Het sleutelbeengebaar
Hilde Van Cauteren
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds/Infodok, 2011 |
YOUNG ADULT : VANC |
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds/Infodok, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CAUT |
Magazijn |
Davidsfonds/Infodok, 2011 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VANC |
29/02/2012
Met haar debuut, Het naveltheater, bewijst Hilde Van Cauteren over een geheel eigen stem te beschikken. Behalve de originele setting, een oud, stoffig theaterhuis in de navel van een niet nadergenoemde stad, verrassen ook de hoofdpersonages Amelie en Gaston, een Siamese tweeling die met de navelstreng verbonden is.
Vanuit een wisselend perspectief biedt de tweeling een fascinerende inkijk in het theater waar ze met hun vader, oom Norbert, Anna en enkele acteurs wonen. Van Cauteren verstaat de kunst om de verhaalstof precies te doseren en tegelijkertijd toch een geheel eigen, romantische aandoende wereld te scheppen. Aan het quasi zorgeloze bestaan van de tweeling komt echter bruusk een einde als de geheimzinnige bezetter zijn opwachting maakt. Tal van verordeningen, zoals een antipolitiek voor kunst en cultuur en het verbannen van de vrouw naar de haard, bemoeilijken het leven van de bewoners. Verhaaltechnisch bouwt Van Cauteren de spanningsboog langzaam op en laat de lezer lang in het ongewisse. De komst van de bezetter werd overigens al aangekondigd door het gestadig wassende water en de bijhorende muggen als dreigende onheilsboden, al blijken deze metaforen te doorzichtig om echt te overtuigen.
Het theater wordt het kloppende hart van het verzet en biedt tegelijkertijd een uitgelezen schuilplaats voor andersdenkenden. Vanuit hun kinderlijk-naïef perspectief vinden Gaston en Amelie de hele situatie vooralsnog ‘spannend’. Dwalend door een labyrint van geheime gangetjes ontdekken ze niet alleen kleurrijke personages, maar ook zichzelf. De volwassenwording van de tweeling wordt betekenisvol gesymboliseerd door het loskomen van de navelstreng, waardoor de twee voor het eerst zelfstandig moet functioneren. De gevatte dialogen dragen bij tot een overtuigende karakterisering. Het maakt Het naveltheater tot een overvol boek, rijk aan allerhande thema’s, die echter aardig in balans blijven en een consistent geheel vormen. Een verrassend origineel verhaal, dat blijkt geeft van een uitgebalanceerde structuur, overdachte thematiek en levensechte personages. Het schept verwachtingen voor een tweede boek en maakt nieuwsgierig naar de groei van deze beloftevolle debutante. [Jürgen Peeters]
Joke Bakker
De 12-jarige tweeling, Gaston en Amelie, is sinds hun geboorte nog steeds aan elkaar verbonden door de navelstreng. Hierdoor zijn zij letterlijk in alles onafscheidelijk en spelen, slapen, eten en lopen ze samen. Hun moeder Julia is na de bevalling overleden. Samen met hun vader José, kostuummaakster Anna, oom Norbert (de broer van Julia), de actrice Melina, souffleur de Parel en nog een aantal andere toneelmensen, wonen zij in het naveltheater. Dit theater vormt samen met een aangebouwd hotel een navel, een centrum. Omdat Gaston en Amelie niet buiten het theater komen, is het ook de centrale omgeving waarin hun leven zich afspeelt. In dit tijdloze verhaal wordt de stad bezet door soldaten. Tijdens deze bezetting, die zo’n twee jaar duurt, komen vooral vrouwen en meisjes in een onderdrukte positie. Het theater wordt dan ook als onderduikadres gebruikt door Frauke en Katerina, twee buurmeisjes. Het absurdistische verhaal wordt om en om verteld vanuit het perspectief van Gaston en Amelie. Goede woord- en zinsopbouw in begrijpelijk Nederlands. Dit is een debuut. Op het omslag staat een foto van een tweeling die niet aan elkaar verbonden is. Vanaf ca. 13 jaar.
Veerle van Laerhoven
ua/an/22 j
De tweeling Amélie en Gaston zijn letterlijk en figuurlijk onafscheidelijk. Samen met hun vader en een heel theatergezelschap wonen ze in het theater. Hun moeder echter is vlak na hun geboorte overleden.
Bij het begin van het verhaal wordt de stad bezet. De Talibanachtige bezetter voert tal van cultuur- en vrouwonvriendelijke verbodsbepalingen in. Theater wordt verboden zodat ze noodgedwongen moeten sluiten. Tijdens de bezetting ontdekt de tweeling geheime gangen en kamers in het theater en het aanpalende hotel. Dat komt goed te pas bij de opvang van onderduikers, die schuilen voor het wrede regime. Het verzet tegen de bezetting groeit en het theater speelt daar een grote rol in. Amélie en Gaston worden dertien. Ze komen geleidelijk aan meer te weten over de geschiedenis van hun familie. En dan gebeurt er iets wat niemand had verwacht.
Het verhaal wordt afwisselend vanuit het standpunt van Amélie en Gaston verteld, in de ik-vorm. Ze hebben het wel vaak over 'wij' en 'ons'. Normaal voor een tweeling, zal je denken. Maar er is meer aan de hand. Het duurt een tijdje eer je beseft dat de ietwat vreemde titel zeer goed gekozen is. De opbouw van de plot zit dus goed, en de personages zijn geloofwaardig neergezet. Het thema van de bezetting en het verzet daartegen is interessant, al gooit de bezetter wat al te gemakkelijk de handdoek in de ring.
Hilde van Cauteren schrijft ook poëzie en dit boek is haar debuut als jeugdschrijfster. Mij en mijn vijftienjarige dochter heeft het alvast kunnen bekoren.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.