Zoals uit de titel, het beroep van Pol en dat van zijn oom Luis blijkt, spelen letters en woorden een belangrijke rol in deze roman, die grotendeels gesitueerd is in het decennium 1961-1971, in het Spanje onder Franco. Ze vormen de leidraad waarlangs Carranza het verstikkende dorpsmilieu in franquistische tijden uitbeeldt: de repressie, de alomtegenwoordige achterdocht en angst, en bovenal de censuur op het woord, waarbij de letter 'x' – de grote onbekende – het verborgene of het geheime symboliseert. Onbekend of geheim zijn Pols ouders, het clandestiene druk- en verspreidingswerk van zijn rode oom, die paradoxaal genoeg eveneens gedwongen wordt als censor voor het regime te werken, Pols vriendenclub Het Tiende, en zijn beantwoorde onmogelijke liefde voor Alba, de dochter van de nationalistische burgemeester. Vanaf het eerste begin voedt oom Luis Pols letterhonger door hem vertrouwd te maken met de drukpers en vele destijds in Spanje verboden boeken, een beproefde techniek om literaire werken – hier onder meer Stevenson, Twaine, Wilde, Salinger, Voltaire en Goethe – doorheen het verhaal te vlechten en het op te vijzelen. Uiteindelijk produceert Het Tiende zelf ook een boek, blijft de drukpers Babel ook een halve eeuw later nog klinken, en komt Pol Albión te weten wie zijn ouders waren.
De woorden van Babel is een ode aan het geschreven (en gedrukte) woord. De roman benadrukt het onvergankelijke van boeken, zowel in tijden van grote vrijheid als onder zwaar repressieve omstandigheden. Deze intentie is lovenswaardig; het is alleen jammer dat Carranza het verhaal zo uiterst toegankelijk heeft opgezet en verwoord. Het kernverhaal mag dan een opgroeiende jongen als hoofdpersonage hebben, maar dat wil niet zeggen dat de herinneringen van een man van middelbare leeftijd – want zo wordt deze geschiedenis gepresenteerd – zo ongecompliceerd moeten worden opgeschreven. De opgeroepen sfeer, beelden en genoemde literatuur ten spijt overtuigt deze roman niet. [Jacqueline Visscher]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.