In naam van de Vader : misbruik in de Kerk
Rik Devillé
Rik Devillé (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2010 |
VOLW. : NON FICTIE : 244.2 DEVI |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2010 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 244.2 DEVI |
31/12/2010
In zijn spraakmakende boekje De laatste dictatuur (Kritak, 1992) stelde priester-op-rust Rik Devillé al de vraag in hoeverre het evangelie nog terug te vinden was in de kerk van het Vaticaan. Toen al pleitte hij ervoor om vooral in plaatselijke gemeenschappen te gaan nadenken en de rol van Rome over te hevelen naar de plaatselijke geloofsgemeenschappen, trouw aan de eerste christengemeenschap. Na enkele boekjes met sprekende titels als De katholieke ziekte, In de ban van de kerk: machtsmisbruik en weerwoord, Het Werk: een katholieke sekte?, is de geëngageerde priester op zijn 65e bewust met pensioen gegaan. Op die manier weigerde hij om zoals velen van zijn schaarser wordende collega's, nog eens overladen te worden met extra werk in lege nevenparochies. Hij legt hiervoor de schuld bij de bisschoppen en vind het zielig hoe bejaarde priesters, die soms met een loopkruk of rolstoel naar het altaar werden gevoerd, daarvan de dupe moeten zijn.
Het MISverstand biedt een keiharde analyse van de huidige toestand en wijst duidelijk op de oorzaken van dit wanbeleid. Devillé gaat zelfs zo ver dat hij het slinkend aantal priesters een godsgeschenk noemt: het systeem is nu op sterven na dood, dus moet er wel iets nieuws beginnen. De hunker van traditionalisten, gesteund door aartsbisschop Léonard, naar een herstel van de preconciliaire situatie, zet echter een rem op elke vernieuwing. De auteur hoopt dat het gelovige volk deze houding kan ontmaskeren als loutere nostalgie naar het voorbije rijke Roomse leven, zoals dat onder meer zichtbaar aanwezig is in de pompeuze garderobe van paus Ratzinger.
Devillé geeft een heldere schets van de evolutie vanaf het aggiornamento van Vaticanum II en de hoop die toen leefde bij de gelovigen en de jongere priesters. Daarbij toont hij aan dat deze kerk geen sprong voorwaarts heeft willen (durven?) nemen, maar resoluut stappen terug heeft gezet ? onder meer met betrekking tot het celibaat. De grote Bijbeltraditie heeft men bewust niet opnieuw opgenomen. Integendeel: men tracht angstvallig de aloude tradities in ere te herstellen. Intussen zijn vele leeftijdsgenoten van deze priestergeneratie inderdaad uitgetreden of uitgeblust, of hebben ze zich met de moed der wanhoop verder geëngageerd voor de mensen, ondanks de bisschoppen en Rome. Bij de recente bisschopsbenoemingen telt het argument van trouw aan Rome méér dan trouw aan de plaatselijke gemeenschap. Theologen vandaag zijn gewoon onzichtbaar, christelijke basisgroepen verdwijnen of haken af, aartsconservatieve verenigingen en zelfs een geëxcommuniceerde sekte als het Pius X-genootschap worden benaderd om weer aan te sluiten.
Deze trieste evolutie verhindert niet dat bewuste katholieken en parochiegemeenschappen het heft zélf in handen willen nemen en uitvoeren wat de bisschoppen nu al meer dan veertig veertig jaar verwaarlozen: een nieuwe visie op het ambt en de sacramenten in de praktijk te brengen. Een parochie hoeft niet te worden afgeschaft of samengevoegd met andere, er hoeven geen priesters geïmporteerd te worden uit vreemde landen, en men moet zeker geen gepensioneerde pastoors al het werk laten opknappen. De plaatselijke gemeenschappen kunnen verder groeien met door de bisschop én de achterban (!) gemandateerde, geëngageerde gelovigen. Samen zullen die zoeken hoe ze een parochie vandaag kunnen animeren en besturen ? of ze nu gehuwd of ongehuwd zijn, hetero of homo, oud of jong. Deze mensen kunnen gevormd worden om ervoor te zorgen dat alle sacramenten vanuit het leven kunnen worden gevierd en dat er dienstbetoon wordt georganiseerd voor de omringende wereld. Devillé voegde in zijn parochie de daad bij het woord en heeft zijn 'uitvaren' goed voorbereid: zijn gemeenschap staat model voor deze nieuwe aanpak.
Hoewel de nogal technische beschrijving van al die nieuw te vormen teams, werkgroepen en coördinatorenfuncties nogal ingewikkeld is en de vraag doet rijzen naar hun reële implementatie, is dit een bijzonder moedig boek en wellicht een deugddoende bijdrage voor de mensen die in een parochie willen meewerken. In een bijlage bundelde de auteur overigens een aantal mooie teksten die deze medewerkers kunnen gebruiken voor vieringen.
Rik Devillé hoopt met dit boekje het misverstand van de voorbije decennia te kunnen ombuigen tot een nieuw aggiornamento, zoals Vaticanum II het oorspronkelijk bedoelde. Idealistisch? Zeker. Maar wél hoopgevend in bange kerkelijke tijden. [Jan Scheers]
Drs. C.G. Kok
Rik Devillé, gepensioneerd pastoor in Vlaanderen, is een zachtaardige luis in de pels van de rooms-katholieke kerk. Hij bespreekt de gevolgen van het priestertekort voor de plaatselijke parochies, met name voor het liturgisch leven. Hij bekritiseert het gebrek aan durf van de bisschoppen en bepleit een milde, geen wilde revolutie van onderop - 'Wij nemen de parochie over', 'Wat houdt de gelovigen tegen?' - om de stilstaande evolutie op gang te brengen. Het forse boek is een gepassioneerd en enigszins uit de hand gelopen manifest met veel praktische voorstellen voor parochiemanagement, compleet met takenlijsten. En een warm pleidooi voor meer omgang met de bijbel. Met enkele bijlagen en een lijst van literatuur en websites.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.