Zwarte zwaan
Gideon Samson
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Leopold, cop. 2009 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : SAMS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Leopold, cop. 2009 |
JEUGD : VERHALEN BLAUW (12-14 J.) : SAMS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Leopold, cop. 2009 |
JEUGD : VERHALEN BLAUW (12-14 J.) : SAMS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Leopold, cop. 2009 |
JEUGD : VERHALEN BLAUW (12-14 J.) : SAMS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, cop. 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SAMS |
31/12/2009
Ziek zijn is geen pretje, dat weet iedereen. Je hoeft dan wel niet naar school, maar je voelt je te belabberd om ten volle van die gedachte te kunnen genieten, en de hele dag in bed liggen is ook maar niks. Gelukkig is er meestal de zorg van een liefhebbende moeder die op tijd en stond je temperatuur komt meten en je voorziet van de nodige vitaminen. Een andere pleister op de wonde is dat een ziekenhuisverblijf vaak gepaard gaat met het aantal bezoekjes dat je anders op een jaar tijd verwerkt, én met de nodige cadeautjes om het leed te verzachten. Allemaal goed en wel, maar je geneest er natuurlijk niet van.
Belle ligt het hele boek lang in een ziekenhuisbed. Ze doorziet het hele pakjescircus en voelt zich absoluut niet gelukkig met alle aandacht van de "medelijders". Haar moeder is meer bezig met het ontwijken van haar vader dan met het welbevinden van dochterlief, haar vader beperkt de bezoekjes op zijn beurt zowel in aantal als in duur, en haar vriendinnen ziet ze liever gaan dan komen. Het enige lichtpunt in haar verblijf zijn de gedeelde momenten met opa. Zijn gevoel voor humor leidt Belle steevast af van haar miserabele dagindeling. Behalve gasten ontvangen, houdt ze zich voornamelijk bezig met overgeven en met schrijven in haar tijdschrift. Dat laatste doet ze op aanraden van dokter Stuiver, een medisch psycholoog die Belle helpt te aanvaarden dat ze ziek is. De bedoeling van het schrift is dat Belle er haar boosheid in kwijt kan, maar als bezigheidstherapie mag het natuurlijk ook.
Belle vertrouwt haar schrift haar diepste geheimen toe en vult de andere pagina's met herinneringen uit haar kindertijd. Zo vertelt ze over haar ouders die het hoe langer hoe minder met elkaar kunnen vinden, over haar afwezige vader en ten slotte over zijn nieuwe vriendin. Wie echter denkt dat er weinig gebeurt in het boek heeft het bij het verkeerde eind. Al in het derde hoofdstuk krijgt Belle een kamergenoot die voor de nodige sensatie zorgt, en in hoofdstuk acht zal blijken dat ze niet als enige familielid in het ziekenhuis is beland. Genoeg materie dus om steeds verder te willen lezen, al blinkt het boek vooral uit door zijn korte, gevatte dialogen en door Belles opmerkingen, die op het randje van cynisme balanceren: "Papa belooft het. Maar beloftes van papa zijn net uitslagen van een medisch onderzoek. Ze klinken prachtig. En je hebt er niks aan."
Ziek is het tweede boek van Gideon Samson. De jonge schrijver met de exotische naam werd opgemerkt na zijn eerste kinderboek ,Niks zeggen! (De Leeswelp 2007, p. 262), dat in 2008 bekroond werd met een Vlag en Wimpel. [Lieselot Vandenneucker]
Cecile J.M. Zonnenberg-Benerink
Belle (13, ik-figuur) is ernstig ziek, ligt in het ziekenhuis en voelt zich beroerd. Vanuit haar perspectief beschrijft ze met cynische blik haar omgeving, de vriendinnen die haar alleen uit 'zieligheid' komen bezoeken, haar ouders en de dokter die stomme vragen stelt. Al meteen wordt de lezer het verhaal ingetrokken. Je voelt de ellende van Belle, doorziet met haar de schijnheiligheid en het onvermogen van de mensen om haar heen. De personages zijn erg goed en realistisch uitgewerkt, vooral het personage van Belle; je begrijpt waarom ze cynisch en af en toe gemeen is. De stijl is heel direct, korte zinnen, veel dialoog. In elk hoofdstuk staan stukjes herinnering, die teruglopen in de tijd en informatie over haar achtergrond geven. In de loop van het verhaal zie je een ontwikkeling van toenemende wijsheid bij Belle, die tot meer begrip en een betere verstandhouding met haar ouders leidt. Het open einde is volkomen acceptabel in dit aangrijpende heftige boek. Vanaf ca. 12 jaar.
Kim Wezenbeek
ua/an/22 j
Belle is ziek. Van de eerste tot de laatste bladzijde. Belle kotst de ziel uit haar lijf, zoals wij dat zo mooi kunnen zeggen, maar wat er precies met haar aan de hand is, daar heb je het raden naar. Eerlijk gezegd lijkt het er op dat ook de dokters maar gissen en zoeken. Het is misschien een beetje vreemd, maar het ziek zijn op zich lijkt niet centraal te staan in het verhaal. Het is alsof de eindeloze uren in bed voor Belle aanleiding zijn om haar leven eens grondig te evalueren. Wie zijn eigenlijk haar vriendinnen? Doen hun bezoekjes haar echt deugd? Nee. Dus breekt ze met hen. Hoe zit dat nu met haar gescheiden ouders? Blijven zij elkaar als kleine kinderen mijden, bang voor een verkeerd woord, een verkeerde gedachte? Haar moeder zit dagelijks aan haar bed. Stelt dat haar gerust? Vader moet een bezoekje plannen om het dan alsnog te vergeten. Mist ze hem? Ze schommelt tussen zoiets als missen en veel woede, tussen gesust zijn en ergernis. En zo schommelt Belle met een kop vol gedachten de dagen door. Herinneringen aan vroeger steken de kop op en maken voor jou als lezer beetje bij beetje haar nare gedachten duidelijk. Het grote lichtpunt in Belles ziekenhuisbestaan zijn de bezoekjes van oma en opa. Altijd rustig, gevat, vol goesting voor het leven, zelfs al houdt dat uren in een ziekenkamer toeven in. Je krijgt gaandeweg meer sympathie voor opa dan voor Belle zelf. Die wordt niet alleen door velen zielig gevonden, maar vindt vooral ook zichzelf heel zielig. Samson laat je in 'Ziek' binnenstappen in het leven van een meisje dat ziek is en blijft en dat geen hoop lijkt te krijgen op beterschap. Een thematiek die danig zwaar is en zich dus niet gemakkelijk laat vangen in een jeugdverhaal. Hij slaagt erin om de toon licht te houden. Belles verhaal is zeer verteerbaar. Een beetje te. Ze laat zelden het achterste van haar tong zien. De mensen rondom haar zijn er wel maar laten zich nog minder kennen. Hierdoor mist het geheel diepgang. Bovendien schrijft Samson in een staccato-stijl, die weinig tot de verbeelding spreekt: korte zinnen, korte vragen, korte antwoorden. Even dacht ik: misschien past dit wel bij een ziekenbed. Je weet niet wat zeggen, je beseft dat loze peptalk niet gewenst is. Maar hoe waarheidsgetrouw het ook mag zijn, het neemt niet weg dat het niet aangenaam leest. 'Ziek' is ongetwijfeld een mooi verhaal dat weinig eisende lezers warm kan maken voor meer, maar dat de geoefende lezer op zijn honger zal laten zitten. En die honger begint al bij het lezen van de achterflap. “Belle houdt van spaghetti, maar dat staat helemaal nergens in het boek dus mag je het zo weer vergeten. Al is het wel waar.” Vreemde boodschap vind ik dat.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.