Bella ciao. uno
Baru
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Sherpa, cop. 2009 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BEELDROMAN : BARU |
31/12/2009
Na het lezen van het werk van o.a. Wolinski en Reiser in de bladen 'Charlie Hebdo' en 'Charlie Mensuel' begint de muze aan te zwellen bij de dertiger Hervé Baruela. De voormalige gymleraar zette zich aan de tekentafel en besloot zijn eigen verhalen te maken. Na zijn debuut in 1982 bij 'Pilote' lanceerde hij twee jaar later zijn eerste album Quéquette Blues, uitgegeven bij Dargaud. Het is een deels autobiografisch verhaal over het dagelijkse leven van de kinderen uit de Franse arbeidersklasse, waarin vooral het standenverschil naar voren komt. Met dit album won hij in Angoulême meteen de prijs voor het beste debuutalbum en was hij geen onbekende meer. De daaropvolgende jaren maakte hij enkele albums voor Futuropolis en voor L'Echo des Savanes. Le chemin de l'Amérique, een van die albums die hij samen schreef met Jean-Marc Thévenet, leverde hem in Angoulême de prijs voor het beste album op. Nog eens vier jaar later won hij, dit keer met een strip waarvoor hij zelf scenario en tekeningen maakte, opnieuw die prijs met Vluchtweg naar de zon. Het is een atypische, meer dan vierhonderd pagina's tellende roadstrip in zwart-wit. De oorsprong hiervan ligt bij de Japanse uitgever Kodansha. Zij zagen in Baru de geschikte kerel om een Europese manga te maken (en daar ging hij dan ook gretig op in), maar na tegenvallende resultaten in Japan kwam de strip in september van dat jaar ook uit bij Casterman in de collectie Manga. Vanaf dan zou Baru deze uitgever grotendeels trouw blijven. Nadien volgen nog, als opmerkelijkste albums, L'Enragé, een verrassend hard tweeluik binnen de reeks 'Aire Libre' van Dupuis en Pauvres zhéros, een romanadaptatie van Pierre Pelot, opnieuw bij uitgeverij Casterman. In het Nederlands is als eerste Sur la route encore verschenen bij uitgeverij Casterman, onder de titel Onderweg. Zeven jaar later geeft Dupuis kort na de Franse versie ook de Nederlandstalige versie uit van L'enragé: De woesteling. En vorig jaar verscheen samen met de Franse versie ook een Nederlandse versie van Pauvres zhéros onder de titel Het kortste eind. Maar wat we hier nog misten, is de vertaling van het bekroonde L'autoroute du soleil. Het Amsterdamse Sherpa zorgde er voor dat we 14 jaar na de oorspronkelijke versie ook de Nederlandse vertaling kunnen lezen: Vluchtweg naar de zon. Natuurlijk bestaat het gevaar dat een sociale schets van Frankrijk in de jaren '90 nu niet meer echt kan boeien. Maar Vluchtweg naar de zon mag zich dan wel in de jaren '90 afspelen, de thema's zijn niet tijdsgebonden. Wat stijl betreft, is het een rechttoe rechtaan realistisch album dat vertrekt vanuit het ietwat typische Baru-milieu. Tegen de achtergrond van een gedynamiteerde hoogoven leren we de allochtonen Karim Kemal en Alexandre Barbieri kennen die in een arbeidersmilieu opgegroeid zijn. De ene is een stoere, aan de jaren '50 verslingerde, 22-jarige gigolo en de andere zijn iets jongere en onrijpere adept. Dit vreemde duo trekt samen op. Alexandre redt Karim wanneer die op heterdaad betrapt wordt met de vrouw van de extreemrechtse dokter Faurissier. Van dan af zijn Karim en Alexandre vogelvrij voor Faurissier en zijn pitbulls, en zijn ze verplicht te vluchten. Ze ruilen wagen voor trein, vrachtwagen en bestelwagen en keren bij gebrek aan middelen uiteindelijk terug naar hun thuisbasis. Doordat Karim bij het regelen van een openstaande rekening bedrogen wordt, voelen ze meteen weer de hete adem van Faurissier in hun nek. Plots keren de kansen en is het Faurissier die op zijn bek gaat. Dat drijft hem uiteindelijk tot complete waanzin. Hij vermoordt zijn vrouw, veinst een zelfmoord en stelt zich nog één enkel doel in het leven: Karim en Alexandre het leven zuur maken tot de dood. Bij hun verdere vlucht op de snelweg naar het Zuiden botsen ze op de volledig geflipte Faurissier. Andermaal weten ze te ontsnappen, maar raken betrokken bij een drugssmokkel. Nu moeten ze ook nog voor de drugsmaffia schuilen. Ze komen terecht bij een eerder geïntroduceerd personage, een door zijn vrouw geterroriseerde man, en hebben het er behoorlijk naar hun zin. Alexandre leert er zelfs de liefde kennen. Maar al snel worden ze opnieuw verlinkt en volgt in Marseille de finale. Ondertussen zijn we een korte samenvatting, maar ook vierhonderd pagina's stripverhaal verder.
Naast dit ogenschijnlijk eenvoudig en spannende achtervolgingsverhaal komen heel wat thema's op een interessante manier naar voren en dat zorgt voor diepgang. De teloorgang van de staalindustrie, de opkomst van extreem rechts, de groeiende vriendschap tussen twee totaal verschillende individuen, het bedrog en het tekort aan seksueel respect, de afkeer tegen homoseksuelen en racisme, de rellen in de banlieues. Dat alles maakt van Vluchtweg naar de zon echter geen zware strip. Het vertelritme, de humor en de details met verwijzingen naar stijliconen uit de jaren '50 zorgen mee voor het ontspannende karakter. Baru is misschien wel een criticaster, maar hij zorgt toch telkens weer voor een positief einde. Hij stelt het contrast tussen zijn humanistische waarden en de verloedering ervan in onze maatschappij op scherp. Hij vertrekt vanuit het milieu waarin hij is opgegroeid, tussen communistische arbeiders. Het zijn wat brute, maar eerlijke mensen, die door de omstandigheden uit hun evenwicht worden gebracht. Daardoor zijn ze verplicht telkens opnieuw keuzes te maken. Soms kiezen ze juist, soms verkeerd, de gevolgen moeten ze hoe dan ook dragen. Baru's coming of age-verhalen baden steeds in dezelfde geëngageerde sfeer waarin hij probeert af te rekenen met racisme, onverdraagzaamheid en de hunker naar macht en geld. Hij spreekt niet alleen het gevoel, maar ook de intelligentie aan met zijn 'missie' om het kwaad te ontmaskeren en systemen bloot te leggen. Niet alleen inhoudelijk is de strip gevarieerd en eigenzinnig, ook grafisch valt er heel wat te beleven. De snelle, hoekige en nerveuze stijl in zwart-wit wordt versterkt door een gevarieerde en grote kadrering en drijft de leessnelheid soms op tot grote hoogte. Maar evengoed worden er met dezelfde middelen enkele heel geslaagde sfeerpassages geschapen. Baru vertelt met beelden waar anderen soms grote tekstballonnen moeten voor vullen. De zwart-witte inkleuring varieert per scène en sfeer, soms contrastrijk, soms zacht en bij bepaalde historische passages is dit het enige wat overblijft bij gebrek aan contouren. Vier jaar heeft Baru gewerkt aan deze vierhonderd prachtige pagina's. Maar Vluchtweg naar de zon is niet uit met één enkele lectuur. Een van de weinige strips die ik regelmatig zal herlezen. [Stefaan Froyman]
Redactie
In 1996 werd dit stripverhaal bekroond met de prijs voor het beste album op het internationale stripfestival van Angoulême. Nu is het dan ook in het Nederlands vertaald. Het vertelt de avonturen van twee Noord-Franse arbeidersjongens: de stoere Karim, 22 jaar en versierder van rijke vrouwen, en zijn zeventienjarige verlegen, wat stuntelige buurjongen Alexandre. Die kijkt erg tegen Karim op en is de koning te rijk als hij een avondje met hem mag gaan stappen. Later op die avond, als Karim een van zijn rijke vrouwen (getrouwd met een extreem-rechtse politicus) een amoureus bezoekje brengt, kan Alexandre hem net op tijd waarschuwen als de echtgenoot onverwachts thuiskomt. Karim en Alexandre springen in de dichtstbijzijnde auto en slaan samen op de vlucht voor de razende politicus en zijn onfrisse trawanten, het begin van een lange, avontuurlijke roadtrip dwars door Frankrijk. Snel, filmisch en ietwat karikaturaal getekende, meeslepende, vuistdikke avonturenstrip. Het verhaal is geestig, spannend en licht maatschappijkritisch, aan de ene kant boordevol actie, drugs, mooie dames en auto's, aan de andere kant ook een verhaal over volwassen worden en vriendschap. Zeer de moeite waard. Eerder verschenen van Baru in Nederlandse vertaling 'Onderweg', 'De woesteling' en 'Het kortste eind'.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.