Tom Sawyer
Henri Van Daele
Kris Daels (Auteur), Wim Van den Eynde (Medewerker)
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Van Halewyck, 2009 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : RECHT : 395.74 DAEL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2009 |
VOLW. : NON FICTIE : 395.74 DAEL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 395.74 DAEL |
31/12/2010
Het is zeker niet overdreven om te stellen dat Kris Daels' carrière als undercoveragent en als lid van de Sectie Criminele Informatie in Brugge veel overeenkomsten vertoont met deze van een superflik uit de film. Over zichzelf zegt hij dat hij een man is van de actie, die werd ingezet bij risicovolle en moeilijke opdrachten. Nadat hij van 1986 tot 1996 lid was van de interventie-eenheid 'Groep Diijane', een onderdeel van de toenmalige Rijkswacht, opereerde hij als undercoveragent onder de codenaam 'Alpha 20'.
In deze functie werd hij door de politietop aangezocht om de langste infiltratieopdracht uit te voeren die ooit door een Belgisch undercoverteam is opgezet. Zijn opdracht bestond eruit het vertrouwen te winnen van gangsters in het drugsmilieu, om zo meer te weten te komen over de werking van misdaadorganisatie en hun contactlijnen en -personen. Geleidelijk aan maakte Daels zich een modus operandi eigen die ver van het geijkte politiewerk afstond. Het balanceren op het scherp van de gerechtelijke snee en tussen 'uitlokking' en 'controle', woog zwaar op Daels' familieleven en vergde het uiterste van diens psychologische en fysieke weerbaarheid. Daels hield vol en boekte goede resultaten, maar het succes en de manier waarop hij meer armslag verwierf binnen het corps, maakten hem ook het doelwit van afgunst. Niet lang daarna komt hij in conflict met zijn oversten. Daels haalt in zijn relaas meerdere redenen aan, maar in een notendop zegt hij hierover zelf dat hij het conflict nooit had opgezocht. "Ik had enkel en alleen geprobeerd mijn werk goed te doen. En net daardoor was het conflict met mijn oversten ontstaan. Ik ben misschien geen braaf, volgzaam figuur, ik heb inderdaad een eigen mening en durf die nogal scherp formuleren." Daels zou moeten geweten hebben dat de politieleiding niet dol is op eigengereide dienders, die bovendien ook nog eens een grote bek durven opzetten, hoe goed hun resultaten ook zijn. Hij werd uit de sectie verwijderd, en bracht vervolgens bezwarende zaken over het seksleven van zijn korpsoverste aan het licht. De aanklacht van Daels hield stand, maar de politietop beschouwde hem als een nestbevuiler. Daels kreeg dan ook de raad uit te kijken naar een andere job. Die vond hij als medewerker in de studiedienst van de partij Lijst Decker, waarvan de voorzitter tevens zijn jeugdvriend was. In dit boek haalt Daels meermaals uit naar de federale politie. Het boek is geschreven in de ik-persoon, maar werd in werkelijkheid neergepend door Wim Van Den Eynde, journalist bij de VRT-nieuwsdienst. Daels' relaas leest aanvankelijk aardig weg, maar gaat ook vlug vervelen door de mengeling van gekrenkte trots, bitterheid en machteloze woede over machtsmisbruik en onrechtvaardigheid. [Staf Schoeters]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek vertelt Kris Daels over zijn carrière als undercoveragent 'Alpha 20' voor de Sectie Criminele Informatie in Brugge. We lezen onder meer hoe Daels door de politietop werd aangezocht om het vertrouwen te winnen van gangsters in het drugsmilieu, een opdracht die het uiterste van hem vergde, en waarvan het succes voor afgunst zorgde binnen het politiekorps. Al snel kwam Daels in conflict met zijn oversten. Hij werd uit de sectie verwijderd, maar bracht bezwarende zaken over het seksleven van zijn korpsoverste aan het licht. De politietop beschouwde Daels als nestbevuiler en de man kreeg de raad uit te kijken naar een andere job. Die vond hij als medewerker in de studiedienst van de partij Lijst Dedecker, waarvan de voorzitter tevens een jeugdvriend was. Daels haalt in dit boek vooral veel uit naar de federale politie. Het relaas werd in de ik-persoon opgetekend door Wim Van den Eynde, journalist bij de VRT, en leest aanvankelijk aardig weg, maar gaat ook vlug vervelen door de mengeling van gekrenkte trots, bitterheid en machteloze woede over machtsmisbruik en onrechtvaardigheid.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.