Waarom we niets van de Oriënt begrijpen en waarom we dat wel zouden moeten doen : reisverhalen en overwegingen over vijftig jaar revoluties en oorlogen in het Nabije en Verre Oosten
Dirk Tieleman
Dirk Tieleman (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2009 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : IRAN 945.6 |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2009 |
VOLW. : NON FICTIE : IRAN 945.6 |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : IRAN 945.6 |
31/12/2010
Het beeld dat de westerse media van Iran ophangt, is niet bepaald flatterend. Nochtans is het een boeiend land, met een rijke cultuur maar een nogal woelige recente geschiedenis. In Iran: de derde revolutie focust VRT-journalist Dirk Tieleman op het dagelijkse leven achter het nieuws, aldus de ondertitel.
Tieleman is een notoir Irankenner. Al in 1969 doorkruiste hij samen met vrienden het toenmalige Perzië in een opvallende oude Amerikaanse auto. Daarover gaat het openingshoofdstuk, 'De eerste revolutie', duidend op de grote droom van de sjah, die van Iran een modern land wou maken. Het westerse karakter van de steden viel op, de jongeren praatten goed Engels en zochten contact. Ze noemden zich geen Arabieren, maar Perzen. De sjah haalde de banden aan met het Westen en deed zaken met de grote olievoorraden. Hij stuitte echter op tegenstand bij de bazaari (de handelaars in de bazaars, die er middeleeuwse praktijken op nahouden) en de geestelijke mullahs en ayatollahs, en vooral dan Khomeini. De sjah had de hoofddoek verboden, maar toch droeg ongeveer de helft van de vrouwen hem nog. Het land kende twee culturen, die met elkaar in botsing kwamen: een verwesterde toplaag in de steden en een traditionele plattelandsbevolking. De vrouwenemancipatie en de landbouwhervormingen vielen niet in goede aarde. De zogenaamde 'Witte Revolutie' werkte niet. Oude tradities konden niet zomaar opzijgezet worden.
'De tweede revolutie' in 1978-1979 doet het land terugkeren naar de oude waarden en normen. Het volk komt massaal in opstand en schreeuwt om de terugkeer van Khomeini. De sjah wordt verbannen en men verbreekt alle banden met het Westen. Iran wordt een theocratische staat waarin de geestelijken alles voor het zeggen hebben, en wordt in een oorlog gesleurd met buurland Irak. 'Angstaanjagend' en 'schrijnend', zo omschrijft Tieleman deze periode. De mensen met wie hij spreekt, verdedigen het regime of breken het af.
In 'De derde revolutie' keert hij dertig jaar later terug naar Iran en praat hij met de gewone man in de straat. De revolutie van 1979 is mislukt. Twee derden van de bevolking is jonger dan dertig, maar velen vinden geen werk door de zwakke economie, vervelen zich en leveren zich over aan drugs. De jonge generatie zit geduldig te wachten op een nieuwe, groene revolutie. Ze wachten totdat zij het kunnen overnemen, want net zoals het communisme niet heeft gewerkt in de Sovjet-Unie, werkt ook het huidige Iraanse regime niet meer voor de huidige generatie.
In een vlotlezend boek met massa's anekdotes en persoonlijke herinneringen schetst Tieleman de Iraanse geschiedenis van de jongste vijftig jaar. De lezer krijgt korte hoofdstukjes met verhalen van de man in de straat, gedetailleerde uitleg en voorbeelden van wat het betekent om te leven in een staat die nog nauwelijks leefbaar is. Tieleman toont de tweespalt van de Iraniërs, die enerzijds in onvrede leven met het regime, maar anderzijds het land niet kunnen verlaten omdat ze overmand worden door heimwee en erg nationalistisch zijn. Een boeiend portret van een land dat door westerlingen te eenzijdig wordt bekeken. [Kris Mattheeuws]
M. Wala
De auteur, een Vlaamse journalist, beschrijft op boeiende wijze de geschiedenis van de laatste decennia van Iran. Tieleman bezocht het land een aantal malen en doet hier in de ik-vorm in drie hoofdstukken verslag van. In 'De eerste revolutie' (de witte revolutie van de sjah in 1963) doet hij verslag van zijn reis in 1969. Het land raakt verwesterd. Als er in augustus 1978 in de media berichten opduiken over een revolutie, besluit Tieleman weer naar Iran te reizen. Het land blijkt enorm veranderd, Teheran is een Manhattan van welvaart geworden. Terug in Europa bezoekt Tieleman Banisadr, 'het intellect van Khomeini'. Begin 1979 is Tieleman getuige van de islamitische (zwarte) revolutie van Khomeini. Eind 2008 gaat Tieleman naar Iran om een documentaire over het leven en werk van gewone mensen te maken. Het leven is hard en er is een nietsontziende repressie. Maar de derde revolutie is al begonnen, is zijn conclusie. Een gematigde, burgerlijke, groene revolutie tussen twee extremen? Deze vlot geschreven mengeling van geschiedenis en reisverslag geeft een goed beeld van Iran. Met fotokatern.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.