Duivelskruid
Marita De Sterck
Marita De Sterck (Auteur), Ceseli Josephus Jitta (Illustrator)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Eenhoorn, 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Huisdieren |
Magazijn |
De Eenhoorn, 2009 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STER |
Vanessa Joosen
rt/aa/13 m
Schatjepatatje leidt letterlijk en figuurlijk een hondenleven: hij mag geen lawaai maken, niet aan zijn baasje likken, hij moet stilzitten en groenten eten. Erger nog is dat je op de prenten ziet dat de mensen veel strenger zijn voor hun hond dan voor zichzelf: terwijl hij niet gulzig mag zijn en zich netjes moet gedragen, likt zijn bazinnetje de slagroom van haar vingers. En papa en mama mogen wel zoenen, maar een kus van Schatjepatatje vinden ze vies.
Er wordt wel eens gezegd dat dieren in kinderboeken symbool staan voor de kinderen zelf, en dat lijkt in dit boek zeker van toepassing. Het verhaal doet sterk denken aan Vroem vroem boem! van dezelfde auteur, waarin een levendige kleuter centraal staat die veel overeenkomsten vertoont met Schatjepatatje. Een andere gelijkenis is dat beide boeken impliciet multicultureel zijn: op de prenten kan je zien dat het baasje van Schatjepatatje moslim is. Hoofdpersonages in Vlaamse kinderboeken zijn vrijwel zonder uitzondering blank, en als ze dat niet zijn, is hun andere huidskleur of cultuur meestal het centrale thema. Het is verfrissend dat Schatjepatatje een islamitisch personage opvoert als iets wat zo vanzelfsprekend is dat het niet in de tekst vermeld hoeft te worden. Vanuit het standpunt van Schatjepatatje maakt het overigens niet uit welk geloof zijn baasje aanhangt - als hij maar op tijd zijn eten en zijn knuffels krijgt.
Schatjepatatje is een levendig en vlot leesbaar boek, geschreven in een sappige taal met duidelijk Vlaamse accenten. Zowel de auteur als de illustratrice heeft gevoel voor humor. Heerlijk is de prent waar de pogingen van Schatjepatatje om zijn kontje te likken naast de yoga-oefeningen van zijn bazinnetje geplaatst worden. Ook de illustratie waar een hondenfluisteraar raad komt geven, is een leuke knipoog naar de volwassene. De prenten bestaan uit een opvallende combinatie van geweven collageknipsels en kleurvlakken in waterverf, die het dynamische karakter van Schatjepatatje en zijn familie perfect weergeven.
31/12/2009
Schatjepatatje doet zijn naam alle eer aan. Deze hond is immers inderdaad een schatje, en heeft bovendien een kop als een langgerekte patat. De baasjes ("mama" en "papa") van dit aandoenlijke dier zijn niet erg consequent in de manier waarop ze met Patat omgaan. Zo krijgt Schatjepatatje ervan langs vanwege zijn gulzigheid, terwijl mama met haar vingers in een roomtaartje zit. Verder moet Patatje stilzitten als mama op een neer springt om van haar stress af te komen, en mag hij niet achter vrouwtjeshonden aan, terwijl papa het niet kan laten op straat heel dicht achter een mooie vrouw aan te lopen. De situaties zijn steeds afgebeeld op twee naast elkaar liggende pagina's, zodat het contrast goed duidelijk is. Het kan natuurlijk niet uitblijven dat Patat met zijn baasje op de sofa van een hondentherapeut belandt: "Meneer de hondenfluisteraar, Patat maakt me gek. Hij blaf, kakt, pikt, trekt, kwijlt, stinkt... Hij wil maar niet luisteren." Tegen die tijd kun je als lezer, samen met de hondentherapeut, niet anders dan concluderen dat er met het gedrag van Patat helemaal niets mis is.
Marita de Sterck en Ceseli Josephus Jitta leverden met Schatjepatatje een heerlijk licht boek af, dat op speelse wijze en met een vette knipoog het probleem van inconsequent zijn aan de orde stelt. Jonge lezers zullen zich in Patatje herkennen. Hoe vaak komt het immers niet voor dat ze door hun ouders worden aangesproken op gedrag waaraan die ouders zichzelf ook schuldig maken? De lichtheid van het verhaal wordt onderstreept door de beelden. Josephus Jitta koos voor collagetechnieken en gebruikte verschillende opengewerkte weefsels. Soms is het materiaal gaasachtig, dan weer van kant. Het vrouwelijke baasje van Patat draagt een lang en kleurig gewaad van kant met een bloemenmotief en hoofdbekleding van een soort tule, en ook het mannelijke baasje draagt een lang kleed van luchtig materiaal. Opvallend is dat zelfs het lijf van Patat van zwarte gehaakte stof lijkt te zijn gemaakt. Door de materiaalkeuze lijken de personage meer boven de bladzijden te zweven dan dat ze erop staan.
Over dit boek schreef Vanessa Joosen in 'De Standaard' (13.03.2009) dat het "impliciet multicultureel" is. De baasjes van Patat zijn inderdaad gekleed als moslims, hoewel dat niet geëxpliciteerd wordt. Voor het verhaal doet die kennis er echter niet toe. [Coosje Van der Pol]
Astrid Brockhoven
De hond Schatjepatatje maakt mama en papa gek met zijn wilde streken. Zij proberen hem goede manieren bij te brengen, maar geven ondertussen niet echt het goede voorbeeld. Schitterend, verfrissend, origineel prentenboek in oblong, met een knipoog. De prachtige, grappige en lieve, 'losse' illustraties die soms doorlopen over een dubbele pagina zijn uitgevoerd in een gemengde techniek: een combinatie van verf met zeer gevarieerde stoffen, zoals haakwerk, kant, de structuur van linnen en katoen, tegen een overwegend witte achtergrond. Eenvoudige, ondersteunende tekst in enkele zinnen in de directe rede, met een bijzondere typografie bij bijvoorbeeld commando's. Een juweeltje waar met name kleuters (en hun ouders) zich in zullen herkennen. Van een kwaliteitsduo. Vanaf ca. 4 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.