Van lente en sterfte
Hans Tentije
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Harmonie, 2010 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : TENT |
31/12/2011
De gedichten in Als het ware bestaan uit lange, beschrijvende volzinnen, die hooguit door komma's van elkaar worden gescheiden. Een hoofdletter staat enkel aan het begin van het gedicht, punten vinden we meestal niet. Tentije gebruikt heel veel adjectieven en bijwoorden: 'herfstige bloemstelen / in verweerde tinnen vazen' en 'een gave, nog niet vertrapte / prachtig gedoornde hartschelp'. De zinnen hebben vaak een complexe hiërarchische structuur van bijzinnen in bijzinnen: 'het is de plek waar eens, voor de oorlog, de Dependance / verrees, het op de zeereep gebouwde paviljoen dat bij het in het hart / van het dorp gesitueerde Badhotel hoorde'. Dit soort taalgebruik verwachten we eigenlijk niet in poëzie. Of we zijn het in elk geval niet gewend. Maar de beelden die Tentije op deze manier evoceert zijn haarscherp en bijzonder tastbaar. En dat is nog maar het begin.
Het openingsbeeld van de gedichten suggereert vaak dat we ons op een welbepaalde plaats in tijd en ruimte bevinden. Maar daar blijven we niet lang hangen, al hebben we dat niet altijd meteen door. Het eerste gedicht van de cyclus 'Terme di Manzano' begint met: 'De poort was ruim overkapt, om de nodige koelte te bieden / aan wie er 's zomers in de bedompte hokken / achter de kassa's moesten zitten'. We zien mensen toestromen en kaartjes kopen. Enkele regels verder blijkt echter dat de loketten gesloten zijn: 'voor de loketten waren de smerige, verveloze / schuiframen neergelaten, afgesloten ongetwijfeld - / net als het hoge, gemoffelde toegangshek'. Het gaat Tentije om meer dan het nauwkeurig vastleggen van herinneringen in omvattende beelden. Hij wil ook de kwetsbaarheid van een herinnering, de vluchtige positie die ze inneemt in tijd en ruimte, uitdrukken. Soms benadrukt hij al op voorhand dat het beeld dat hij gaat schetsen er niet meer is: 'Voordat de wind vanmorgen de mist enigzins liet schiften / zagen op de spoorbaan dwarsliggers en steenslag / wit van de nachtvorst'. Een andere keer haalt hij de lezer bruusk uit een herinnering door te verwijzen naar wat er in de toekomst gaat gebeuren: 'zonder te beseffen, natuurlijk, dat ik mij hier later / nooit meer van los zou kunnen maken'. Ook de beperkingen van het menselijk geheugen maken een herinnering kwetsbaar. Zelfs de meest levendige en gedetailleerde herinneringen kunnen gaten bevatten: 'Ze brak een ei op de rand van een blauw geëmailleerde kom / waar ze onmiddellijk de dooier uitviste, maar of ze er ook nog wat / van een citroen boven uitkneep ben ik vergeten --'. Of ze kunnen ronduit fout zijn: 'de eerste indrukken riepen herinneringen op / [...] / maar tegelijkertijd wist je dat je je schromelijk moest vergissen'. Een helder beeld betekent niet noodzakelijk een zuivere herinnering, en net die spanning maakt Tentije tastbaar. [Johanna Cassiers]
T. van Deel
Hans Tentije (1944) ervaart in zijn veelal lange en brede gedichten de werkelijkheid als voortdurend aan tijd en verval onderhevig. Alleen de herinnering en het dichten kunnen de aanwezigheid van zoveel afwezigheid en dood in het leven oproepen en een indruk geven van herstel. Zijn woordrijke poëzie getroost zich veel moeite om de per definitie eindeloze details die bijvoorbeeld in een duinlandschap, aan het strand, aan de zee, in Venetië of aan de verlaten Terme di Manzano zijn te onderscheiden op een gevoelige en precieze manier te beschrijven. Concrete aanleidingen worden door hun subtiele en indringende verwoording tot beelden van vergankelijkheid: 'o, om op zekere dag steeds verder af / te drijven, van jezelf, de laatste dingen, je heden'. Altijd is Tentije op zoek 'naar waar het vergeten begint', naar de schemermomenten, de tussenpozen, de over elkaar geschoven ogenblikken. Plekken in de natuur of de cultuur, een Christuskindje van Hieronymus Bosch, het dodeneiland San Michele, maar ook een kompaskwal of het vuurtorenlicht, bevroren branding of het Teufelsmoor bij Worpswede: steeds weet Tentije door zijn verbijzonderende blik en zijn toon van heimwee en verlangen diep in tijd en werkelijkheid door te dringen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.