Land zonder grote mensen
Ondine Khayat (Auteur), Hester Tollenaar (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Mouria, cop. 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KHAY |
Besprekingen
00/00/0000
Slimane en zijn broer Maxence bevinden zich in een uitzichtloze situatie. Hun vader reageert zijn frustraties over zijn werkloosheid af op hun moeder en op henzelf door hen geregeld te slaan. Bovendien weigert hun moeder om haar man aan te geven bij de politie. Slimane heeft alleen zijn broer om af en toe aan de dagelijkse werkelijkheid te ontsnappen. Samen dromen ze van een land zonder grote mensen, waar kinderen het voor het zeggen hebben en waar alles beter loopt dan in de wereld die ze kennen. Wanneer Maxence zich van het leven berooft, moet Slimane alleen verder. Deze situatie lijkt hem ondraaglijk en hij probeert ook zelfmoord te plegen om samen met Maxence in het land zonder grote mensen te zijn. Zo belandt hij op de afdeling kinderpsychiatrie waar hij bevriend geraakt met Valentine, een meisje dat lijdt aan anorexia, en met Hugo, die lijdt aan kanker en in tegenstelling tot Slimane wel wil vechten om te overleven.
Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de elfjarige Slimane. Dat gebeurt echter niet altijd consequent: het ene moment is Slimane een jongetje dat nog niet veel begrijpt en dat vertrouwt op zijn grote broer, het andere moment gebruikt hij de ene na de andere zware metafoor en drukt hij zijn gedachten uit in zeer poëtische taal. Verder worden veel van de metaforen in het boek herhaald. De opvallendste is het zich vermengen van tranen en bloed om de verbondenheid van de personages te benadrukken. Ook wordt er te hard geprobeerd om de lezer sympathie te laten hebben voor Slimane door voortdurend in de verf te zetten dat hij machteloos staat tegenover de situatie omdat hij nog zo klein is. Het happy end doet geforceerd en nogal ongeloofwaardig aan: na een heel boek vol verdriet is iedereen in het laatste hoofdstuk genezen, kan Slimane plots toch weer liefde voelen voor zijn moeder, en leven ze bij wijze van spreken nog lang en gelukkig. Hier was beter voor een gematigd positief einde gekozen. [Ilse Moens]
Gonny Smeulders-Veltman
De vader van de 11-jarige Slimane (ik-figuur) is alcoholist. Hij mishandelt regelmatig zijn vrouw en zoons zonder dat iemand ingrijpt; de moeder laat alles lijdzaam toe. Dankzij de filosofisch ingestelde, fantasierijke oudere broer Maxence kan de jongen overleven. Maar op een dag staat Slimane er alleen voor. Hij probeert ook in het geïdealiseerde 'Land zonder grote mensen' te komen. Hij belandt in een psychiatrische kliniek. Samen met een medepatiëntje, Valentine, probeert hij de zin van het leven weer te vinden. Indringend verhaal in drie delen. De beklemmende sfeer wordt redelijk ontzenuwd door de bloemrijke schrijfstijl met vele poëtische metaforen op de manier van Hafid Bouazza. De tegenwoordige tijdsvorm en de gedetailleerde weergave van gedachten, gevoelens en handelingen verhogen de betrokkenheid. De snedige opmerkingen van Slimane zijn soms te volwassen. Bijzonder zijn de gesprekken van de zoekende jongen met een imam, een pater en een rabbijn. Vanaf ca. 14 jaar.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.