Kleine Leon aan zee
Linne Bie
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Linne Bie & co, cop. 2009 |
JEUGD : PEUTERBOEKEN :
Opgroeien |
29/02/2012
Linne Bie heeft opnieuw een boekje over Kleine Leon klaar. Ze startte haar boekenreeks over Rosalie en Leon met thema’s die voor de allerkleinsten herkenbaar zijn, zoals in bad gaan, moe zijn, en buiten spelen. Bij elke nieuwe uitgave groeiden de hoofdfiguren wat verder mee. Het tutje van Leon zit in de weg is een boek in dezelfde stijl, en geschikt voor tweejarigen. In dit boek staat Leon voor een nieuwe stap in zijn leven: alles doen, maar dan zonder tutje.
Op een enigszins belerende manier maakt de auteur al in het begin haar standpunt duidelijk: tutjes zijn niet meer nodig als je groot en stoer wil zijn. Leons tutje gaat overal mee: op de fiets, in de auto, in de winkel, in bad… De auteur toont echter hoe zo’n ding ook wel eens lastig kan zijn: als je wil eten, een zoentje wil geven, iets wil vertellen, tanden moet poetsen, dan zit dat tutje in de weg. Op een nacht valt het tutje uit Leons mond. Hij slaapt, zonder tutje. Hij staat op, en vergeet het tutje. Pas na een hele tijd merkt hij het op, en hij stelt vast dat hij best zonder tutje kan. Zou het voor de lezertjes ook zo gemakkelijk gaan?
Het tutje van Leon zit in de weg scoort zowel door zijn herkenbare thema als door zijn vormgeving. De prenten zijn aantrekkelijk sober door hun witte achtergrond in contrast met de vrolijke kleuren in de prenten. Op elke dubbele bladzijde staat een grote en een kleinere prent, die zorgt voor de nodige rust in het boek. Ondanks de populariteit van deze reeks is ze ook weinig vernieuwend, en daar is dit boek geen uitzondering op. Klassieke thema’s die ook zonder verrassingen worden uitgewerkt, in een stijl die neigt naar wat Liesbet Slegers in hevigere kleuren doet. Goed, maar weinig origineel. [Kathleen Gielis]
W.M. Bruins-Jorna
Leon vindt zijn speen (tutje) heerlijk en heeft hem altijd in zijn mond, ook in bad, in de auto en op de fiets. Maar vaak zit het tutje gewoon in de weg, bv. als hij een stoere ridder is. Of als hij zijn lekkere boterham wil eten, of een kusje wil geven, of iets wil vertellen of zijn tanden moet poetsen. Wanneer Leon op een dag zijn speen vergeet, blijkt dat alles veel makkelijker gaat. Op iedere dubbele pagina een paginagrote en een kleine illustratie, omgeven door veel wit. De eenvoudige tekst, van een tot zeven regels is erbij gedrukt in een duidelijke schreefloze schrijfletter. De prenten zijn mooi ingekleurd in aantrekkelijke kleuren. Heerlijk peuterprentenboek met een felgekleurd stevig omslag. Deel uit een uitgebreide serie prenten- en kartonboekjes over Leon*. Vanaf ca. 2 jaar.
Tanja Maes
ua/an/22 j
Leon, een peutertje, is al een grote jongen. Eigenlijk is hij al zo groot dat hij geen tutje meer nodig heeft. Maar toch moet dat tutje overal mee: op de fiets, in de auto, naar de winkel, in bad, overal! Soms zit het tutje in de weg. Bijvoorbeeld als Leon wil proeven van zijn boterham, als hij zijn kleine zus een kus wil geven, als hij iets aan mama wil vertellen en vooral als hij zijn tanden wil poetsen. Als Leon naar zijn bedje gaat, neemt hij zijn beertje en zijn tut mee. Hij is zo moe dat hij moet geeuwen. Het tutje valt uit zijn mond en Leon merkt het niet. Hij slaapt voor het eerst zonder tutje. De volgende morgen wordt hij wakker en poetst hij zijn tanden, geeft zus een kus, eet een boterham en babbelt honderduit tegen mama. Pas dan merkt hij dat hij zijn tutje vergeten is. Hij rent naar zijn kamer en vindt het onder zijn bed. Maar Leon denkt na: alles gaat veel gemakkelijker zonder tutje. Leon gaat spelen en is nu een echte grote jongen! Het verhaal begint heel herkenbaar: een peuter die onafscheidelijk verbonden is met zijn fopspeen. Dat gaat soms gepaard met grappige momenten: in bad met een tut ... Vanaf het moment dat Leon zijn tut verliest, verliest het verhaal ook aan geloofwaardigheid. Een peuter die ’s nachts ineens zonder tut kan en ze de hele dag niet mist, is erg onwaarschijnlijk. Nog ongeloofwaardiger is hoe Leon volledig zelfstandig de bedenking maakt dat hij best zonder tut kan en dat zijn levenskwaliteit er daardoor op vooruit zal gaan. De laatste prent laat zien dat iemand anders erg blij is met zijn tut. Dat blijkt zijn hondje te zijn, dat ligt samen met zijn beertje te slapen met de tut van Leon in zijn mond. Het boekje is op zich mooi uitgegeven, met een speels lettertype en eenvoudige kleurenillustraties. Voorlezen met dit soort boekjes is kinderspel: de prenten spreken voor zich en de tekst laat zich goed hanteren. Het handige, vierkante formaat met afgeronde hoeken en hardkartonnen omslag ligt goed in de hand. Qua inhoud is het net iets te mager.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.