Zomerkamp
Angelo Vergeer
Angelo Vergeer (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Goor, cop. 2009 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : VERG |
00/00/0000
De wat macabere titel van Angelo Vergeers nieuwste jeugdroman dekt perfect de magere lading. Als hoofdpersonage Hein zijn moeder roerloos op de bank vindt, blijft hij tegen beter weten in de schijn ophouden. Hein hekelde immers al haar gebrek aan daadkracht en communicatie, dus waarom zou ze nu aandacht aan hem besteden? Tegelijkertijd geeft de auteur zoveel aanwijzigen dat de ware toedracht van het verhaal meteen duidelijk is. Vergeer creëert zo een bevreemdende constellatie, waarbij de lezer op een andere golflengte zit dan het hoofdpersonage. Als de gruwelijke waarheid ook tot hem doordringt, reageert Hein nauwelijks, wat gezien zijn positie als belevende ik-verteller totaal ongeloofwaardig overkomt. In deze psychologische jeugdroman vermijdt Vergeer angstvallig gevoelens en gedachten van de personages, zodat je als lezer nooit weet waarom de personages zich zus of zo gedragen. Het blijft dan ook een mysterie waarom Hein zijn moeder wil conserveren en haar in de diepvriezer stopt. Echt nieuw is dat verhaalgegeven overigens niet; ook Jan De Leeuw wijdde er de opzet van zijn recentste adolescentenroman Bevroren kamers (De Leeswelp 2009, nr. 4, p. 157) aan. Waar De Leeuws relaas nog een schijn van geloofwaardigheid had en als een doorleefd portret las, zijn die aspecten bij Vergeer ver zoek. Nergens wordt voelbaar waarom Hein zijn moeder bij zich wil houden, nergens vind je aanwijzingen of motieven voor zijn gedrag. Vergeer focust eenzijdig op Heins belevingen: de stress rond de geheimhouding van zijn daad drijft hem zowel op school als thuis in een sociaal isolement. Ook de kersverse vriendin Priscilla kan niet meer tot hem doordringen. Toch absorbeert Hein de gebeurtenissen nog wel, getuige de vele oppervlakkig geschreven passages gewijd aan geëmmer over liefde, het nieuws op tv (en in het bijzonder de aanslag op de WTC-torens) en schoolwerk. Ook een inderhaast opgestarte zoektocht naar zijn vader loopt met een sisser af, maar reveleert wel een angstvallig verborgen familiegeheim. Heins impasse wordt ondraaglijk, en hij licht Priscilla in. Samen met Heins vrienden, de bemoeizieke buurvrouw, Heins tante Magda en zelfs de decaan van de school vangt zij een totaal ontredderde jongen op. Totaal ongeloofwaardig is dat geen enkel personage echt schrikt van Heins daad: na een korte periode van verwondering, vormen ze meteen een sociaal vangnet, zodat het geforceerde happy end mogelijk blijft. Een onwaarschijnlijk verhaaltje, vol stilistische blunders en oppervlakkigheden, verder komt Vergeer niet in zijn derde jeugdboek. [Jürgen Peeters]
Silvester van der Pol
De 13-jarige vwo-3 leerling Hein vindt zijn alleenstaande moeder dood zittend thuis op de bank. In paniek besluit hij dit te verzwijgen, zodat zijn vertrouwde leventje doorgang kan vinden en hij niet in een weeshuis zal belanden. Nadat andere bewaarpogingen zijn mislukt, stopt hij haar uiteindelijk in de vriezer. Vervolgens wordt beschreven hoe Hein, die enig kind is en geen contact met zijn vader onderhoudt, probeert staande te blijven. Dat valt hem zwaar. Zijn gedachten en taalgebruik zijn doorspekt met vloeken en schuttingwoorden en doen verder ook vaak iets te volwassen aan, inclusief een onbeholpen seksscène met een ouder meisje met wie hij toevallig contact krijgt. Het in dagboekvorm geschreven verhaal geeft in de titel de plot al weg, maar de dolende Hein laat de lezer toch nieuwsgierig doorlezen. Vooral de gebeurtenissen en Heins gedachtegangen daarover staan centraal, waarbij zijn gemengde gevoelens telkens slechts kort tussendoor aan bod komen. Soms is er sprake van een stereotiepe karakterbeschrijving. Het rauwe verhaal rammelt en er lijken soms zaken ingeschreven te worden (bijvoorbeeld het vette haar van het meisje, zodat het kan worden gewassen verderop in het verhaal). Op een ware gebeurtenis gebaseerd fictieverhaal. Vanaf ca. 12 jaar.
Veerle Uyttersprot
ua/an/22 j
'Hein. De jongen die zijn moeder in de vriezer stopte' is een hele mondvol als titel voor een roman en samen met de tekst op de achterflap wordt daardoor al veel prijs gegeven van de inhoud. De dertienjarige Hein treft op een dag zijn moeder dood thuis aan en als enig kind in een eenoudergezin weet hij niet hoe het nu verder moet. Hij wil geen afscheid nemen van zijn moeder en probeert krampachtig om zijn vroegere leven voort te zetten. Dat zal echter niet zo eenvoudig zijn en bovendien blijkt ook de buitenwereld in enkele uren tijd grondig veranderd te zijn zonder dat Hein daar aanvankelijk iets over gehoord heeft. Heins moeder is namelijk gestorven op elf september 2001, misschien wel toen ze naar de instortende Twin Towers zat te kijken. Uiteindelijk vertelt hij aan niemand wat er gebeurd is en vindt hij er niets beter op dan zijn moeder in de diepvriezer te stoppen.
In het begin van de roman weet de lezer niet wat Hein is overkomen. De jongen komt thuis, kruipt tegen zijn moeder aan, geeft haar een zoen op haar koude wang, zet de televisie voor haar aan en wacht tevergeefs tot ze hem ’s avonds komt instoppen. Door de informatie op de cover valt het echter niet moeilijk te raden wat er echt aan de hand is en waar Hein zijn dode moeder uiteindelijk zal achterlaten.
Uit Heins gedrag blijkt vooral diens ontreddering. Hij probeert wel om zijn leven onder controle te houden, maar slaagt daar overduidelijk niet in en haalt zich voortdurend moeilijkheden op de hals. Op school lukt het niet meer en ligt hij met iedereen in conflict, thuis kampt hij met een nijpend geldgebrek en de zoektocht naar zijn vader waar hij nauwelijks herinneringen aan heeft maar die hem nu misschien met al zijn problemen zal kunnen helpen, loopt heel anders dan hij verwacht had.
Deze roman wordt aangekondigd als een boek over volwassen worden, liefde en jezelf leren kennen, als een ontroerend relaas van een jongen die geen afscheid van zijn moeder wil nemen (zie achterflap). Naar mijn gevoel worden de problemen al te veel opeengestapeld om realistisch over te komen. Vooral de scène waarin Hein te weten komt dat zijn zogezegd weggelopen vader eigenlijk vermoord werd toen hij probeerde tussenbeide te komen bij een ruzie, helt over naar melodrama. En natuurlijk komt ook het hele diepvriesverhaal behoorlijk overdreven over.
De auteur probeert via zijn woordkeuze in te spelen op de belevingswereld van jongeren en bedient zich van een pittige Noord-Nederlandse jongerentaal vol snelle dialogen met woorden als mafkees, kutkakker, hufter enz. (p. 118-119). Na een tijdje begint dat blitse taalgebruik echter te vervelen en te irriteren.
Hoewel de auteur zich goed heeft ingeleefd in de gevoelens van de dertienjarige Hein en deze genuanceerd op papier zet, is de roman in zijn geheel toch niet echt geslaagd te noemen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.