Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4813 |
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7707 |
Besprekingen
Liefde en zee-egels
Kathy Mathys
rt/aa/24 m
'Het zal wel beter gaan als het baarsseizoen weer begint', krijgt Chong Chiwon te horen enkele weken na de breuk met haar vriend. Het paar heeft de gemeenschappelijke spullen 'als knikkers onder elkaar verdeeld'. Hij heeft een nieuw liefje, een rank model; zij blijft verbitterd achter, kan niet loslaten, niet eten ook, erg onhandig voor een chef.
Chong Chiwon keert terug naar het restaurant waar ze leerde koken, bereidt er truffels met asperge, zee-egel met kaviaar. Het verhaal van Tong van de Zuid-Koreaanse schrijfster Jo Kyung-Ran speelt in de late winter en het vroege voorjaar en ontspint zich mooi langzaam, op hetzelfde tempo waarmee de vertelster uit haar lethargische toestand kruipt.
Alleen is dit geen vertelling over troost en heling, wel over wraak en scherpe koksmessen. Om de overgang tussen winter en lente te karakteriseren, bezigt de Zuid-Koreaanse schrijfster dit sterke beeld: 'De gevangen octopussen onder water wriemelen geschokt door elkaar en spuiten pikzwarte inkt, alsof ze de wonden van de hele winter er in één keer uitspuwen.'
Jo Kyung-Rans stijl is filmisch, met veel glibberige, zinnelijke taferelen. Het verhaal is zo eenvoudig dat er ruimte is voor culinair bespiegelingen over de relatie tussen liefde en eten bijvoorbeeld, over smaakontwikkeling, over zout. Het essayistische karakter maakt van Tong meer dan het zoveelste wraakverhaal. Wie vreest voor bloederige taferelen, mag gerust zijn. Het boek, dat al eens in 2009 in het Nederlands werd uitgegeven, kleurt steeds donkerder en vreemder. Aan het einde neemt de kok wraak, maar zelfs dan blijft ze de fijnzinnige epicurist die ze altijd is geweest.
Vertaald door Remco Breuker en Imke van Gardingen, Orlando, 239 blz., 12,50 € (e-boek 6,99 €).
31/12/2009
Op de voorplat van de roman Tong staat een citaat uit 'New York Magazine': "Jo Kyung-ran doet me denken aan Haruki Murakami op z'n best." Uit interviews met de Zuid-Koreaanse schrijfster blijkt dat ze niet erg opgetogen is over die vergelijking. Je kunt je inderdaad afvragen waar de recensent in kwestie de associatie met Murakami vandaan haalt. Toegegeven: Jo is Aziatisch terwijl haar personages geen kimchi maar ? vaak uitvoerig beschreven ? westerse kost eten ("Zijn favoriete gerecht was met jus overgoten rosbief met geroosterde aardappelen, zacht en zo halfrauw dat bijna alleen de buitenkant gebakken was"). Maar verdere gelijkenissen? Dat zo'n verwijzing naar bestseller Murakami niettemin op de omslag terechtkomt, zegt natuurlijk ook iets over de verkoopstrategie van een uitgever. Het parfum van Patrick Süskind is, niet onverwacht, de andere referentie in de flaptekst. En jazeker, Tong mikt net als dat boek op de zintuigen, maar het heeft toch vooral zijn eigen merites.
Chiwon, een vrouw van in de dertig, geeft kooklessen in haar keuken, die ze heeft ingericht samen met de architect met wie ze al zeven jaar haar leven deelt. Alles loopt goed, tot hij haar laat zitten voor een ex-model dat bij haar in de klas zat. Chiwon is helemaal uit haar lood geslagen; ze krijgt het gevoel dat iemand anders met haar leven aan de haal is. Node keert ze terug naar haar vroegere baan als kok in een Italiaans restaurant. De chef-kok daar probeert, net als een bevriende journaliste, tevergeefs Chiwons eet- (en dus levens)lust weer op te wekken. De confrontatie met een dakloze tijdens een dronken nacht toont hoe ver ze heen is. Alleen met de hond van haar ex heeft ze nog een affectieve band, tot ook dat fout loopt.
Dit psychologische relaas van iemand die de breuk met haar geliefde niet kan verteren, is echter slechts één aspect van Tong. Het verhaal speelt zich af over een periode van zeven maanden (januari-juli) en elke maand begint met een citaat uit de kook- of eetcultuur. Ook in de rest van de tekst worden kwistig uitspraken (van Baudelaire, van Hemingway...) over eten aangehaald. Het hele boek is verder doorspekt met beschrijvingen van gerechten en met culinaire vergelijkingen en metaforen, de ene al beter geslaagd dan de andere ("Ik voel me als een lukraak geknakt spinazieblaadje waar de knapperigheid af is"). Jo heeft duidelijk uitgebreid research gedaan en dat zal de lezer ook geweten hebben (zo zijn er o.a. uitgebreide beschouwingen over foie gras en over Apicius, de auteur van het oudste bewaard gebleven kookboek). Wie niet per se geïnteresseerd is in dat soort culinaire weetjes (of hondenpsychologie), zal zich misschien gaan vervelen; het verhaal lijkt nl. maar niet op te schieten. Anderzijds heeft de aldus tot stand gebrachte vertraging van de plot achteraf bekeken wel een bedoeling (net als de uitweiding van drie pagina's over keukenmessen eind juni). Het maakt de uiteindelijke overgang naar een regelrechte thriller des te abrupter. Het gekozen citaat voor de maand juli klinkt niet voor niets bijzonder omineus.
Jo Kyung-ran debuteerde in 1996 en is intussen een gevierd en bekroond schrijfster in haar thuisland. Dit is de eerste Nederlandse vertaling van haar werk en die ? om in de sfeer te blijven ? smaakt naar meer. [Luk Van Haute]
M.A. Leenhouts
Jo Kyung-ran (1969) is een jonge Koreaanse schrijfster die in haar thuisland een groot verkoopsucces boekte met haar roman Tong, die gaat over koken en liefde. Wanneer de hoofdpersoon verlaten wordt door haar vriend, geeft zij haar kookschool eraan en wordt koken meer en meer een privé-obsessie waaraan zij zich vastklampt. Als blijkt dat haar ex-vriend met een nieuwe vriendin haar kookschool heropent, borrelen er wraakgevoelens bij haar op, die uiteraard middels de kookkunst in de praktijk worden gebracht. Jo spreidt veel kookkennis tentoon, maar het blijft vaak bij ditjes en datjes, echt doorleefde kennis is het niet, en de relatie met thema van liefde en wraak lijkt zo wat gekunsteld. Jo is ook beter in losse scènes dan in het opbouwen van de spanning die je bij dit verhaal verwacht. De cuisine in het boek is bijna uitsluitend westers, wat misschien een exotische attractie voor een Koreaans publiek bezit, maar hier toch wat gewoner aandoet. Rechtstreeks vertaald door Remco Breuker en Imke van Gardingen, die sinds enige tijd op bewonderenswaardige wijze de Koreaanse literatuur ontsluiten. Paperback; vrij kleine druk.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.