Deep South
Christophe Arleston
Christophe Arleston (Scenarist), Didier Tarquin (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
L, 2009 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : STRIPS : LANF |
31/12/2009
De echte queeste van Lanfeust is niet het veroveren van het ivoor van een mythisch wezen of het redden van het universum, maar de vertaalslag om zijn albums op de Nederlandse markt te krijgen. Eerst was er Arboris die in 1995 begon met de vertaling van de eerste vier delen van 'Lanfeust van Troy'. Dan nam uitgeverij Talent de fakkel over, gaf de eerste vier albums opnieuw uit en rondde de achtdelige cyclus af in 2001. Het onregelmatig verschijnen van de eerste albums van de nieuwe cyclus 'Lanfeust van de sterren' was een voorbode van naderend onheil en uitgeverij Talent was in 2007 uiteindelijk verplicht de serie uit handen te geven. Het was uitkijken wie de avonturen van Lanfeust verder zou vertalen. De hoop was meteen gevestigd op Uitgeverij L toen ze in 2007 met 'Ythaq', een van de recentste reeksen van Arleston, op de markt kwamen. Vorig jaar werd dit vermoeden bevestigd. Vermoedelijk onder de indruk van de verkoopcijfers van 'Ythaq' (de hardcoveruitgaven waren meteen uitverkocht en zijn gegeerde verzamelaarsitems) kondigde uitgeverij L een waar offensief aan met de overkoepelende titel 'De werelden van Arleston'. Naast de vijf verschenen delen van 'Ythaq' kregen we eind 2008 vijf volledig herziene uitgaven van 'Lanfeust van de sterren' voorgeschoteld met bruine kaft, centrale tekening en zilveren belettering. In het voorjaar van 2009 mogen we ons naast de drie nog ontbrekende delen ook nog verwachten aan herziene uitgaven van de 'Trollen van Troy', het eerste deel van 'Sinbad', de eerste twee delen van 'Elixers' en het zesde deel van 'Ythaq'. Een dergelijk offensief is ongezien in stripland, maar is dit ook terecht? Vijftien jaar geleden was Arleston slechts bij een beperkte groep striplezers bekend met het soft-erotische avonturenverhaal 'Askell, de waterwereld' en de sympathieke detectivereeks 'Leo Loden'. Geen van beide waren echte bestsellers. Maar het in 1994 gelanceerde 'Lanfeust van Troy' bracht daar verandering in. De reeks werd een van de grootste successen van de Franse uitgeverij Soleil en Christophe Arleston kon er zijn naam definitief mee vestigen. Het blijft trouwens niet bij een reeks, maar breidt verder uit naar een compleet universum met nieuwe cycli, spin-offs, een maandblad 'Lanfeust Mag' en zelfs enkele pogingen om de serie te slijten in mangavorm.
In de eerste cyclus, 'Lanfeust van Troy', ontdekt Lanfeust dat hij naast een eigen gave, waar iedereen over beschikt op de planeet Troy, ook uitverkoren is voor de ultieme gave. Hij gaat op zoek naar het ivoor van de Magohamoth dat hem in staat moet stellen om de wrede piraat Thanos te verslaan en zo zijn planeet Troy te redden. Lanfeust omringt zich met de wijze Nicoledes, zijn twee dochters Cixi en C'ian en de reusachtige trol Hebus om zijn doel te bereiken. Na acht delen voltooit hij zijn missie in alle schoonheid, met in het vooruitzicht een rustig leventje aan de zijde van zijn geliefde Cixi. Maar gelukkig grijpt scenarist Arleston in en daarmee geeft hij ook meteen een aanzet voor een tweede cyclus met de naam 'Lanfeust van de sterren'. Lanfeust heeft heimwee naar avontuur en zwerft samen met Hebus doelloos rond op het platteland tot een vliegende machine hem komt ophalen. IJs, de vrouwelijke gezagvoerder van het ruimtetuig komt de bewoners van Troy de waarheid over hun planeet vertellen. Troy blijkt eigendom te zijn van de dertien koopmansprinsen van Meirrion, de dertien meesters van het bekende universum. Duizenden jaren geleden werden op Troy bij wijze van experiment een groot aantal kolonisten afgezet met bijzondere PSI-kracht. Met het ivoor van Magohamoth als krachtige katalysator hoopte men mensen te ontwikkelen die de ultieme kracht konden hanteren. Lanfeust en Thanos zijn de twee positieve resultaten en ze worden nu door de koopmannen opgeroepen om het op te nemen tegen de dolfanten die ook over Psi-krachten beschikken. Op weg naar Meirrion wordt het gezelschap van Lanfeust bestaande uit Hebus, Cixi en Thanos vervolledigd met een blongo, een blauw soort nijlpaard dat bij angst door flatulentie begint te vliegen en Swiip, een heel zeldzame en intelligente Orgnobi in de vorm van een witte slak met zes armen en handen. Lanfeust moet het niet alleen opnemen tegen de dolfanten maar ook tegen de rebellen van Abraxar. Het duurt niet lang of het wordt Lanfeust duidelijk dat de belangrijkste koopmansprins Dheluu niet is wie hij beweert te zijn en Lanfeust wil uitschakelen. Hij weet dat zijn Psi-kracht kan geblokkeerd worden door Prins Dheluu en vlucht uiteindelijk naar de rebellen van Abraxar omdat zij de enigen zijn die de blokkade kunnen opheffen. De rebellen van Abraxar blijken niet de boosdoeners maar de echte vechters tegen onrecht die de economische dictatuur van de koopmansprinsen bekampen. Bij de rebellen verneemt Lanfeust het onthutsende nieuws dat hij door de dolfanten gemaakt werd als schakel tussen hen en de mensheid om vrede te brengen in de melkweg. Prins Dheluu is geen echte prins maar een pathacelsiër en kan enkel gestopt worden door een bacterie met de naam Gawlax. Lanfeust moet de bacterie vinden om het universum te redden. Door een snelle beslissing wordt hij samen met Swiip 4000 jaar terug in de tijd geteleporteerd. Hij maakt er kennis met de dolfanten, hun bevallige verzorgster Qäm en neemt een bok en een kip op sleeptouw. Hij maakt er de uitroeiing van de pathacelsiërs mee en slaagt er uiteindelijk in terug te keren naar Meirrion via een zwart gat. Een kleine misrekening zorgt er echter voor dat hij 16 jaar te ver in de tijd gekatapulteerd wordt en tot zijn grote verbazing ontmoet Lanfeust op die manier zijn eigen zoon Glin. Het eerste contact verloopt alles behalve van een leien dakje. In album zes krijgen we nog een grote brok cruciale informatie. Prins Dheluu blijkt de laatst overgebleven pathacelsiër te zijn van de volkerenmoord. Hij werd door de dolfanten opgevangen maar viel in ongenade wanneer hij zichzelf wou klonen om zijn ras in stand te houden. Prins Dheluu wil de krachten van Lanfeust gebruiken om in de tijd terug te keren en de volkerenmoord ongedaan te maken. Cixi, die ondertussen prinses geworden is in plaats van een andere koopmanprinses, roept een algemene vergadering van de koopmansprinsen samen met de bedoeling er prins Dheluu te besmetten met de bacterie Gawlax. De aanslag mislukt en ontaardt in een galactische oorlog tussen Dheluu-getrouwen en Cixi-getrouwen. In die oorlog raakt de zoon van Lanfeust gevangen door prins Thanos bondgenoot van prins Dheluu en blijft Lanfeust achter in een exploderend ruimteschip. Hoe Lanfeust aan de dood ontsnapt en het verder opneemt tegen prins Dheluu zullen we vernemen in de laatste twee delen van 'Lanfeust van de sterren'.
Deze uitgebreide samenvatting van de eerste zes delen maakt zeker één zaak duidelijk. De nieuwe queeste van Lanfeust is duidelijk complexer dan in de eerste cyclus. Het overkoepelen van de eerste cyclus met een scienfiction-omhulsel is een tour de force waar Arleston respect mee afdwingt. Hetzelfde principe past hij trouwens ook succesvol toe bij Ythaq. Hij katapulteert Lanfeust tussen de sterren maar laat duidelijk ruimte genoeg voor nog heel wat fantasy-elementen. In plaats van steden en dorpen fantaseert hij deze keer hele planeten bij elkaar met veel knipogen naar (populaire) cultuur en literatuur. Zo ontmoeten we er James Bond onder de naam Oho Seven, de marsipulami, Moby Dick, verschrikkelijke sneeuwmannen en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Hij integreert heel uiteenlopende thema's als absurde belastingheffingen, rebellerende jeugd en het klonen van levende wezens in zijn verhaal, vaak ter verstrooiing tussen de vele actiescènes. Wat humor betreft combineert hij situatiehumor met soms wat confronterender materiaal door Hebus een hoofdpersonage te laten opeten of Lanfeust een liedje te laten zingen over het 'tweede gat' van een meisje. Liefde, erotiek en vriendschap zijn onopvallend vervlochten in het verhaal en zorgen voor een goede uitwerking van de verschillende geloofwaardige karakters. Lanfeust van de sterren is nog meer dan Lanfeust van Troy een verhaal met verschillende lagen en herbergt ontzettend veel thema's. De cyclus en albums blijven heel goed gedoseerd en gecomponeerd maar door de steeds diepere uitwerking van de rode draad vereist het verhaal heel veel concentratie en soms zelfs herlezing. Het tekenwerk van Didier Tarquin blijft net als de inkleuring van Claude Guth kwaliteitsvol. De lijnvoering is vooral in de eerste vier albums heel verfijnd en nog vloeiender geworden, en er wordt iets meer geïnvesteerd in de pagina-indeling met aflopende beelden en inzetkaders. Tarquin slaagt er telkens in om onmogelijke situaties geloofwaardig in beeld te brengen en deinst niet terug voor magistrale decors, massale scènes en planeten die zich door een omloopportaal wringen.
Deze tweede cyclus van Lanfeust zal de fanbasis van de eerste cyclus danig op de proef stellen. Niet zozeer door de accentverlegging van fantasy naar sciencefiction maar vooral door de toegenomen complexiteit. Lanfeust als kwaliteitslabel blijft ondertussen wel onaangeroerd en volgens de laatste berichten op het Lanfeust-forum zal de nieuwe cyclus met de vermoedelijke titel 'Lanfeust Odyssey' terugkeren naar Troy. Er wordt zelfs aangekondigd dat Lanfeust voortaan in twee verschillende formaten zal worden uitgegeven: klassiek en als comic. Ondertussen gaat zelfs het gerucht dat Arleston samen met Jean-Louis Mourier, de tekenaar van 'Trollen van Troy', kandidaat is om de serie Asterix verder te zetten... [Stefaan Froyman]
Redactie
Op dit deel zaten de liefhebbers van deze serie met smart te wachten. Immers, de uitgever had al wel het voorgaande ('De woestijnen van Abraxar')* en het volgende deel ('De bacterieplaag')** laten uitkomen, maar dit verbindende deel nog niet. Nu worden veel zaken wat helderder, voor zover dat mogelijk is in deze serie die stampvol zit met spannende avonturen op wisselende planeten in ver uit elkaar gelegen tijdperken. Lanfeust verzeilt samen met de orgnobi Swiip op een planeet waar alleen vrouwen wonen. Daar ontmoet hij ook de voluptueuze blondine Qäm die een kind van hem wil. De ontwijkende manoeuvres van Lanfeust vormen prima humoristische elementen in dit verhaal, dat ook nog eens de draak steekt met geheim agent 007. Lanfeust c.s. worden betrokken bij de strijd tegen wezens van een andere planeet die het water uit de oceanen willen roven omdat hun planeet water verliest. Enfin, er gebeurt weer van alles met Lanfeust en de lezer zal daar niet rouwig om zijn. Samen met de geestige vertaling dragen de kleurrijke platen met tussen de drie en vijf stroken per bladzijde het verhaal. Als geheel boven gemiddeld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.