Diepe Fontein : Cristina Iglesias
Hilde Daem (Auteur), Catherine de Zegher (Auteur), Siska Beele (Auteur), Kristien Daem (Fotograaf)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
BAI, 2008 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 718.3 DAEM |
Besprekingen
00/00/0000
In 1890 werd het nieuwe Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen plechtig ingehuldigd. Het museum stond centraal geplaatst in het 19e-eeuwse urbanisatieplan van de Zuiderwijk die in die periode enorm was opgewaardeerd. Rondom het museum werd een rechthoekige tuin aangelegd. Oorspronkelijk zouden enkel gevelsculpturen, zoals talrijke beelden, bustes, medaillons en bas-reliëfs, het museum sieren en tot een ware kunsttempel maken. Maar om de toegang tot het museum aantrekkelijker te maken, ter gelegenheid van een grote Antoon van Dyck tentoonstelling op diens driehonderdste verjaardag, besloot men enkele jaren later om toch een bronzen werk van dierenbeeldhouwer Josué Dupon en een beeld van Constantin Meunier in de voortuin de plaatsen.
Ongeveer honderd jaar later, in 1996, opteerde de Stad Antwerpen ervoor om de ruimte voor het museum te transformeren. De heraanleg van de Leopold de Waelplaats paste binnen het plan voor de heropleving van de buurt met het oog op een vlotte stadsmobiliteit en tegelijk het uitnodigend karakter en de uitstraling van het museum te vergroten. De architecten Robbrecht en Daem werden voor het project ingeschakeld, i.s.m. de Gentse architecte Marie-José Van Hee. In 1999, het Van Dyckjaar, was de voltooiing van het plein een feit. Cristina Iglesias werd door het architectenduo uitgenodigd om voor het plein een kunstwerk met water te ontwerpen. Robbrechts en Daem waren al eerder met deze kunstenares in zee gegaan voor een kunstproject in Kunststichting De Appel in Amsterdam en voor de renovatie van het gebouw Katoen Natie in Antwerpen. Voor het ontwerp van de banken op het plein werd een beroep gedaan op modeontwerpster Ann Demeulemeester.
In Diepe fontein geven de verschillende auteurs een korte uitleg bij het project, meerbepaald het concept van het nieuwe museumplein, de aanleg ervan en het archeologisch onderzoek dat eraan voorafging, alsook de beelden op het museumplein. Daarnaast werd ook een stadsgedichtje van Bart Moeyaert in het boek opgenomen. Maar de focus ligt uiteraard op de 'Diepe fontein' van Cristina Iglesias, het kunstwerk dat voor de hoge trappen van het museum ligt en dat in het boek meermaals wordt beschreven als een omgekeerde fontein. Het is een waterbekken, een soort vijver, waarvan de bodem bedekt is met een bas-reliëf van slingerende geoxideerde koperkleurige eucalyptusbladeren, gemaakt uit beton. In het midden is er een dwarse kloof waaruit het water opwelt en zich daarna weer terugtrekt, net als de getijden. Wanneer de fontein zich gevuld heeft, zie je de weerspiegeling van museumgevel in het wateroppervlak.
Deze publicatie is voornamelijk een eerbetoon aan de 'Diepe fontein' en niet te vergeten het Koninklijk Museum voor Schone kunsten zelf. Het relatief nieuwe waterkunstwerk op de Leopold de Waelplaats wordt uitvoerig beschreven en geïnterpreteerd door Catherine de Zegher. In het waterbekken, waarin door een mechanisme van vloeistoffen een van binnen naar buiten gaande beweging ontstaat, ziet Catherine de Zegher een nogal voor de hand liggende metafoor en gebruikt ze dit kunstwerk als een strijdkreet voor de vrouwelijkheid, waarbij ze de vergelijking doortrekt naar andere culturen. Zonder twijfel had Cristina Iglesias precies hetzelfde in gedachten toen ze dit ontwerp maakte. Voor liefhebbers en bewonderaars van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, of vooral voor de fans van Cristina Iglesias, evenals toevallige voorbijgangers die hun ogen niet van de fontein kunnen afhouden, is dit met fotomateriaal rijk gevulde boekje een leuk souvenir. [Bert Kenens]
Redactie Vlabin-VBC
Deze hardcover op oblongformaat gaat dieper in op de 'Diepe fontein' die de Spaanse kunstenares Cristina Iglesias in 1999 ontwierp voor het nieuwe plein bij het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Het gaat om een waterbekken waarvan de bodem bedekt is met een basreliëf van koperkleurige eucalyptusbladeren uit beton, met in het midden een dwarse kloof waaruit water opwelt. Naast een geschiedenis van de Leopold De Waelplaats krijgen we o.m. uitleg over het concept van het nieuwe museumplein (dat ontworpen werd door architecten Robrecht en Daem) en het archeologisch onderzoek dat voorafging aan de aanleg. Verder is er ook aandacht voor de beelden op het plein, en werd er een stadsgedicht van Bart Moeyaert opgenomen. De focus ligt echter op een beschrijving en interpretatie van het kunstwerk van Iglesias, dat voor de hoge trappen van het museum ligt. Achteraan volgt een cv van Iglesias. Een gepast eerbetoon aan het kunstwerk én aan het Koninklijk Museum voor Schone kunsten zelf. Verlucht met ontwerpen en foto's (in zwart-wit en kleur). Kolommendruk, met noten in de marges.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.