De duivel van Milaan
Martin Suter
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Signatuur, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5364 |
31/12/2011
Je hebt van die romans waaraan je vol enthousiasme begint en waarvan je aan het einde van de eerste bladzijde denkt: dit wordt niks. Vervolgens overvalt je een bepaalde mildheid en denk je dat je die dag gewoon een slecht humeur hebt of dat je gewoon een ander soort roman in gedachten had toen je met lezen begon. Dus volhard je en ga je koortsachtig op zoek naar één mooie zin, omdat je vindt dat die nu eenmaal thuishoren in een boek waarvan de uitgever beweert dat het een literaire thriller is. Al lezend besef je dat je zoektocht geen vruchten zal afwerpen en je besluit dat je je ergernis niet op conto van je slechte humeur hoeft te schrijven, maar op dat van het boek, dat een thriller noch literair te noemen is. Zo een roman is De laatste Weynfeldt van de Zwitser Martin Suter.
Protagonist is een zekere Adrian Weynfeldt, vijftiger, vrijgezel en de laatste telg van een vermogende Zwitserse familie. Hij leidt een rustig voortkabbelend leven als kunstexpert, tot hij op een avond een dame ontmoet die zijn leven danig overhoophaalt. Wat volgt, is een relaas dat pretendeert zinnige dingen te zeggen over identiteit en zoals de auteur het zelf op het achterplat formuleert: "de spanning tussen wie men is en wie men ook nog zou kunnen zijn". Helaas ontgaat die boodschap je volledig. De roman staat bol van de ergerlijkste quasidiepzinnigheden. Zo ontmoet Weynfeldt een oude vriend die hij voor het eerst in twaalf jaar opnieuw tegen het lijf loopt, en ontspint er zich tussen de twee een gesprek over hoe lang die periode aanvoelt. Zegt de een tot de ander: "Raar dat dezelfde tijdsspanne kort of lang kan lijken, afhankelijk van welke kant je het bekijkt." Dit soort wijsheden dissen de personages om de haverklap op, en dat een heel boek lang.
De verteller slaat de lezer aanhoudend om de oren met clichés. De vergelijkingen die hij maakt, hebben een vaak stuitende banaliteit. Vele dialogen lijken zo weggelopen uit de doorsneestationsroman. De talloze beschrijvingen van schilderijen die dit verhaal rijk is, dijen oeverloos uit en vormen oeverloos veel redundante informatie. Sommige passages lezen ook als een lange merkenparade. Speelt Suters achtergrond als reclameman hem parten? Heel wat opsommingen in dit boek dragen alleszins niet alleen niets bij tot de sfeerschepping of tot het geven van reliëf aan de personages, ze hebben ook veel weg van product placement. En dan is er nog het lage stilistische niveau van De laatste Weynfeldt, dat vaak nauwelijks dat van een matig schoolopstel overstijgt. Op het voorplat staat een citaat uit een recensie van dit boek in de 'Sonntags Zeitung'. Het heeft het over "wonderschone zinnen". Niet geloven, zeg ik u. [Pieter Vandenbroucke]
Martin Mooij
Weynfeldt, een ongehuwde, rijke kunstexpert, ontmoet een al wat ouder wordend fotomodel dat zichzelf bij hem thuis uitnodigt, de nacht bij hem doorbrengt en bereid is de daad bij het woord te voegen. Daarvan ziet hij echter af, maar hij weerhoudt haar de volgende ochtend wel van een zelfmoordpoging. Zij doet hem aan een vroegere vriendin denken. Van haar kant wordt de relatie voortgezet en zij doet een beroep op hem wanneer zij in een dure modezaak van diefstal wordt verdacht. Hij komt meteen, betaalt de door haar gekozen kleding en wacht verder maar af. Een enkele keer ontmoeten zij elkaar, altijd is zij in financiële nood en van zijn kant introduceert hij haar bij vrienden. Van een seksuele verhouding komt het voorlopig niet, maar hij blijft steeds bereid haar te helpen, ook wanneer zij onder druk van een souteneur/drugsdealer staat. Het gaat hem veel geld kosten, terwijl zij zich meer en meer voor zijn kunstcollectie interesseert, daar op haar manier kijk op lijkt te hebben en bij veilingen lijkt te weten waarom het gaat, vooral wat de hoge prijzen en vervalsingen betreft. Een goed geschreven thriller-achtige roman van de Zwitserse auteur (1948), ook nog goed vertaald, gesitueerd in een milieu van oud geld en nieuwe kunst. Gebonden met leeslint; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.