Het manuscript
Frank Giroud
Frank Giroud (Scenarist), Luc Revillon (Scenarist), Giancarlo Alessandrini (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Dupuis, 2010 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : STRIPS : QUIN |
31/12/2010
Het eerste plaatje van de stripreeks 'Quintett' was dat van een sleutelgat, dat hoorde bij een koffer die later de dramatische ontknoping in gang zette in deel vijf (De Val). Tegelijk gaf het alvast symbolisch de toon aan: dit zou een reeks albums worden waarvan de geheimen slechts later onthuld zouden worden. De koffer moet je ook zien als een kader waarin de individuele verhalen in de eerste vier albums worden 'opgesloten'. De vier ineengestrengelde liefdesgeschiedenissen, die zich in 1916 afspeelden op een Franse legerbasis in Pavlos, Noord-Griekenland, werden namelijk gemanipuleerd door een psychiater.
In de eerste en laatste pagina's van de eerste vier albums zagen we telkens hoe twee onbekende figuren ? in deel vijf blijken dat de psychiater en zijn handlanger te zijn ? allerlei documenten omtrent de tragische gebeurtenissen in Pavlos in een koffer stopten, aldus de verhalen 'openden' en vervolgens 'opsloten'. Die koffer vol documenten wordt aan het begin van De Val in Berlijn gevonden door Alban Meric en Manilos. Voor hen, en de hoofdpersonages uit de andere drie albums, vormt die vondst, vijftien jaar na Pavlos, het begin van een zoektocht naar de verschrikkelijke waarheid achter hun individuele wedervaren. Het ingenieuze is dat die ontdekking zelf gedirigeerd wordt door de psychiater, Charles Guibert. Indertijd deed hij in Pavlos vrijwillig dienst als dokter, maar in het geheim zetten hij en kolonel Villemomble een menselijk experiment op om uit te maken of criminaliteit een kwestie was van erfelijkheid (nature), zoals toen algemeen werd aangenomen, of van opvoeding en omgeving (nurture). De twee manoeuvreerden daartoe allerlei types mensen in zulke moeilijke omstandigheden dat geweld de enige oplossing zou blijken, tenzij hun aangeboren goedheid, of liever afwezigheid van criminele erfelijkheid, dat zou verhinderen. De hoofdfiguren van de eerste vier albums ? de passionele zangeres Dora Mars, de homoseksuele classicus Alban Meric, de naïeve vliegtuigmonteur Elias Cohen en de nationalistische herbergierster Nafsika Vasli ? waren enkele van de onbewuste proefpersonen. Hun verhalen, die telkens een ander licht wierpen op wat er in Pavlos allemaal gebeurde, waren aan elkaar gekoppeld omdat ze alle vier deel uitmaken van een gelegenheidskwintet (vandaar de titel van de reeks), met dokter Guibert als pianist. Sommige van Guiberts subjecten gingen over tot moord, anderen niet. Omdat de uitkomst van het experiment geen volledig uitsluitsel gaf, besluit Guibert er vijftien jaar later een vervolg aan te breien via de gemanipuleerde ontdekkingstocht in De Val. Ditmaal haalt dokter Guibert zijn slag thuis en acht hij bewezen dat in elke mens een moordenaar sluimert.
Kader om kader, en verschillen in perspectief: het kan niet op in de knap gecomponeerde reeks 'Quintett'. Met het 'making of'-album De heuvel der beloften voegt scenarist Frank Giroud er nog een kader aan toe. Net zoals voor het afsluitende album van de reeks 'De tien geboden' (Le XIème Commandement, dat niet in het Nederlands werd vertaald) deed hij een beroep op romanschrijver Luc Révillon om de schetsen, nota's, voorbereidingen en aanvullende verhalen van 'Quintett' in een nieuw verhaal te schikken dat goed aansloot op de reeks. Dat extra kader, waarin de auteurs een korte passage uit De Val verder ontwikkelen tot een speurtocht naar een verdwenen Hollywoodfilm over de gebeurtenissen in Pavlos, is eveneens knap opgebouwd, maar verdringt het andere materiaal in het album enigszins. Het toont de technische bravoure van Giroud, maar is er eigenlijk te veel aan. Aardig is wel dat dit extra kader enkele zijdelingse slachtoffers van Guiberts experiment naar voren haalt, Senegalese soldaten, in overeenstemming met de recente algemene herdenking van deze en andere miskende soldatengroepen uit de Derde Wereld.
Zoals blijkt aan het einde van De heuvel der beloften wou Giroud met 'Quintett' een stapje verder gaan dan Akira Kurosawa in zijn bekende film Rashomon (1950). Die film, gebaseerd op twee verhalen van Ryunosuke Akutagawa, toonde vier verschillende perspectieven op een verkrachting annex moord. Giroud wou een verhaal maken met nog een perspectief meer, maar kwalitatief houdt de vergelijking met Rashomon niet stand. 'Quintett' is lang niet zo moreel ambivalent en filosofisch diepgaand, omdat het spel met perspectief en waarheid niet vanuit de aard van de verhalen komt, maar vanuit het vijfde perspectief, dat van de manipulator. De vijf albums van 'Quintett' zijn zorgvuldig gecomponeerd en bevatten een waaier van plots, settings en thema's, maar het laatste album ontgoochelt omdat het te sterk steunt op een cliché, dat van de inhumane psychiater die meesterlijk de touwtjes in handen houdt.
Waar Giroud de narratieve boog gespannen houdt gedurende de vijf albums, kan niet hetzelfde gezegd worden van de tekenstijl. De vijf tekenaars verschillen immers te veel in kwaliteit. Het begon nochtans schitterend met Cyril Bonin, die met zijn door art nouveau en arts and craft geïnspireerde stijl een zwierige, passievolle mise-en-scène realiseerde. Ouderdomsdeken Paul Gillon daarentegen hanteerde een onderkoelde, sombere stijl die uitstekend paste bij de verboden liefde in Het verhaal van Alban Meric. In Het verhaal van Elias Cohen wist Steve Cuzor een levendig beeld te realiseren, maar dan in een weinig distinctieve jaren zeventigstijl, met behoorlijk wat onhandig getekende personages. Met slecht getekende gezichten en te voor de hand liggende ensceneringen behaalde Jean-Charles Kraehn in Het verhaal van Nafsika Vasli niet zijn gebruikelijke niveau. Giancarlo Allesandrini deed iets beter in het afsluitende De Val, maar er waren toch ook wat storende overdreven gezichtsexpressies. Alessandrini verzorgde de drie extra verhalen in De heuvel der beloften, dat voor de rest schetsmateriaal van de andere tekenaars bevat, ook van TBC en Uriel, die uiteindelijk hun geplande album (delen vier en vijf) niet konden afwerken. [Chris Bulcaen]
Bas van der Zee
In dit deel van de 'Quintett'-reeks, buiten de eigenlijke serie, gaat een journalist op onderzoek uit naar de vergeten film 'Oaths upon the hill'. Deze uit eerdere delen van de stripreeks bekende film speelt een belangrijke rol in de delen vier en vijf van deze reeks. Maar nu is het meer een kapstok waardoor je als lezer geheel nieuwe ontdekkingen doet over de eerdere delen. Er staan veel onuitgegeven strippagina's in die een ander licht werpen op de verhaallijn. De vele schetsen en opzetjes voor de scenario's geven je een goed beeld van het werk en onderzoek dat de tekenaars en scenarist hebben gedaan voor de reeks. Een verzorgde uitgave, met verrassende opmaak en vondsten, en een goede aanvulling bij de eerdere vijf delen van het verhaal.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.