iBoy : zijn lot, zijn vloek
Kevin Brooks
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Harmonie, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5086 |
15/04/2012
Dood aan God is het achtste boek van Kevin Brooks voor adolescenten dat in een Nederlandse vertaling verschijnt. De hoofdpersoon is een meisje van vijftien jaar, Dawn Bundy, die het verhaal in de ik-vorm vertelt. Dat is uitzonderlijk in de romans van Brooks: in alle andere zijn jongens het hoofdpersonage en meestal ook de verteller. Dood aan God is opnieuw een thriller. De spanning wordt zorgvuldig opgebouwd door de lezer te confronteren met een aantal vraagstukken. Dawn neemt zich voor om God te vermoorden. Ze heeft immers een hekel aan de opdringerige christenen die aan de deur komen. Erger nog vindt ze dat haar vader dag en nacht in de Bijbel zit te lezen en halfdronken psalmen zingt. Maar hoe vermoord je God?
De vader van Dawn is twee jaar geleden, op een besneeuwde decemberochtend, de deur uitgelopen. Sindsdien heeft hij niets meer van zich laten horen. De lezer heeft er het raden naar waarom hij is weggegaan. Wel is bekend dat hij verslaafd was aan drank en drugs en dat hij extreem religieus was. Dawns moeder is sinds het vertrek van haar man zwaar depressief en alcholverslaafd. Geldzorgen hebben ze niet, want onder een losse plank heeft Dawns moeder een weekendtas met ruim 200.000 Engelse ponden gevonden. Naar de herkomst van de tas, waarin ook een pistool zat, kan ze alleen gissen.
Dawn heeft geen vrienden; ze houdt zich op school bewust afzijdig. Daarom is ze hoogst verbaasd als de twee grootste bitches van de school, Mel Monroe en Taylor Harding, ineens belangstelling voor haar krijgen. Wat willen ze van haar? De lezer wordt via hints voortdurend geactiveerd om mee te denken en verbanden te leggen.
Dawn beweert dat ze haar leven redelijk onder controle heeft. Ze bemoeit zich niet met anderen, en luistert bijna de hele dag naar muziek van de groep The Jesus and Mary Chain. Haar favoriete gezelschap zijn twee teckels, die ze van haar vader gekregen heeft, en die ze met gevoel voor humor Jezus en Maria gedoopt heeft. Vrij snel blijkt dat de controle die Dawn over haar leven denkt te hebben, toch niet veel voorstelt: haar favoriete muziek is ‘zo somber […] het soort muziek waarbij je het gevoel krijgt dat je in een groot zwart gat wegzinkt.’ Haar vrije tijd brengt ze soms door op een kerkhof: ‘Ik zou hier altijd kunnen blijven, alleen in mijn onwereld, [...], niet ergens niet over na hoeven denken’. Ze verdringt wat er met haar gebeurd is net voordat haar vader verdween.
Het verhaal gaat in de kern over herinneringen die zich in een spelonk in haar hoofd bevinden en die Dawn met veel pijn onder bedwang krijgt. Haar vader heeft haar in een dronken bui verkracht. Het schrijnende is dat ze ondanks alles ongelooflijk veel van hem houdt. Zij geeft vooral God de schuld.
Als Taylor en Mel Dawn een make-over bezorgen met make-up en sexy kleren, komen ze in feite spioneren voor Taylors vader, Lee Harding. Hij is net uit de gevangenis en vermoedt dat zijn maatje, Dawns vader, geld heeft achtergehouden. Door het bezoek van Taylor en Mel dringen de herinneringen aan de verkrachting zich aan Dawn op. Tussen Mel en Dawn ontstaat enige vertrouwelijkheid. Mel begrijpt Dawn, omdat haar broer door een dominee verkracht is en zelfmoord gepleegd heeft. Een verdere toenadering wijst ze echter af: ‘Als ik met jou optrek, ben ik Mel Monroe niet meer. Ik heb er behoefte aan om te zijn wie ik ben.’ De ontknoping speelt zich af in enkele bladzijden.
Dood aan God is een psychologische roman over identiteit: op alle momenten dat Dawn zich afvraagt waarom ze laat gebeuren wat ze eigenlijk niet wil — bijvoorbeeld tegenover haar vader en tegenover Mel en Taylor —, denkt ze: ‘omdat het laten gebeuren het makkelijkste is.’ Maar uiteindelijk weet ze haar schijnidentiteit — de Dawn van dertien die verkracht is — van zich af te schudden. Mel daarentegen blijft vasthouden aan de identiteit die anderen aan haar toekennen: zij durft niet openlijk uit te komen voor haar genegenheid tegenover Dawn. De dramatische inhoud van het verhaal wordt met humor wat verzacht en er zit vaart in het verhaal. Een sterke thriller, waarin je met succes kan meepuzzelen.
[Ger Van Hoek]
Kirsten de Pre MA
De vader van Dawn Bundy (15, ik-figuur) heeft zich na zijn drank- en drugsverslaving vol overgave op het christendom gestort. Op een dag doet hij Dawn iets ‘onvoorstelbaar vreselijks’ aan en verdwijnt daarna spoorloos. Dawn geeft God de schuld: als haar vader niet in de Heere was geweest, was dit allemaal nooit gebeurd. En daarom moet God worden vermoord. De veelgelezen Engelse auteur weet ook in zijn achtste roman voor jongeren weer te boeien. Het verhaal is spannend, heel gedoseerd wordt duidelijk wat er tussen Dawn en haar vader is gebeurd. De plot zit goed in elkaar; op het eind komen de verhaallijnen op een verrassende manier bij elkaar. Dawn is een mooi en geloofwaardig karakter: ze is getraumatiseerd en kwetsbaar, maar ook strijdvaardig en niet zielig en dat geeft het boek de nodige lucht om niet te zwaar te worden. En de auteur heeft zich gelukkig niet laten verleiden tot een ‘eind goed al goed’, wat zeker afbreuk zou hebben gedaan aan het sterke verhaal. Auteur is bekend van o.a. ‘Zwartkonijn’, 'Bedreigd' en 'Het dodenpad'. In het Engels verschenen als 'Killing God'*. Vanaf ca. 15 jaar.
Els van Oosterwyck
ua/an/22 j
quote
Goed, ten eerste: ik heet Dawn Bundy.
Ten tweede: ik ben vijftien jaar (en zeven dagen)
Ten derde: ik woon met mijn moeder in een gewoon huis in een gewone straat in een gewone stad in Engeland.
Ten vierde: ik ben absoluut onaantrekkelijk en daar heb ik schijt aan.
Ten vijfde: daarbij heb ik soms de neiging te overdrijven, en het kan zijn dat ik dat nu ook doe. Wat zou kunnen betekenen dat ik wel onaantrekkelijk ben, maar niet absoluut onaantrekkelijk (d.w.z. ik ben niet spuuglelijk of zo). (...)
Ten zesde: mijn moeder heet Sara en ze is negenenveertig jaar oud.
Ten zevende: mijn vader heet John en hij is twee jaar geleden verdwenen.
En als laatste: vandaag is het één januari, het begin van een gloednieuw jaar. En morgen ga ik er werk van maken om God te vermoorden.
unquote
Zo begint het verhaal over Dawn Bundy. En zeg nu zelf: dit smaakt toch naar meer!
Dawn Bundy heeft een probleem. Een probleem met the big boss, GOD himself. Daarom heeft ze besloten hem te vermoorden.
Dit is niet zomaar een nieuwjaarsvoornemen; Dawn doet gewoon graag dingen (bv. slakken-communicatie-experiment of lijstjes maken) om niet aan alles te hoeven denken waar ze niet aan wil denken.Dit doet ze al twee jaar om niet aan de andere Dawn te hoeven denken, de Dawn van dertien die in een spelonk in haar hoofd woont. De spelonk is klein en koud laat geen geluid door. Dawn probeert hem zo zacht als een kussen te maken maar meestal is hij keihard. De spelonk moet hard zijn om de monsters buiten te houden.
Dawn is graag op haar eentje; ze heeft geen nood aan vriendinnen. Ze heeft aan haar hondjes Jezus en Maria en de muziek van rockgroep 'The Jesus and Mary Chain' meer dan genoeg. Hun nummers zijn somber en mooi, rauw en puur het soort muziek waarbij je het gevoel krijgt dat je in een groot zwart gat wegzinkt, en daar houdt Dawn wel van.
Omdat Dawn niet zo heel veel af weet van God - volgens haar bestaat hij niet en dus het zou wel eens moeilijker kunnen worden dan verwacht om hem te vermoorden - schaft ze zich een paar bijbels aan. Op weg naar huis loopt ze Mel en Taylor tegen het lijf, die haar uitnodigen voor een feestje. Geen denken aan dat ze naar het feest van Mel, Taylor en hun bitchvriendinnen gaat! Dan komen Mel en Taylor maar naar haar thuisen ze hebben drank en sigaretten bij zich. Dawn heeft het gevoel dat de meiden haar dronken willen voeren. Ze vragen haar uit en proberen bepaalde dingen te weten te komen. Dawn heeft geen idee waarom, ze vindt dit maar niets maar aan de andere kant begint ze wel van de aandacht te genieten. Zou ze dan toch normaal genoeg zijn om vriendinnen te hebben in het leven?
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, verteld door Dawn. Dawn heeft het al hard te verduren gehad. Haar vader - eerst verslaafd aan alcohol, daarna aan drugs en daarna aan God - heeft haar verkracht toen ze dertien jaar was. Hij kan vergiffenis vragen aan God voor zijn daden, dus zo erg was het nu ook weer niet. Natuurlijk heeft dit Dawns leven totaal overhoop gegooid. Welke God laat zulke dingen toe?? Dit kan alleen maar een slechte God zijn. Logisch dus dat hij vermoord moet worden. Door deze gebeurtenis leeft Dawn verder met de andere Dawn in haar gedachten. Ze probeert zich af te sluiten van alle herinneringen door een spelonk in haar hoofd aan te maken. Bij haar moeder kan ze ook niet terecht. Deze is verslaafd aan alcohol en zit de hele dag in de zetel met de afstandsbediening binnen handbereik.
Dit zijn best allemaal zware onderwerpen en toch is het boek luchtig, spannend en best wel grappig geschreven. Zo zijn er heel veel vragen en antwoorden die Dawn voor zichzelf opstelt. Een voorbeeld:
vraag: Hoe vermoord je iets wat niet te vinden is (omdat het niet bestaat)?
antwoord: Je zoekt waar het wel bestaat.
vraag: Waar bestaat God wel?
antwoord: In de bladzijden van een boek, en in het hoofd van miljoenen mensen.
vraag: Dus wat nu?
antwoord: God mag het weten.
Ik heb echt genoten van dit boek, ondanks de minder leuke onderwerpen. Een lach, een traan, een rilling van afschuw: alles is tijdens het lezen de revue gepasseerd. Dit boek laat je niet koud, zoveel is zeker.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.