Fidel en Raúl, mijn broers : het ware verhaal van mijn ballingschap : memoires van Juanita Castro
Juanita Castro (Auteur), María Antonieta Collins (Auteur), Fennie Steenhuis (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 14326 |
Besprekingen
31/12/2011
Het kan in de beste families voorkomen: eens volwassen bewandelen de telgen vaak uiteenlopende, zelfs tegengestelde levenspaden. Dat was ook het geval binnen de Castroclan op Cuba. Terwijl Fidel en zijn jongere broer Raúl een halve eeuw geleden op viriele wijze de politiek naar hun hand zetten, bekoelde het enthousiasme van de Castrozussen snel; het merendeel raakte van het regime vervreemd, distantieerde er zich van of hield zich op zijn minst afzijdig. Behalve dan Juanita: zij kon zich niet verzoenen met de antidemocratische richting die het regime insloeg en liet zich in met ondergronds weerwerk. Niet door op politiek terrein in de contramine te gaan, maar doordat zij slachtoffers van het regime allerhande bijstand bood. Haar weerwerk nam de vorm aan van bemiddeling bij haar intransigente broers en het openhouden van clandestiene vluchthuizen, tot zelfs het samenwerken met de CIA. Aanvankelijk was het er haar enkel om te doen de scherpe kantjes van het regime af te vijlen in afwachting dat de democratie — toch het streefdoel van de revolutie — tot volle wasdom zou komen. Maar toen dat ideaal almaar meer in rook opging, vooral nadat Fidel in december 1961 zich openlijk als marxist-leninist had gemanifesteerd, intensiveerde Juanita de humane interventies. Haar positie was hachelijk: als zus van Fidel en Raúl werd zij ontzien en genoot zij een aantal faciliteiten, maar aan de andere kant werd wat zij deed als ‘staatsvijandig’ ervaren. Uiteindelijk verkaste zij in 1964 naar Mexico, waar ze publiekelijk afstand nam van het regime, om van dan af in de VS en overal ter wereld een échte democratie voor haar land te bepleiten.
Juanita aarzelde zeer lang vooraleer ze begon te schrijven aan deze memoires. Pas in 1999 voelde zij zich daartoe in staat. Maar toen het werk af was, deinsde ze ervoor terug om het te publiceren. Nog eens tien jaren gingen er overheen vooraleer het manuscript op de openbaarheid werd losgelaten. Dat intussen allerhande lasterlijke verhaaltjes opgedoken waren over haar familie en over een handvol door het regime verguisde ‘helden van de revolutie’, zal wel mee bijgedragen hebben tot de vrijgave van het werk.
Journaliste María Antonieta Collins heeft de memoires van deze gespleten figuur in een ongecompliceerde, levendige verhaalvorm gegoten; ze heeft er een bijna schrijnend familieverhaal van gemaakt; maar tegelijk ook een politiek drama, waarin waarden als medemenselijkheid en democratisch aanvoelen hoog in het vaandel worden gedragen. Men kan weliswaar Juanita’s interpretatie van de Cubaanse politiek en haar anticommunisme soms ter discussie stellen, maar op geen enkele wijze staat de intellectuele eerlijkheid ter discussie die deze memoires ten overvloede uitstralen. Het minste wat men kan stellen, is dat deze krachtige vrouw in het Cubaanse strijdverhaal de ‘vrouwelijke factor’ binnenbrengt die menigeen daar tot nog toe erg in miste.
[Hugo Van Hoecke]
Dr. H.W. Bomert
Sinds 1959 houdt Fidel Castro Cuba in zijn macht; vanwege zijn gezondheid heeft hij een stap opzij gezet en is zijn broer Raul nu de sterke man. Ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de machtsovername door de Castro's zijn in 2009 de memoires van de jongere zus, Juanita (geboren in 1933), verschenen, nu in het Nederlands vertaald. Juanita heeft zich al vroeg tegen haar broers gekeerd en leeft vanaf 1964 in ballingschap in de Verenigde Staten. Daar heeft zij onder meer voor de CIA gewerkt. In haar door een Amerikaanse journaliste opgetekende memoires schetst ze een weinig positief beeld van de huidige leiders van Cuba, waarbij vooral Fidel Castro (maar bijvoorbeeld ook de icoon van de revolutie: Che Guevara) het moet ontgelden. Niet geremd door persoonlijke of familiale banden (de Castro's behoorden tot de gegoede burgerij) diende in Fidels ogen de Cubaanse revolutie te worden doorgezet. De verdienste van het boek is dat vooral de jaren voor de machtsovername centraal staan en daarmee ook een jeugdportret wordt geschetst van de huidige, vaak als ondoorgrondelijk te boek staande leider Raul Castro.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.