Terug naar Oosterdonk, of Het verloren dorp van Pietje de Leugenaar
Guido Van Meir
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Vrijdag, 2010 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13038 |
31/12/2011
Een van de populaire columns in het tijdschrift Humo is 'Het wordt te veel voor Corneel'. Het misantropische en egocentrische typetje van Guido Van Meir maakt al een kwarteeuw zijn beklag over de toestanden in zijn dorp. Nu verschijnen onder de veelbelovende titel Wees gul met uw organen de memoires van Corneel in boekvorm. (De memoires zijn ook op de Vlaamse podia te bewonderen. In de theaterversie voert de Gentse acteur Bob De Moor op overtuigende wijze het personage Cornelius Bracke op.)
Uitgangspunt is de vraag van de Vlaamse overheid aan Cornelius Bracke om als gezicht te fungeren voor de campagne ter bevordering van orgaandonatie. Corneel is trots en aanvaardt met veel plezier de opdracht. Zijn motieven zijn nobel: hij doet het uit dankbaarheid voor zijn medemensen, en verwijst daarbij naar het spreekwoord 'Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.' Maar dan begint het bij Corneel toch te knagen: niet alle medemensen verdienen zijn organen en hij stelt zijn zwarte lijst op. De voorzitter van het plaatselijke Davidsfonds, bijgenaamd de potentaat, opent zijn lijst van gehate lieden. Staan nog op zijn lijst: verschillende pastoors en zijn oude leraars natuurkunde en wiskunde. Ook de samenstellers van de Dikke Van Dale krijgen een veeg uit de pan. Ze durven het namelijk aan om al die mooie oude woorden uit de nieuwe edities te schrappen.
Wees gul met uw organen is een dun, maar erg geestig boekje vol anekdotes en platitudes die La Flandre profonde ? het benepen, in zichzelf gekeerd nest rond de kerktoren ? typeren. De doortocht van de Ronde van Vlaanderen in het dorp, de typische tsjevenstreken, Rent-A-Priest en de Syndicale kamer van Vlaamse sinterklazen: het komt allemaal aan bod in deze spitante monoloog van de zelfverklaarde toogfilosoof. Over hoe snel de tijd vliegt stelt de verteller bijvoorbeeld laconiek: 'O, is't al Kerstmis? De laatste keer ging het zo rap, ik had mijn kerstboom nog niet afgetuigd en het was al Pasen.' [Laurent Meese]
Drs. Jef Abbeel
Dit boekje bevat de tekst van een voordracht. Het zou de mensen in Vlaanderen moeten aanzetten om zich spontaner aan te melden voor orgaandonatie. De wet vraagt om dat te doen, maar men moet die toestemming nog schriftelijk bevestigen. De auteur, een gevierd voordrachtkunstenaar, gebruikt daarbij geen morele argumenten, enkel ludieke. Hij noemt daarbij een aantal namen van figuren aan wie men nooit organen zou willen afstaan, onder andere enkele van zijn vroegere leraars en een stel fictieve bekrompen dorpsmensen. Hij gaat ook te keer tegen de dikke Van Dale, die telkens nieuwe modieuze, maar volgens hem overbodige woorden bedenkt. Hij vertelt het allemaal in een pittig, ouderwets aandoend taaltje. Wat begint als een schijnbaar pleidooi om organen af te staan, wordt al na drie pagina's een stuk vol humor en hilarische maatschappijkritiek. De kwaliteit van deze lange monoloog is wisselend: soms knappe vondsten, soms oppervlakkige flauwekul. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.