Phara
Elfi Nijssen
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Clavis, 2009 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : mens - lichaam
Zintuigen |
31/12/2009
Een "gebruikboek" noemde Elfi Nijssen haar eerste verhaal Luna (Clavis, 2007), dat voor een debuut uitzonderlijk veel belangstelling kreeg van de pers. De reden voor die aandacht is tweevoudig. Ten eerste gaat het om een relaas van een aangerand meisje en ten tweede is de schrijfster politieagente. Er werd echter geen woord gerept over hoe dit 'gebruikboek' gebruikt kon worden. Bij een thema als aanranding is echter ook voor de verteller een helpende hand welkom... Even nobel zijn Nijssens intenties in Lore, waarin de schrijfster hardhorigheid aankaart. Haar uitgangspunt is opnieuw pragmatisch: "Een op vierhonderd kinderen in Vlaanderen kampt met gehoorproblemen". Ze hoopt met het prentenboek de emoties van deze kinderen bespreekbaar te maken.
Het verhaal laat zich opdelen in twee sequenties: 'hardhorige Lore', en 'Lore met hoorapparaatjes'. Het eerste deel is verterend, het tweede hartverwarmend. Het boek slaagt er dan ook in gehoorapparaten ("computervriendjes" noemt Lore ze) in een positief daglicht te stellen. Het horen zelf wordt in het tweede deel als kinderspel voorgesteld. Het eerste deel van het boek laat jammer genoeg weinig plaats voor fantasie of geluk. Een dove is "alleen", "hoort er niet bij", is "niet leuk", "verdrietig", "kan het niet helpen". Zowel de dove als de andere kinderen krijgen ingelepeld hoe het hoort: niet pesten, niet bang zijn, begripvol zijn. Het verhaal kon veel meer aan kracht winnen als het deze conclusies eenvoudigweg kon evoceren. De ervaring van elke dove, of elk kind dat omgaat met een dove is immers anders, het is m.i. dan ook 'bruikbaarder' hen er zelf over te laten nadenken welke emoties in hen omgaan. De prenten van Eline Van Lindenhuizen zijn warm van kleur, waardoor het boek een sfeer van goedmoedigheid uitademt. Hoewel ze qua compositie vaak vernuftig in elkaar zitten, zullen ze niet veel uitdaging bieden voor de doelgroep vanaf vier jaar. Hopelijk keert Eline van Lindenhuizen bij haar volgende publicatie terug naar haar Spindingen-stijl (De Leeswelp 2006, nr. 6, p. 221)! Conclusie: een goed concept die mits de voorlezer ingrijpt tot een goed einde gebracht kan worden. [Marijn Brouckaert]
E. Stadt
Lore is een doof meisje. Ze vertelt hoe dat voor haar is. Anderen begrijpt ze vaak niet goed, waardoor er ruzie ontstaat. Kinderen willen niet met haar spelen en Lore is veel alleen. In het verkeer is het gevaarlijk. Gelukkig begrijpt haar hond Laika haar wel. Als Lore gehoorapparaatjes krijgt, went het snel. Nu kan ze alles beter volgen en ook meespelen. In het prentenboek met een kwart tot twee paginagrote illustraties, staat de tekst goed leesbaar in of naast de prenten die goed aansluiten bij het verhaal. Vanuit verschillend perspectief zie je Lore en haar omgeving met mensen. Soms zijn personen of voorwerpen gedeeltelijk te zien. De gezichten geven duidelijk emoties weer. De kleurrijke geschilderde platen zijn rustig van toon. Het verhaal maakt een sterke koppeling: niet horen-niet kunnen-er niet bij horen, en wel horen-wel kunnen-er wel bij horen. Het niet horen en wel kunnen zijn onderbelicht. Het boek biedt een goede ingang om met kleuters te praten over horen en erbij horen. Voorlezen vanaf ca. 4 jaar
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.