De nazi-jager : het leven van Simon Wiesenthal 1908-2005
Tom Segev (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Balans, © 2010 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : RECHT : 398.22 SEGE |
ARhus - afdeling Rumbeke
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Balans, © 2010 |
VOLW. : NON FICTIE : 398.22 SEGE |
Besprekingen
00/00/0000
Simon Wiesenthal typeerde zichzelf als 'een Jood die op zich had genomen om ervoor te zorgen dat ook de laatste nazi niet als een vrij, zorgeloos man zou sterven. Hij zou hem voor het gerecht brengen en zijn straf doen ondergaan'. Het motto van Wiesenthal, en de titel van zijn eerste autobiografie, luidde dan ook Justice not Vengeance.
Met De nazi-jager schreef Tom Segev een rijk gedocumenteerde biografie van de man die vooral bekendheid verwierf door zijn speurtocht naar Adolf Eichmann, het nazi-kopstuk dat als de grootste verantwoordelijke voor de Holocaust wordt beschouwd. Segev bevestigt dat Wiesenthal zich in zijn speurtocht naar nazi-misdadigers niet zozeer liet leiden door blinde haat, maar vooral door een streven naar gerechtigheid. Hij onderstreept ook dat Wiesenthal niet geloofde in de collectieve schuld van de Duitsers. Zijn grote drijfveer was de vaststelling dat de meeste nazi-kopstukken na de val van het Derde Rijk ongestraft bleven en zich als gewone burgers hadden geïntegreerd in de naoorlogse maatschappij in Duitsland, Oostenrijk en andere landen. Volgens Segev kan de verbetenheid waarmee Wiesenthal op nazi-misdadigers joeg ook voor een stuk verklaard worden vanuit een schuldgevoel over het feit dat hij (en zijn vrouw) minder geleden hadden tijdens hun gevangenschap en het er uiteindelijk levend van hadden afgebracht.
Aanvankelijk kon Wiesenthal op weinig steun rekenen, ook niet van de Joodse gemeenschap in Palestina en later Israël. Deze hadden namelijk een moeilijke relatie met het Holocaustverleden, zoals blijkt uit Segevs boek The Seventh Million. In de biografie van dat boek verwijst hij naar het feit dat Wiesenthal al in 1953 Israël informeerde dat Eichmann zich ophield in Argentinië, maar dat Israël 'als jonge staat nog altijd vocht voor zijn bestaan en op de toekomst gericht leefde en nagenoeg geen aandacht schonk aan nazi-misdadigers'. Segev volgt op de voet de verschillende acties die Wiesenthal ondernam en schroomt zich niet daarbij ook de minder aantrekkelijke praktijken te vermelden. Tot de meest bekende exploten van Wiesenthal behoren de arrestatie van Eichmann en de ontmaskering van de politieman die Anne Frank aan de nazi's uitleverde. Daarnaast was Wiesenthal, op zijn instigatie, betrokken bij de opsporing en vervolging van honderden nazi-misdadigers. Hij bemiddelde ook in vele betwistingen over hun schuld en speelde een belangrijke rol in de teruggave van gestolen Joodse eigendommen.
In tegenstelling tot wat algemeen gedacht werd, beschikte Wiesenthal niet over een wereldomspannende organisatie om oorlogsmisdadigers te vervolgen, maar werkte hij vrijwel geheel alleen. Wel beschikte hij over een uitgebreid netwerk van contacten die hij in zijn speurtocht wist te mobiliseren.
Het beeld dat Segev ophangt van Wiesenthal is niet altijd even fraai: hij had een moeilijk karakter, maakte zich vaak onmogelijk, ook bij zijn medestanders, en was een gehaaide intrigant die alles veil had om de schuldigen te laten berechten. Deze kleine menselijke kantjes doen echter, aldus Segev, geen afbreuk aan de bijdrage die Wiesenthal heeft geleverd tot het niet vergeten van de Shoah.
Voor dit boek heeft Segev kunnen steunen op de persoonlijke documenten van Wiesenthal, duizenden dossiers die zijn opgeslagen in de archieven van verschillende landen, de geschriften en interviews van Wiesenthal en de verschillende verklaringen van mensen die hem persoonlijk hebben gekend. Segev waarschuwt ervoor dat men uiterst voorzichtig moet omspringen met de eigen versies van Wiesenthal: als man met literaire ambities verkoos hij het historische drama wel eens boven de zuivere feiten. De nazi-jager is een onderhoudende, nooit saaie biografie met treffende karaktertekeningen en veel aandacht voor de politiek-maatschappelijke context waarin Wiesenthal zijn activiteiten ontplooide. [Robert Antonissen]
A.H.B. de Munnick
De Israëlische journalist Tom Segev (bekend om zijn kritische houding ten opzichte van zijn land) schreef een lijvige biografie over de - niet geheel onomstreden maar legendarische - 'nazi-jager' Simon Wiesenthal. De man die decennia lang (naar het scheen) in z'n eentje de verpersoonlijking was van de nooit aflatende jacht op honderden voormalige nazi's, die zich na de oorlog over de hele wereld hadden gevestigd. De onthulling in dit boek dat Wiesenthal niet helemaal alleen had gewerkt, maar was gesteund door de Israëlische geheime dienst Mossad haalde dit jaar alle journaals. De biografie die hier en daar verzandt in te veel details, schildert het portret van een complexe en egocentrische persoonlijkheid die vanaf de oorlog zijn hele verdere leven aan een indrukwekkende taak zou wijden: rechtvaardigheid voor zoveel mogelijk vermoorde joden. Dat Wiesenthal daarin ook fouten maakte, zelf onderwerp van controverse werd en genoot van de roem die hem later ten deel zou vallen, maakt hem als onderwerp van deze biografie alleen maar boeiender. Met een fotokatern, literatuurverwijzingen in eindnoten en een register.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.