De bidsprinkhaan : een waar verhaal
André Brink
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2010 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1385 |
31/12/2010
Op het ritme en de structuur van Beethovens Appassionata brengt André Brink in zijn gelijknamige roman het verhaal van een onmogelijke liefde. De ik-figuur is Derek Hugo, die er ooit van droomde een gevierd concertpianist te worden, maar zich uiteindelijk tevreden moest stellen als pianoleraar en begeleider van operazangers. Met het begeleiden van operaster Nina Rousseau krijgt hij zijn kans om het waar te maken voor een internationaal kritisch publiek. Nina draagt echter de dood van haar voormalige minaar en begeleider met zich mee. Als ze dan toch besluit op te treden samen met Derek, kan dat slechts op één voorwaarde: hij moet niet proberen haar in te palmen. Brink slaagt erin de spanning tussen beiden, tussen verlangen en de angst eraan toe te geven, tot leven te wekken. Al in het openingsdeel wordt vooruitverwezen naar de (fatale) afloop: 'Alles zwaar van de mogelijkheden, zwaar als zomerse druiven': dit beeld vat perfect de sfeer samen die de relatie tussen Derek en Nina bepaalt. Brink zorgt er wel voor dat de aandacht op bepaalde momenten even wordt verlegd: als Derek twee nieuwe leerlingen aanvaardt, wordt even de mogelijkheid opengelaten dat er tussen hem en Carla, de moeder van de twee meisjes, iets zou kunnen groeien. Ook voor de situatie in het nieuwe Zuid-Afrika blijft Brink niet blind. Uit de manier waarop hij de overval beschrijft op het restaurant waar Derek en Nina en ook Carla en haar man dineren, blijkt hoe criminaliteit een blijvende bedreiging blijft. Nina's reactie is veelzeggend: 'Dus het land mag naar de kloten gaan, maar wij blijven muziek maken?' De vraag die Brink zijn lezers hier voor de voeten gooit, is of kunst de wereld en meer specifiek zijn land kan redden. Zo blijkt toch uit Dereks antwoord: 'Wij blijven muziek maken omdat we moeten bewijzen dat er plaats is voor muziek. Nu meer dan ooit. Niet alleen plaats voor boeven en geweld.' Magistraal is ten slotte de manier waarop Brink zijn lezer meevoert naar de slotscène, waarin eros en thanatos ineenvloeien. Zo krijgt Appassionata een universeel karakter. [Jooris Van Hulle]
Drs. Cees van der Pluijm
"Appassionata" van de in de alle talen vertaalde en bekroonde Zuid-Afrikaanse auteur André Brink (1935) is het slotdeel van een trilogie waarin de afzonderlijke verhalen elkaar aanvullen, spiegelen en becommentariëren (zie ook: "De blauwe deur" en "Spiegel") . Daarnaast zijn de delen als afzonderlijke novelles of korte romans te lezen. "Appassionata" is een thrillerachtig liefdesverhaal, waarbij de titel niet alleen letterlijk (Italiaans: hartstochtelijk) betekenis heeft, maar ook verwijst naar Beethovens sonate, waarvan de delen overeenkomen met de hoofdstukken van de novelle. Brink is een goed verhalenverteller, maar analyseert altijd ook de menselijke drijfveren en laat ze terugslaan op de maatschappij waarin hij leeft, de gecompliceerde, gevaarlijke en verraderlijke Zuid-Afrikaanse samenleving. Daarmee is ook dit boek naast een bloedstollend verhaal een analytische kritiek, een literair spel en een intellectuele exercitie. Brink verdient de Nobelprijs. Gebonden uitgave op pocketformaat; vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.